سید محمود چابکی=فعال بازار مسکن

رکود تورمی حاکم بر بازار مسکن موجی از یاس و ناامیدی را در میان جویندگان خرید خانه ایجاد کرده است. از یک طرف افزایش روز افزون قیمت‌ها‌ و از سوی دیگر نبود نقطه اتکای اطمینان بخش همچون وام‌ها‌ی بانکی بر نگرانی‌ها‌ برای خانه‌دار‌شدن بیشتر دامن می‌زند.
دیر زمانی وام‌ها‌ی بانکی طعم شیرین صاحبخانه‌شدن را به خریداران می‌چشاند. اوایل دهه هشتاد شمسی با 5 میلیون آورده و 18میلیون وام بانکی امکان خرید آپارتمان 50 متری وجود داشت.
از دهه 90 به بعد فاصله میان قیمت مسکن و سقف وام به تدریج بیشتر شد. این نسبت با سهم آورده متقاضی سنجیده می‌شود به این معنی که وقتی آورده متقاضی کمتر باشد و قیمت وام بیشتر، این حالت مطلوب ترین شکل وام برای خانه دار شدن است. به هر میزان که متقاضی مجبور باشد آورده نقدی بیشتری بیاورد ارزش وام کمتر شده و دریافت آن به صرفه نخواهد بود.
اگر میزان بوروکراسی و سود 12 تا 16 درصدی دریافت وام مسکن را درنظر بگیریم، دریافت وام با ملاحظات و دردسرهای بیشتری همراه است در نتیجه افراد متقاضی ترجیح می‌دهند در باره گرفتن یا منصرف شدن قدری تامل


داشته باشند.
وضعیت فعلی یعنی بی‌اثر شدن وام مسکن برای خرید ملک علامت نگران کننده ای از وخامت اوضاع و خبری ناگوار برای کسانی است که از 8ماه قبل برای خرید خانه از طریق وام برنامه‌ریزی کرده‌اند.
در این حالت بیشتر افراد مایل هستند بانک‌ها‌ سقف تسهیلات را افزایش دهند اما این اتفاق در عمل به ضرر افرادی است که به دنبال خانه‌دارشدن هستند ؛ به این معنی که هر مقدار وام مسکن بیشتر شود از آن سو قیمت ملک بالاتر می‌رود.
طبق آمار هم اکنون عرضه مسکن به حدود یک سوم تقاضا رسیده است بطوریکه بازار فعلا از طریق نزدیک به 3 میلیون واحد مسکونی خالی تغذیه می‌شود اما ادامه این شرایط منجر به فشار تقاضا و صعود قیمتها می‌شود که این خود خبر بدتری برای کسانی است که دنبال خرید مسکن هستند.
پارادوکس فعلی موجب سردرگمی بخش تقاضا شده ضمن آنکه وام مسکن در چنین شرایطی وضعیت مبهم‌تر و غیرقابل دسترس‌تری پیدا می‌کند مگر اینکه در انتهای سال شاهد رونقی ولو‌ اندک بهمراه قدری کاهش قیمت باشیم.