روزنامه خراسان

قاچاق کالا قاتل فرهنگ ایرانی و خلاقیت هنری است

 محمداکبری- مسئول کمیته علمی پژوهشی بنیاد ملی مد و لباس با تاکید بر این که باید کتاب هنر دوره دبستان و راهنمایی هر استان کشور مطابق با هنر بومی آن منطقه تهیه شود تا شاهد رویش های مجدد فرهنگ از دست رفته باشیم، بر کمبود محتوای آموزشی کتاب های درسی برای ایجاد تعصب فرهنگی به منظور استفاده از کالای ایرانی اشاره کرد. وی ایجاد گروه ها و استفاده از شبکه های اجتماعی را راه موثری برای مقابله با پدیده قاچاق به عنوان اصلی ترین قاتل فرهنگ و هنر خلاقانه ایران می داند.
فاطمه بهرامی عضو هیئت علمی مد و لباس جهاد دانشگاهی و طراح مد جهانی خوشنویسی ایرانی روی البسه درباره لزوم اهمیت یافتن فرهنگ و خلاقیت در پیشبرد جامعه وچالش های فرهنگ و راه برون رفت از آن با خبرنگار خراسان گفت وگو کرد که شرح آن را در ادامه مطلب خواهید خواند.

اهمیت فرهنگ در جهان امروز تا چه میزان است


در بررسی ها مشخص شده است که بسیاری کشورها بیشترین بها و ارزش را برای عرصه فرهنگ و خلاقیت قائل هستند و بیشترین تمرکز را نیز در حوزه کودکان قرار می‌دهند.
این برنامه ریزی به صورت برنامه ریزی دقیق و مهندسی شده است به طوری که چشم انداز روشنی برای خود در نظر می گیرند.
به طو مثال این برنامه ای که اکنون در عربستان می بینید راهبردی است که برای اجرای آن نزدیک به 25 سال زمینه سازی و برنامه ریزی کرده اند و اکنون به دنبال پیشبرد آن هستند. متاسفانه ما همه چیز را داریم به جز این که چشم انداز این را در نظر داشته باشیم که 25 سال بعد بچه های ما در چه موقعیتی قرار می گیرند.

یعنی ما در کشورمان برنامه ریز فرهنگی نداریم؟
نمی شود گفت به طور کلی برنامه ریزی نداریم یا قدرت برنامه ریزی فرهنگی در کشور وجود ندارد اما در این میان یکی از اصلی ترین عوامل شاید این باشد که ما به شدت همه سیاسی هستیم به طوری که برای هر فعالیت فرهنگی به دنبال آن هستیم که رنگ و روی سیاسی به آن بدهیم و اگر سیاسی نبود، تلاش کنیم سیاسی بشود.
مدام می پرسیم قرار است چه اتفاقی بیفتد چه گروه و افرادی می خواهند از این اقدام فرهنگی سود ببرند . از این رو شاید بتوان این گونه گفت که متاسفانه بعضا برای فرهنگ حرکت سالم قائل نیستیم.
مخاطب عادی هم با شک نگاه می کند. به فرض من برای مخاطب کودک کتاب رایگان هم که عرضه کنم، قبل از این که آن را از من بگیرند به دنبال پاسخ به این سوال هستند که قرار است چه کسی از آن سود ببرد؟ سر این به کجا وصل است؟

