حمایت ویژه جبهه پایداری از مادورو

آفتاب یزد- گروه سیاسی: ونزوئلا این روزها، روزهای پرالتهابی دارد. هنوز فرجام آنچه که برخی از آن به عنوان کودتای آمریکایی و گروهی دیگر از آن به عنوان انقلاب اقتصادی مردم یاد می‌کنند، مشخص نیست. خوان گوایدو رئیس مجلس این کشور به عنوان رئیس جمهور در جمع میلیونی مخالفان مادورو سوگند یاد کرده است و خواستار انتخابات زودهنگام است. از سویی مادورو اما همچنان بر حفظ قدرت خود پافشاری می کند و معتقد است که این اتفاقات ونزوئلا همه‌اش کار آمریکاست.

>نام‌های خاص
اما ایران از دیرباز با ونزوئلا به ویژه در دوره احمدی‌نژاد و هوگو چاوز روابط ویژه ای داشته است. روابطی که با فوت چاوز و روی کار آمدن مادورو معاون او تداوم یافت . در دوره مادورو سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی ایران به ویژه در بحث مسکن تداوم یافت. اما اتفاقات این چند روزه همه معادلات را به هم ریخته است و باعث شده تا بسیاری از این که ایران باید در قبال ونزوئلا چه سیاستی در پیش بگیرد هم‌نظر نباشند.


در چنین شرایطی آیا ایران باید همچنان از مادورو تمام و کمال حمایت کند و یا دوست دیرین خود را در تحولات اخیر تنها بگذارد و خلاف آنچه که تاکنون بوده عمل کرده است؟
عده ای هم دراین میان اعتقاد دارند که شاید سکوت بهترین موضع‌گیری ایران در چنین شرایطی باشد.
اگرچه وزارت خارجه ایران همچنان مادورو را دولت قانونی می داند و اعتقاد دارد که نباید هیچ کشوری در امور داخلی ونزوئلا دخالت کند. آنچه که در دو روز اخیر در ایران صورت گرفته است شاید نوعی موج خاص در دفاع از مادورو از سوی برخی چهره های موسوم به جبهه پایداری باشد . در روزهای گذشته تجمعاتی در این حمایت در مقابل سفارت ونزوئلا صورت گرفته است. نکته قابل توجه اما این است که در میان چهره های ویژه این تجمعات به چندنام خاص برمی‌خوریم . نام هایی مثل حمیدرسایی، حسین الله کرم و محمد علی رامین و فواد ایزدی.

>یک مراسم خاص در سفارت
دوشنبه هشتم بهمن ماه اعلام شد که گروهی از سازمان‌های مردم نهاد و حامیان نظام ضدامپریالیستی با حضور در سفارت ونزوئلا در تهران حمایت خود را از دولت قانونی این کشور اعلام کردند. در این مراسم نماینده دانشجویان و همچنین نماینده‌ای از خانه آمریکای لاتین بیانیه‌ای را در حمایت از دولت و مردم ونزوئلا قرائت کردند.
تصاویر این مراسم بیانگر این است که شخصیت‌های سیاسی از جمله محمد علی رامین فعال سیاسی و حمید رسایی نماینده اصولگرای سابق مجلس، حسین الله کرم رئیس شورای هماهنگی حزب‌الله و فواد ایزدی یکی از کارشناسان پای ثابت صداو سیما در
تحلیل های ضد برجامی نیز حضور دارند.
حمید رسایی در گفتگویی که با فارس انجام داده اما دلایل این حضور را در چنین مراسمی اینگونه بیان می کند: «از آن‌جا که سیاست های آقای مادورو با سیاست‌های آمریکا مطابقت ندارد، این کشور طبق ذات و طبیعت گرگ‌صفت خود آدم‌هایی را در ونزوئلا پیدا کرده است که به خواسته‌های آمریکا تن می‌دهند و با آن هم‌سو می‌شوند و از فرصت‌ها استفاده می‌کنند تا بتوانند اهداف خود را دنبال کنند. او بر حمایت از دولت قانونی ونزوئلا، به عنوان «یک فعال رسانه مسئول هستم» از مردم ونزوئلا بابت تیترهایی که در برخی رسانه‌های ما در این چند روز زده شد و این‌ها از یک حرکت آشوب‌گرایانه و یک کودتا حمایت کردند، من به عنوان یک روزنامه‌نگار هم از آن‌ها عذر می‌خواهم .»
عذرخواهی رسایی از مردم ونزوئلا به خاطر آنچه که او حمایت برخی رسانه های ایران از منتقدین مادورو اعلام می کند، بیشتر بیانگر این موضوع است که او تنها برای منافع ونزوئلا در این نشست حضور ندارد بلکه ظاهرا منافع جناحی خود را نیز رهبری می کند. شاید نگاهی به سوابق این چند نفر بیانگر این باشد که چرا حضور آن ها در سفارت ونزوئلا در حمایت از مادورو تا این حد قابل به نظر می رسد .

