سئوالاتی درباره نامزد«امام رضاپسند»

احسان اقبال سعید‪-‬ هرچه به موعد نهایی انتخابات ریاست جمهوری نزدیک‌تر می‌شویم، تکاپوی جریان‌های سیاسی و حامیان آن‌ها برای پیروزی نامزد مورد نظرشان ابعاد تازه‌ای پیدا می‌کند. در این میان انتظار می‌رود ارکان حکومتی و شخصیت‌هایی که وجهه مذهبی- معنوی دارند، علی رغم تمایل قلبی به نامزدی خاص به خاطر ایجاد نشدن شائبه جانب‌داری از نامزدی خاص، حمایت خود راعلنی نکنند. رهبر معظم انقلاب به عنوان بالاترین شخصیت سیاسی و مذهبی نظام اعلام کرده‌اند که وارد مصادیق انتخاباتی نمی‌شوند و تنها یک رای دارند و آن هم مخفی است وکسی از آن اطلاع ندارد. چندی پیش سردار عزیزجعفری فرمانده سپاه پاسداران هم در تاسی به بیانات رهبر انقلاب، زیر مجموعه خود را این گونه خطاب قرار داد: «اسداران انقلاب همواره وصایای حضرت امام(ره) و منویات امام خامنه‌ای (مد ظله العالی) در پرهیز از ورود به احزاب و دسته‌بندی‌های سیاسی را نصب‌العین خود قرار داده‌اند. احدی در سپاه چه از پاسداران و چه از فرماندهان مانند گذشته حق دخالت سیاسی و جناحی در انتخابات و تخریب کاندیداها را ندارند.» اما ظاهرا علی رغم این تاکیدات برخی شخصیت‌ها مسیر جداگانه‌ای را در پیش گرفته اند.در این راستا سخنان حاج کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران قابل تامل است. وی که یکشنبه شب سخنران مراسم شهادت امام موسی کاظم(ع) در حسینیه تهرانی‌های مشهد بود،گفت: «در انتخابات نباید به دنبال شاد کردن دشمنان و منافقان باشیم بلکه باید از خدا بخواهیم کسی که هیئتی و امام رضا پسند و دلسوز و مبارزه گر با فساد باشد انتخاب شود.» سخنان امام جمعه موقت تهران از چند بعد قابل توجه است: نخست باید دید کدهایی که ایشان می‌دهد به کدام نامزد انتخابات اشاره دارد. کلیدواژه سخنان حجت‌الاسلام صدیقی نامزد امام رضا پسند است. قبل از سخنان ایشان حامیان آقای ابراهیم رئیسی تولیت آستان قدس رضوی با عناوینی چون خادم امام رضا(ع) و سید خراسانی سعی فراوانی در بخشیدن رنگ مذهبی- اعتقادی به نامزدی رئیسی برای یک پست سیاسی داشتند. کدواژه مبارزه با فساد هم از گفتمان‌های محوری تبلیغات انتخاباتی آقای رئیسی است. وی تاکید پرحجمی بر کلمه فساد دارد و در دیدار هفته جاری با نمایندگان مجلس نیز خبر از ارائه گزارش‌های مبارزه با فساد در شش ماهگی دولت احتمالی خود داد و چنین گفت: «حتی اگر بعضی از دست اندرکاران انگیزه فساد هم پیدا کنند، ساختارها نباید اجازه دهد و کاملاً معتقدم می‌توان دستگاه اداری بدون فساد داشت. اگر خداوند به من توفیق مسئولیت دهد، مطلقاً اجازه نخواهم داد فسادر در هیچ کجای کشور لانه کند.» البته بدون این اشارات هم به طور قطع مخاطب با هوش ایرانی مقصود حجت‌الاسلام صدیقی را متوجه می‌شود. حال می‌توان از امام جمعه موقت تهران سوالات چندگانه‌ای را پرسید. اول این‌که آیا شان خطیب جمعه تهران و تریبون رسمی نظام که سال‌ها مواضع و نظرات نظام از زبان مقام معظم رهبری و رفیق شصت ساله ایشان هاشمی فقید بیان می‌شد،با تبلیغ و خط‌دهی به سود نامزدی خاص هم‌خوانی دارد؟ دوم این‌که حضرت حجت‌الاسلام با کدام متر ومعیار به این نتیجه رسیده‌اند که آقای رئیسی نامزد امام رضاپسند است؟ آیا صرف تولیت و خدمت در حرم رضوی معیار امام رضاپسند بودن است؟ ضمن احترام بسیار به همه دست اندرکاران حرم رضوی می‌توان پرسید آیا همه آنان را به صرف افتخار کار در آن مکان مقدس می‌توان واجد عنوان امام رضاپسند دانست؟ شاید توجیه آقای صدیقی این باشد که مقصودشان انتخاب نامزدی بوده که عامل به سیره ائمه اطهار(ع)باشد و پسند وطراز آن بزرگواران و پسند امام رضا(ع) را به عنوانی مثالی از ائمه آورده است.اگر این‌گونه باشد می‌توان از ایشان سوال کرد در این شرایط حساس سیاسی که انتخاباتی بزرگ در پیش است و تجربه انتخابات‌های قبلی نشان داده انتصاب و استفاده از پاک‌ترین ومقدس‌ترین مظاهر و مفاهیم دینی – شیعی برای سیاسی‌ترین امور تا چه حد زیان‌بار و خطرناک است، آیا ایشان بهتر نبود از عنوان ائمه(ع)پسند استفاده می‌کردند. آیا تجربه سو استفاده از مفهوم مقدس مهدویت وانتظار در مورد خاص احمدی‌نژاد برای کشور کفایت نکرده است؟ کسی که روزگاری دولت خود را دولت امام زمان می‌نامید ونه تنها منع نمی‌شد که تهییج و تشجیع هم می‌شد و امروز برسر نخواستن او دعوا است. دیگر این که به بیان حجت‌الاسلام صدیقی باید نامزد امام رضا(ع) پسند که اشاره به آقای رئیسی است را از میان شش نامزد نهایی برگزید. با این بیان پنج نامزد دیگر واجد شرط حاج آقا صدیقی نیستند؟. باید از ایشان پرسید چگونه است که نامزدهایی در دل نظام اسلامی- شیعی جمهوری اسلامی و پس از عبور از فیلتر تنگ شورای نگهبان واجد شرط مورد نظر نیستند؟ احتمالا حجت‌الاسلام صدیقی تمایل قلبی خود به پیروزی آقای رئیسی را به این شکل بیان کرده است که البته فی‌نفسه اشکالی هم ندارد. اما این حمایت نباید اولا از جایگاه رسمی سیاسی- مذهبی باشد تا شائبه‌آفرین باشد و ثانیا عالی‌ترین احساسات مذهبی مردم را وسط یک رقابت سیاسی بیاورد، سیاستی که الزامات وتغییراتش معلوم نمی‌کند محبوب امروز را، فردا در کجای صفحه سیاست ایرانی قرار خواهد داد؟