روزنامه همدلی
1396/12/13
فروش نقاشی‌های نقاش معلول به نفع کودکان سرطانی میله‌ها سد راه معلولان‌اند
سپیده حیدری نام دختری است که با وجود معلولیت جسمی، هیچ محدودیتی برای خود متصور نیست و چند سالی است نقاشی می کشد و با بخشی از پول فروش نقاشی ها، به کودکان سرطانی کمک می کند. سپیده ۲۹ سال دارد و از بدو تولد دچار معلولیت جسمی و ضایعه مغزی بوده اما به دلیل هوش و استعداد بالایش در مدرسه با کودکان عادی تا مقطع اول دبیرستان درس خوانده است. اصالتا اهل بندرعباس است و برای پیگیری های درمانی هم اکنون در رشت سکونت دارد. او قرار است به همین زودی ها به زادگاهش بازگردد و نمایشگاه نقاشی هایش را به نفع کودکان سرطانی در بندرعباس برگزار کند.حیدری در رابطه با چگونگی آغاز فعالیت حرفه‌ای‌اش در زمینه نقاشی به مهر گفت: از کودکی به نقاشی علاقه داشتم اما معلم دوران راهنمایی ام تاثیر مهمی در جدیت من داشت. با دیدن نقاشی هایم، تشویقم کرد و معتقد بود در این زمینه استعداد دارم. از سال ۱۳۸۶ به طور جدی کلاس های نقاشی را شروع کردم و با بچه‌های عادی نقاشی یاد گرفتم.
او به کمک هایش به کودکان سرطانی اشاره کرد و ادامه داد: یکی از دوستانم سرطان دارد، دوست داشتم به آنها زندگی دوباره بدهم. دلم می خواهد از نظر مالی مستقل شوم و بیش از این پدر و مادرم را به زحمت نیندازم، هدف دیگرم این است که نقاش شوم و به بچه‌های سرطانی کمک کنم.
حیدری به مناسب سازی فضای شهری جهت رفاه حال معلولان جسمی اشاره کرد و گفت: از شهرداری می خواهم خیابان ها و اماکن عمومی را برای رفت و آمد ما مناسب سازی کند. قصد داشتیم با دوستانم به سینما برویم اما چون مسیر مناسبی برای ورود با ویلچر وجود نداشت، از دیدن فیلم منصرف شدیم. پیاده روهایی که مسیر رفت و آمد را با میله هایی محدود کرده، یکی دیگر از موانع مهم حرکت معلولان در شهرهاست؛ این میله ها در واقع برای جلوگیری از ورود ماشین و موتور سیکلت به پیاده رو طراحی شده اما در واقع مانع عبور و مرور معلولان هم می شود. بد نیست شهرداری و نهادهای مسئول، نگاه دوباره ای به طراحی فضاهای عمومی شهری بیندازند، منتهی این بار از نگاه یک معلول، نابینا یا ناشنوا و از خودشان بپرسند واقعا تا چه حد شهر، مناسب حال معلولان است؟
او ضمن اعلام عدم رضایت از عملکرد و پیگیری های بهزیستی گفت: برای خرید ویلچر هیچ کمکی نکردند. از اول دبیرستان به بعد، بهزیستی سرویس در اختیارم نگذاشت. پدر و مادرم به علت بیماری، توان بردن من به مدرسه را نداشتند و ادامه تحصیل ندادم.
حیدری به صفحه اینستاگرامی که برای فروش نقاشی هایش ساخته، اشاره کرد و گفت: تا حالا چند عدد از تابلو هایم از طریق صفحه اینستاگرام به فروش رفته است. یکی از بزرگترین آرزوهایم داشتن ویلچر برقی بود. اخیرا با پول فروش تابلوها و کمک دوستانم توانستم ویلچر برقی بخرم. همچنین قصد دارم نمایشگاهی در شهر بندرعباس جهت ارائه و فروش آثارم برپا کنم.
او ضمن تاکید بر اینکه معلولیت محدودیت نیست، خطاب به دوستانش که وضعیت مشابهی دارند گفت: می خواهم به دوستانم بگویم ناامید نشوند و یقین داشته باشند که می توانند کارهای مهمی انجام دهند. دوستان سالم از زندگی نا امید نشوند. اگر روزی به مشکلی برخوردید برای دقایقی به ما معلولان و دشواری های زندگی مان فکر کنید، یقین دارم مشکل تان کوچک و قابل حل به نظر خواهد آمد.
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» پرونده خادم کشتی ایران بعد از یک استعفای تاریخی را بررسی کرد دیپلماسیِ رسول
فروش نقاشی‌های نقاش معلول به نفع کودکان سرطانی میله‌ها سد راه معلولان‌اند
به بهانه 14 اسفند، سالروز درگذشت پرچمدار ملی شدن صنعت نفت و نامگذاری خیابانی به نام او
کارشناسان در میزگردی تحلیلی با «همدلی» به بهانه ارزیابی مزیت حذف مدارس خاص و معایب تولد طرح شهاب، بررسی کردند
«همدلی» از بازار شب‌نشینی در گوشه‌های دنج تهران گزارش می‌دهد سایه «سود» بر سر کافه‌ها
آهنگساز ایرانی در اعتراض به رفتار توهین‌آمیز ایالات متحده از حضور در مراسم اسکار انصراف داد
همدلی بررسی کرد؛ اصول‌گرایان هم همنوا با اصلاح‌طلبان از گفت‌وگوی ملی و ضعف احزاب در ایران می‌گویند
علی مندنی پور نعل‌بندهای ناآگاه !
سفیر فلسطین در تهران: موضع‌گیری آیت‌الله خامنه‌ای علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی مایه افتخار است