مشکل نبود انسجام در امور و برنامه ریزی های فرهنگی چیست؟
باید این نکته را در نظر داشته باشیم که اولویت اول ما فرهنگ و خلاقیت نیست بلکه اولویت فعلی بحث معیشت و اقتصاد است و این خود ضربه ای بزرگ به فرهنگ است.
بیشترین اثر این ضربه متوجه جوان خلاق و هنرمند است، دانشجویان خلاق زیادی دارم که بسیار علاقه و دغدغه دارند اما مشکل اصلی خود را فعلا کار و درآمد و معیشت می بینند و قبل از کار ابتدا این سوال را از من می پرسند که با این فعالیت هنری می توانیم به پول برسیم .
هرچند وقتی من به آن ها این قانون را می گویم که «اگر مهارت را به طور کامل فرابگیری و برایش وقت بگذاری به پول هم می رسی» چنین جوابی دریافت می کنم که « نمی توانم وقت بگذارم باید خرجم را در بیاورم». در این وضعیت جوانان برای فعالیت های خلاقانه هنری یا باید شخصا برنامه ریزی کنند یا کار بخوابد چرا که حمایت ها از او کافی نیست.
با توجه به این که اقتصاد فرهنگ را اسیر خود کرده وضعیت در بحث مد و لباس چگونه است؟
در این حوزه هم وضعیت متفاوتی دیده نمی شود می‌توانم فعالان ممتازی را که چیزی از طراحان تراز اول دنیا و هنرمندان نامدار جهانی در حوزه مد و لباس کم ندارند، معرفی کنم که پر انرژی و عاشق کارشان هستند و همه جور سختی را به جان می خرند. اما متاسفانه چند تا ازاین جوانان طی سال گذشته و امسال اعلام کرده اند که می خواهند کارگاه شان را ببندند. مشکل مالی آن ها را زمین زده است به همین دلیل به نتیجه مطلوب نمی رسند.

وضعیت اقتصاد چه تاثیری بر حوزه مد و لباس داشته است؟
ما طراحان هنرمند ممتازی در کارگاه های تولیدی داریم. کافی است سری به «انجمن صنفی خیاطان و تولید کننده ها» بزنید و ببینید ما چند کارگاه تعطیل شده داریم.
آسیب بزرگ دیگری که وجود دارد و نام گذاری امسال بی ارتباط با همین آسیب نیست، بحث واردات کالا به خصوص پوشاک و لباس قاچاق است .
واردات لباس قاچاق علاوه برآن که فاجعه ای جدی برای فرهنگ مدو لباس ایرانی اسلامی است ترکش هایش نیز آسیب اقتصادی جبران ناپذیری به طراح ، تولید کننده و کارگرایرانی می زند.
در بحث واردات لباس بدون تعارف بگویم تا این جا که بنده متوجه شدم مسئولان یا توان کافی یا دغدغه لازم را برای مقابله ندارند چرا که موضوع به این مهمی در جدول اولویت بندی در موقعیت خوبی قرار نگرفته است.

در این وضعیت چه کاری از دلسوزان فرهنگی بر می آید؟
عقیده دارم حتی اگر با شوره زار مواجه باشیم لازم است خود بستر لازم را برای کاشتن دانه مهیا سازیم. جوانان ما باهوش و خلاق اند، هم اکنون  گروه هایی میان خود به عنوان همکار و حامی درست کرده اند.
به رغم ناملایمت ها می بینیم نمایشگاه هایی از کار دست خود درست و خودشان از خودشان خرید می کنند . همدیگر را یاری و با این کار به تولید کمک می کنند.
جوانان از هم حمایت و کار دست خود را معرفی و محصولات فرهنگی را تبلیغ می کنند. آن ها در شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها فعالیت خوبی داشته و پویش های محصولات «کاردست ایرانی» و «کالای غیر چینی» ایجاد کرده اند. این فعالیت ها بازخوردخوبی در جامعه دارد و با استقبال روز افزون مواجه می شود.

