روزنامه همدلی
1396/12/13
علی مندنی پور نعل‌بندهای ناآگاه !
«بخاطر میخی، نعلی افتاد ،بخاطر نعلی ، اسبی افتاد ،
بخاطر اسبی،سواری در خون خود غلتید ،
بخاطر سواری ، جنگی شکست خورد ،
بخاطر شکستی ، مملکتی ویران شد»
ضرب المثلی است ، برگرفته ، از دلِ فرهنگِ سرزمین آفتاب تابان(ژاپن)
درسی آموزنده از:
نظم ،دقت،وظیفه شناسی ، احساسِ مسئولیت و مسئولیت پذیری .
پیامی گویا، رسا و مانا و سازنده. آنچه، در پرتو وجودی‌اش، کشوری کوچک در قالب مجمع‌الجزایری دور افتاده با کمترین منابع، مردمانی سخت‌کوش و مقاوم و بهره‌گیری از عناصرِ سازنده این فرهنگ، توانست تا در پی شکست سنگین از جبهه متّفقین در جنگ دوّم جهانی، دگر بار قامت راست کرده و سال‌ها زودتر از آنچه انتظار می‌رفت، آب رفته را به‌جوی بازگردانده، شکوه و عظمت دیرین را بازیافته، به یکی از قدرت‌های بزرگ صنعتی - اقتصادی بَدَل و با حفظ آداب و عادات و سنّت‌ها به دنیای مدرن قدم گذارد.
سرزمینی که شهروندانش به نظم، پشتکار، دقّت، ظرافت، خلاقیّت، مسئولیّت‌پذیری و قانون‌مداری شُهره‌اند.
گوهرِ قیمتی و عنصر نجات‌بخشی که «شوربختانه» در فرهنگِ دیارِ هزارویک شب، بسی کمیاب و جای خالی‌اش به جِدّ احساس شده و میشود!
چگونگی و چرایی پیدایش این آسیب در پیکره درختِ تنومندِ فرهنگِ این مرز و بوم، در گذرِ زمان خواست این نوشته نیست، چه، آسیب‌شناسی و به تَبَع آن داوری درباره این دردِ کهنه و آزاردهنده، نیاز به ریشه‌یابی اصولی حادثه‌ها، رویداد‌ها، و نگاهی بی‌طرفانه به نقش، جایگاه و عملکردِ هیات حاکمه و اصحاب قدرت از گذشته دور تا به امروز دارد.
پروسه‌ای پیچیده، زمان‌بَر و سراسر حرف و حدیث، که در چارچوب نوشته‌هایی از این سنخ نگنجیده وبه راحتی از عهده هر مدّعی تحقیق و صاحب‌نظری بر نمی‌آید!
بیاییم، بُت‌سازی، تعارف و تمجید‌های بیجا، تعظیم و تکریم‌ها و دوّلا و راست شدن‌های «هدفمند و ریاکارانه» را، یکبار برای همیشه کنار گذاشته، از ملاحظه‌کاری پرهیز، رُک و راست و بدون لُکنت از حقّ خود و شهروندان دفاع کرده و جرات بیانِ واقعیّت‌ها را داشته باشیم.
هنر «نه گفتن»و اعتراف به خطا و اشتباه و پوزش‌خواهی و پاسخگویی به اعمال و رفتار خویش را تمرین کرده و در تار و پود فرهنگِ زندگی روزانه مان نهادینه کنیم.
بیاییم، نظم، وظیفه‌شناسی، مسئولیّت‌پذیری، انصاف و رعایتِ حقوق دیگران را سرلوحه کارها مان قرار داده، از «منیّت»، «خودمحوری»، «تنگ‌نظری»، «گروه‌گرایی»، «خودپسندی» و «مصلحت‌اندیشی‌های آن‌چنانی» خودداری، از پیش‌داوری نسنجیده و بدون شناخت وآگاهی نسبت به هر چیز و هر کس پرهیز، قانون را مبنا و سر خطّ همه برنامه‌های فردی و اجتماعی‌مان قرار دهیم!