>آن ها چه کسانی هستند
حمیدرسایی را کمتر کسی است که نشناسد، همان نماینده مجلس هشتم و نهم که بسیاری آن را به عنوان یکی از دلواپسان معروف نام می نهند . یکی از حامیان سابق احمدی‌نژاد و البته مشهور به عضو جبهه پایداری . رسایی اگرچه هر چه می گذشت میزان حمایت هایش از رئیس جمهور سابق کمتر شد اما میزان مخالفت هایش با دولت روحانی و تیم او از
جمله تیم وزارت خارجه ، تندتر و تندتر
می شد. نطق های جنجالی او بر ضد اصلاح‌طلبان، دولت، برجام و ظریف در خاطر خیلی‌ها هست . البته ظاهرا دست بر قضا او این بار در موضع ونزوئلا هم‌سویی خاصی با دولت روحانی در حمایت از مادورو پیدا کرده است! آیا جنس این حمایت همان جنس حمایت دولت و ظریف از رئیس‌جمهور فعلی ونزوئلاست؟
اما این فقط حمید رسایی نیست که در مراسم مذکور چنین ویژگی‌هایی دارد. محمد علی رامین نام دیگری است که وقتی اسمش را در مراسم سفارت ونزوئلا و در حمایت از مادورو می بینیم باعث طرح این پرسش می شود که راستی او در چنین مکانی چه می کند؟
رامین، معاون مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دهم است. چهره‌ای که مطبوعات اصلاح طلب از اعمال و رفتارهای او خاطرات خوشی به یاد ندارند. دوران رامین مصادف بود با بسته شدن، توقیف یا فشارهای مختلف علیه مطبوعات و رسانه‌ها. رامین تا زمانی که احمدی‌نژاد در بورس بود خود را از حامیان درجه یک او معرفی می کرد و وقتی که همین احمدی‌نژاد از اسب قدرت افتاد، بیشترین ناسزاگویی ها علیه وی را روا داشت و حتی گفت که رئیس دولت سابق باید در بیمارستان روانی ها بستری شود. اما اکنون این چهره در نشستی به بهانه دفاع از حق مردم ونزوئلا شرکت کرده است .
حسین الله کرم نیز یکی از شخصیت‌های حاشیه ای این چند ساله بوده ، چهره ای که برخی آن را در همان طیف خاص اصولگرا طبقه‌بندی می‌کنند. از بنیانگذاران انصار حزب‌الله است و بسیاری بر رفتارهای این گروه نقدهای جدی دارند. فواد ایزدی هم از کارشناسان اصولگرا و منتقد برجامی صدا و سیماست و معمولا به عنوان کارشناس بین المللی از او در رسانه ملی دعوت می شود. او هم از منتقدین جدی دولت و سیاست‌های خارجی روحانی است .
اما تمامی این اشخاص، اشخاصی هستند که در کنار تم اصولگرایی‌شان، منتقد سخت بودن با حسن روحانی را سرلوحه کار خودشان قرار داده‌اند. از همین رو اکنون این پرسش مطرح است که چگونه در چنین نشستی به جای مقامات رسمی کشور چنین اشخاصی حضور ‌می‌یابند؟

