رضا بردستانی = روزنامه نگار

بودجه‌ای که 72 ساعت قبل با حضور 216نماینده و با 120 مخالف رد شده بود، با حضور 262 نماینده و تنها 73 مخالف تایید شد. 72 ساعت قبل تعداد موافقان 83 نفر بود و 72 ساعت بعد این تعداد به 182 نماینده رسید و اما در این 72 ساعت چه اتفاقی برای بودجه رخ داد که جای موافق و مخالف تا این اندازه ملموس و عجیب عوض شد؟!
در همان روزی که بودجه نتوانست آرای لازم جهت تصویب را به دست بیاورد، علی اصغر یوسف‎نژاد سخنگوی کمیسیون تلفیق نیز که پس از سخنان نمایندگان مخالف و موافق با لایحه بودجه 97 بار دیگر پشت تریبون قرار گرفته، خطاب به همکارانش گفته بود: «باید پیام مثبت به جامعه بدهیم. جامعه از ما تعامل و همکاری با دولت را انتظار دارد. در یک ماه گذشته پیام‌ها‌ی خوبی از کمیسیون تلفیق به جامعه داده شده است و باید این روند را ادامه دهیم تا به منفعت و مصلحت عمومی برسیم. به گفته وی، صحن علنی مجلس خطاها و آنچه از سوی تلفیق نادیده گرفته شده را می‌تواند اصلاح ‎کند و.نیازی به ارجاع مجدد آن به کمیسیون تلفیق نیست.»
بسیاری از کارشناسان و نیز بخش هایی از افکار عمومی این رفت و آمد بودجه از صحن علنی به کمیسیون تلفیق را«سیاسی» و«پوپولیستی» دانسته، معتقد بودند:«همان کاری که در کمیسیون تلفیق می شود انجام داد را در صحن علنی هم می توانستند
انجام دهند.»در آن جلسه علنی منتهی به رد کلیات بودجه 97 ؛ محمدحسین فرهنگی، جلال میرزایی، سیدمحمد جواد ابطحی، بهروز بنیادی، علیرضا سلیمی، زهرا سعیدی، حمیدرضا فولادگر، علی‌اکبر کریمی، محمد حسین حسین‌زاده بحرینی و نادر قاضی پور به عنوان مخالف پشت تریبون مجلس قرار گرفتند و نکاتی را به عنوان نقاط ضعف بودجه 97 مورد اشاره قرار دادند که شامل: گسترش استفاده از اوراق مشارکت(194هزار میلیارد تومان) و سوق دادن آن به سمت بودجه‌های جاری/ کاهش 19هزار میلیارد تومان از یارانه نقدی و قطع یارانه بیش از ۳۰ میلیون نفر/ افزایش بودجه جاری / کاهش 17 درصدی بودجه‌های عمرانی / عدم افزایش قیمت حامل‌های انرژی / مغایرت بودجه 97با اسناد بالادستی به ویژه برنامه ششم توسعه / افزایش برداشت از صندوق توسعه ملی / افزایش 60درصدی حجم بودجه / عدم توجه به کاهش حجم دولت و متورم‌تر شدن آن / عدم توجه به حل مشکل صندوق‌هایی از جمله تامین اجتماعی و بازنشستگی / تعیین سقف حقوق 5 میلیون تومانی برای اعضای هیئت علمی و قضات / کمبود منابع طرح تحول سلامت/ استانی شدن آموزش و پرورش و بنیاد شهید / بی‌توجهی به معوقات بازنشستگان و فرهنگیان / هزینه‌های بالای شرکت‌های


دولتی زیان‌ده / تعیین قیمت نفت بشکه‌ای 55 دلار / حجم مالیات 111 هزار میلیارد تومانی / عدم توجه به صادرات
غیرنفتی / وابستگی هزینه‌های جاری دولت به درآمدهای نفتی / بی‌توجهی به همسان سازی حقوق کارکنان کشوری و لشکری می شود و حال سوال این جا است طی این 72 ساعت همه این 20 ایراد
بر شمرده شده در کمیسیون تلفیق بررسی و رفع شده است یا همه چیز موکول شده است به صحن علنی و بررسی های جزء به جزئی که همه ساله مرسوم است؟
چه آن روز که بودجه رد شد و چه روزی که بودجه رد شده تصویب شد، مردم نیز همچون نمایندگان دچار این تردید شدند که رد کلیات بودجه که در تاریخ مجالس
ایران بی‌سابقه است چه معنا و مفهومی ‌جز سیاسی کاری و پوپولیسم گرایی می تواند داشته باشد چه، نمایندگان در هنگامه بررسی جزئیات بودجه می توانستند همه آن ایرادهای گفته شده و دیگر ایرادهای یحتمل نادیده انگاشته شده را در فضایی آرام و منطقی با لحاظ کردن نظرات کارشناسی مرتفع کنند.
آن 72 ساعت جادویی اگرچه به سرعت برق و باد گذشت اما در اذهان و افکار عمومی به نوعی رسوبی از تلخی و تردید بر جای گذاشت که در آینده بیشتر نمود پیدا
خواهد کرد. این روزها حواس مردم جمع تر از همیشه به رخ دادهایی است که در سایه سیاسی کاری و سیاست بازی رخ می دهد و این پیام آشکاری است تا مسئولان و دست اندرکاران به جای آزمودن آزموده های مردود، روش و شیوه ای نوین در پیش گیرند که اعتماد عمومی دچار آسیب نشود وگرنه هر کارنابلد ناآشنا با بودجه هم
می داند بودجه که برای تدوین آن ماه ها وقت صرف شده، قطعا طی 72 ساعت رفع عیب نخواهد شد!