اگر به چنین قواعد و خواست‌های به‌حقّ گردن گذاشته و به ضرورت وجودی‌شان در راستای رسیدنِ به جامعه‌ای درخور و توسعه محور پایبندیم، که باید باشیم و چاره‌ای جز این نداریم، پس، رواست، مسئولیّت فردی و اجتماعی‌مان را در قبالِ ساختن و بستن «نعلِ اسبِ سرنوشت» به نسبتِ سهم و جایگاه و حقوق خویش به رسمیّت شناخته و مکلّف به جوابگویی از گفتار، کردار و رفتارمان باشیم.
حیفم می‌آید از ذخیره ارزشمند و خرمنِ پر بارِ ادبیّات کهن فارسی و در این میان ازگلستان حکیم سخن، شیخ مصلح‌الدّین سعدی شیرازی، به این بهانه خوشه‌ای بر نگیرم، آنجا که در سیرت پادشاهان( بابِ نخست) می‌سراید:
«درختی که اکنون گرفتست پای
به نیروی شخصی بر آید ز جای
وگر همچنان روز گاری هِلی
به گردونش از بیخ بر نَگسَلی
سرِ چشمه، شاید گرفتن به بیل
چو پُر شد، نشاید، گذشتن به پیل»
و این چنین است، رویداد غم‌انگیز و عبرت‌آموز سقوط پرواز ۳۷۰۴ هواپیمایی آسمان، در مسیرِ تهران- یاسوج و دیگر رویدادهایی از این دست!
رویدادی که در جای خود قابل بحث و بررسی و تعقیب و مجازات قانونی از جانب مقامات قضایی به ویژه دادستان در مقام مدّعی‌العموم و به تَبَع آن شفاف‌سازی و اطّلاع‌رسانی به مردم است!
به باور منِ شهروند، عوامل زیر در خلقِ این حادثه، مستقیم یا غیرمستقیم نقش داشته و می‌بایستی به مردم و به ویژه اولیاء دَمِ خون‌های به ناحقّ ریخته جمعی از بهترین فرزندان و آینده‌سازانِ این سرزمین پاسخگو باشند:
الف- کارشناسان و مسئولان وقت، در ارتباط با مکان‌یابی فرودگاه، به اتهامِ:
انتخاب مکان نامناسب، با توّجه به مسیر هوایی بسیار سخت آن در این منطقه کوهستانی و وجود قلّه‌هایی به ارتفاع بیش از ۴۲۰۰ متر.
ب- مسئولان و مدیران در رده‌های ملّی- منطقه‌ای، که در گذرِ این سال‌ها بی‌تفاوت از کنار این مهّم گذشته و به وظائف قانونی‌شان بی‌اعتنا بوده‌اند.
ج- وزارت مسکن و شهرسازی، سازمان هواپیمایی کشوری،
مسئولان فرودگاه و متّصدیان دستگاه‌های ناوبری و...، به جهت دارا بودن مسئولیّت مستقیم.
ج-نمایندگانی که در انجام وظیفه قانونی نظارتی‌شان در این ارتباط کوتاهی کرده‌اند و نیز کسانی که در چارچوب قانون به نوعی وظیفه پیشگیری را عهده‌دار بوده وبه صورت جدّی نسبت به پیگیری و اصلاح این مهّم اقدام نکرده و تعلل ورزیده‌اند!
د- من و تو و ما، یعنی مردم، هم آنانی که سال‌هاست این خطر بالقوّه را احساس کرده، از کنار آن به راحتی گذشته و دم نزده‌ایم،
مسئولیّت صدا وسیما و دست‌اندرکاران مطبوعات، دراین میان، در جایگاه قانونیِ پیشقراولانِ امر آگاه‌سازی و دفاع از حقوق مردم قابل نقد و بررسی و توّجه است.