>جریانی که پابرجاست
علی صوفی وزیردولت اصلاحات با بیان اینکه تحرک چنین افرادی نشان می‌دهد، همان نوع تفکری که در دولت آقای احمدی‌نژاد در اداره کشور به ویژه در سیاست خارجه داشته و سه دوره مجلس در ارتباط با چاوز داشته‌اند، همچنان منش خود را تبلیغ می کند و تلاش دارد تا در سیاست خارجه تاثیرگذار باشد، اضافه کرد: «البته وزیر خارجه ایران نیزاز گوایدو حمایت نکرده و حتی رسما پشت مادورو درآمده است. اما باید گفت این نوع حمایت با آن نوع حمایت اشخاص سیاسی که دو روز پیش در سفارت حضور داشته اند متفاوت است.»
اما چرا صوفی این نوع حمایت را متفاوت می‌داند؛ وی می‌گوید: «وزارت خارجه یک دستگاه دیپلماسی است و دستگاه دیپلماسی لابد بر مبنای منافع ملی این تشخیص را داده است تا از دولت مادورو حمایت کند، احتمالا این تحلیل را دارد که این کودتا به هیچ
نتیجه ای نخواهد رسید و با این حمایت می خواهند که دو ملت مادورو را بدهکار و جذب خودکنند . به ویژه آنکه ایران در سال های گذشته
سرمایه گذاری ویژه‌ای در ونزوئلا کرده است . دستگاه دیپلماسی می خواهد تا بعدا بتواند در جهت منافع ملی از این حمایت بهره‌برداری‌های بیشتری به سود کشور کند. این موضوع را با توجه به اینکه دستگاه دیپلماسی تاکنون نسبتا خوب عمل کرده است می توان ارزیابی کرد، ولی حضور چنین اشخاص و مصاحبه‌هایی که بعضا در اینباره انجام داده اند را نمی‌توان صرفا اقدام مبتنی بر منافع ملی دانست و فقط مخالفت یک جریانی است که مثلا تبلیغ کنند آن‌هایی که تظاهرات کرده‌اند صددرصد وابسته به غرب هستند. اظهارنظرهای این اشخاص بعضا احساسی و پوپولیستی است. هرچند که جالب است برای نخستین بار دستگاه دیپلماسی و این طیف با یکدیگر هم‌نظر شده‌اند،
در حالی که همیشه این طیف در جهت خلاف
سیاست های خارجی دولت حرکت می‌کرد.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: «برای افرادی خارج از دستگاه دیپلماسی نباید مادورو تا این حد مهم باشد.»
وی اظهار می‌دارد: «ما در اوایل انقلاب از این جریانات زیاد داشته ایم. در گذشته و بیشتر در اوایل انقلاب، سیاست خارجی ما گاهی به صورت خاص بر یکسری شور انقلابی و شعارهای احساساتی مبتنی بود.»
صوفی می‌گوید: «گروهی آن موقع اصرار داشتند تا مثلا از همه نهضت‌های انقلابی تمام دنیا حمایت کنند، بدون آنکه در نظر بگیریم تبعات آن برای کشور چیست؟ متاسفانه یک عده‌ای در این مسیر حرکت می‌کنند و نمی‌توانند بپذیرند که دیپلماسی، ساز و کار و قواعد خودش را دارد و باید حتما مبتنی بر حفظ منابع ملی باشد و اگر غیر از آن باشد محکوم است. این امر حلقه مفقوده‌ای است که در جریاناتی از جمله طیف مذکور وجود دارد و لازم است تا همه گرایش‌های سیاسی و همه دستگاه‌های دیپلماسی به آن توجه کنند.»