چرا حساسیت فرهنگی جامعه ایرانی برای مصرف کالای خارجی پایین است؟
هر چند خودم به این موضوع تعصب دارم اما بارها مجبور شده ام برای دانشجویانم با دلیل و برهان اهمیت موضوع را تبیین کنم.
میزان حساسیت «ایران دوستی» و علاقه مندی به فرهنگ را باید از ابتدای دوران کودکی بالا ببریم تا 10 سال بعد در نوجوانی و جوانی جواب بدهد .
در این زمینه کتاب های درسی دهه های مختلف را بررسی و همچنین میان مردم پرس و جوی میدانی کردم که چه درس هایی از کتاب فارسی دردوره دبستان ماندگارتر است. به جرئت می‌توان ادعا کرد درس هایی که راجع به اشعار فردوسی و حس وطن خواهی و ایران دوستی در این کتاب ها بوده کمتر شده است .
این یک واقعیت است که شعر آرش کمانگیر از دبستان تا الان در ذهن من باقی مانده والگوی من شده است که ایرانم را دوست داشته باشم اما الان در کتاب درسی فرزندم دیده نمی‌شود.
خودتان چه کارهایی را برای فرهنگ سازی انجام داده اید؟
باید در آموزش دوران کودکی مصمم باشیم. یکی از گزینه هایی که پیشنهاد دادم و توجه زیادی به آن نشده و اکنون خودم آن را در دست پیگیری دارم بازنگری در کتاب هنر مقطع دبستان و راهنمایی است .
ما هر استان را به یک صنعت می شناسیم کتاب درسی باید روی آن هنر متمرکز شود تا بچه ای که آن را می خواند، تعصب فرهنگی خود را بیابد .
باید آموزش هنر بومی هر منطقه که هنر های ملی این سرزمین است، آموزش داده شود. این خود خشت زیرین ساختمان بلند فرهنگ ایران است.
در ارتباطی که با جامعه محروم شرق کشور از طریق همکاری سازمانی برای رفع محرومیت زدایی داشتم، با دختر بلوچی مواجه شدم که برای جبران محبت، به ما چند بادبزن حصیری ساخته دست خودش را هدیه داد، از او خواستم تا چیزهایی بسازد که مصرف متنوع تری داشته باشد و او کارهای خلاقانه زیادی اعم از زیر انداز و کلاه را به زیبایی تولید کرد که برایش سود اقتصادی خوبی داشت.این فقط به این دلیل بود که خودش را باور کرد.

آیا قاچاق می تواند به فرهنگ ایرانی ضربه بزند؟
قاچاق کالا یکی از بزرگ ترین دشمنان فرهنگ است اما از آن جایی که افراد فعال در آن خیلی قدرت دارند، شاید نتوان امیدوار بود که به آسانی با آن برخورد شود بنابراین مردم باید کمک کنند و الگوی رفتار هر ایرانی این بشود «جنس چینی و قاچاق نخرید».
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
«حشاشین» چرا ممنوع شد؟ و چرا حالا ممنوع شد؟! (شهروند) ریزش ادامه‌دار دلار 10 هزار تومان در 10 روز (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
«خراسان» 70 ساله شد «خراسان» 70 ساله شد محمدعلی شاه مجلس شورای ملی را به توپ بست محمدعلی شاه مجلس شورای ملی را به توپ بست «خراسان» صدای مردم «خراسان» صدای مردم جام جهانی با حاشیه به ورزشگاه آزادی آمد جام جهانی با حاشیه به ورزشگاه آزادی آمد خراسان همراه قدیمی ، همچنان صمیمی خراسان همراه قدیمی ، همچنان صمیمی پزشکیان: درآمد برخی پزشکان دولتی به ۱۹۰ میلیون تومان در ماه می رسد پزشکیان: درآمد برخی پزشکان دولتی به ۱۹۰ میلیون تومان در ماه می رسد تعهد اوپک به فریزنفتی تعهد اوپک به فریزنفتی بازگشت آبونمان گاز با نامی دیگر بازگشت آبونمان گاز با نامی دیگر احتمال خروج ایران از برجام در هفته های آینده احتمال خروج ایران از برجام در هفته های آینده پاسخ به 6 سوال بورسی درباره 6 رقمی شدن شاخص پاسخ به 6 سوال بورسی درباره 6 رقمی شدن شاخص تجربه پرتغالی مبارزه بااعتیاد تجربه پرتغالی مبارزه بااعتیاد قاچاق کالا قاتل فرهنگ ایرانی و خلاقیت هنری است قاچاق کالا قاتل فرهنگ ایرانی و خلاقیت هنری است کاش اندازه برجام ،نگران مسائل اجتماعی بودیم ! کاش اندازه برجام ،نگران مسائل اجتماعی بودیم !