گرچه، پیشاپیش جماعتی، بریدند و قیچی کرده و دوختند!
با این توضیح که:
«دنا» این تنها شاهدِ بی زبانِ فاجعه را بدون ابلاغ و بازجویی قبلی، در جایگاه «متّهم» قرار داده، شاهدانی کم‌انصاف و احساسی را علیه وی بر انگیخته، یک طرفه کیفرخواست تنظیم و صادر و غیاباً در یک دادگاه مجازی فرمایشی، بدون رعایتِ تشریفات قانونی، و بدون داشتن وکیل حکم به محکومیّتش صادر کردند!
بگذریم؛
تجربه می‌گوید:
همیشه «یک نعل بندِ» نابَلَد و وظیفه‌نشناس قادر خواهد بود، سرنوشت غم‌انگیزی را برای دیگران رقم بزند،
این دیگران می‌تواند، یک فرد، مجموعه‌ای کوچک و بزرگ یا یک ملّت باشد!
نکته کلیدی در این سانحه هولناک این است: چه کسی میخ و نعل را به دستِ نعل‌بندِ ناشی می‌دهد؟
چه، همگان با این قصّه پر غصّه قصور و تقصیر و اهمال و... به‌خوبی آشناییم وکمتر شهروندی است، که پیه این ندانم‌کاری‌ها به تَن‌اش مالیده نشده باشد!
و همگان دانیم که برای شکستنِ یک سدّ و در نتیجه بروز یک فاجعه، کافی است، نشتِ کوچکی نادیده گرفته شده یا سوراخ ریزی بر اثر بی‌مبالاتی و عدم آشنایی از نظر پنهان بماند.
بسیاری از مصیبت‌ها، از نادیده گرفتن یا بی‌توّجهی در ندیدنِ عیب و ایرادها شروع و به فاجعه ختم میشود.
بی‌جهت نیست، که در دنیای امروزی ریشه‌یابی و پیشگیری در زندگی فردی و اجتماعی قبل از درمان توصیه و عمل به آن از اهمیّتِ بالایی بر خوردار است.
از یاد نبریم؛
تا بوده و نبوده، زنجیره‌ای به‌هم پیوسته از علّت‌ها، عامل‌ها و انگیزه‌های ریز و درشت در ایجاد حادثه‌ها و رویداد‌های طبیعی و غیر طبیعی به‌گونه‌ای، آشکار و نهان دخیل‌اند!
در حدِ توان علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد. عقل و علم نشان داده که این کار شدنی است.
از وجودِ نعل‌بندهایِ ناآگاه در جامعه و جایگاه‌های مختلف غافل نباشیم!
سایر اخبار این روزنامه
«همدلی» پرونده خادم کشتی ایران بعد از یک استعفای تاریخی را بررسی کرد دیپلماسیِ رسول
فروش نقاشی‌های نقاش معلول به نفع کودکان سرطانی میله‌ها سد راه معلولان‌اند
به بهانه 14 اسفند، سالروز درگذشت پرچمدار ملی شدن صنعت نفت و نامگذاری خیابانی به نام او
کارشناسان در میزگردی تحلیلی با «همدلی» به بهانه ارزیابی مزیت حذف مدارس خاص و معایب تولد طرح شهاب، بررسی کردند
«همدلی» از بازار شب‌نشینی در گوشه‌های دنج تهران گزارش می‌دهد سایه «سود» بر سر کافه‌ها
آهنگساز ایرانی در اعتراض به رفتار توهین‌آمیز ایالات متحده از حضور در مراسم اسکار انصراف داد
همدلی بررسی کرد؛ اصول‌گرایان هم همنوا با اصلاح‌طلبان از گفت‌وگوی ملی و ضعف احزاب در ایران می‌گویند
علی مندنی پور نعل‌بندهای ناآگاه !
سفیر فلسطین در تهران: موضع‌گیری آیت‌الله خامنه‌ای علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی مایه افتخار است
