نشست خبری بعداز بیست ماه

روحانی بعد از نزدیک به دوسال، نخستین نشست خبری اش را روز گذشته برگزارکرد. در سال گذشته با توجه به مشکلاتی که کشور داشت طبیعی بود که رئیس‌جمهور نتواند به رسانه‌ها پاسخگو باشد. اما امسال با توجه به مزایایی که دولت نسبت به سال گذشته پیدا کرد، تلاش کرد تا با برگزاری چنین نشستی بخواهد عملکرد دولت را دراین زمینه برجسته کند مثلا او به نرخ ارز و مقایسه آن نسبت به اوج قیمت آن در سال گذشته، پرداخت و به صورت کلی سعی کرد از موقعیت‌های بهبود یافته امسال نسبت به سال گذشته برای دفاع از کارنامه خود بهره ببرد. اما اظهارات حسن روحانی موارد دیگری هم داشت مثلا این واقعیت که روحانی به عنوان مجری قانون اساسی اعلام می‌کند اختیارات کافی برای اجرای قانون اساسی در اختیار ندارد. نکته دوم اشاره مستقیمش به انتخابات بود و اینکه نهادهای نظارتی نباید با ایجاد محدودیت، مانع انتخابات پرشور شوند. هرچند خود او در مجلس چهارم جزو طرفداران نظارت استصوابی بود. از سویی رئیس جمهور اعلام کرد که برای تصمیمات کلان بین المللی از جمله مذاکره با دولتی که ایران با آن قطع رابطه کرده است، رئیس جمهور همه کاره نیست و مردم تجربه این موضوع را هم در مورد سفر اول روحانی به سازمان ملل دارند که بعد از تماس تلفنی اوباما با وی چه واکنشی از داخل رخ داد. همانطور که گفته شد روحانی در نشست خبری تلاش کرد تا شرایط 98 را با 97 مقایسه کند و تاکیدش برافزایش ارزش پول و بهبود اوضاع نسبت به شرایط بحرانی قبل بود. اما از این نگفت که این بهبود تاثیری در قدرت خرید مردم هم داشته است؟ او اعلام کرد که حتما ما درنیمه دوم سال جاری شرایط بسیار مطلوبتری از لحاظ اقتصادی خواهیم داشت. اما ما نمی‌دانیم که روحانی براساس چه مستنداتی چنین نکته ای را مطرح کرده است. به صورت کلی باید گفت که اظهارات رئیس‌جمهور بعد از بیست ماه از آخرین نشست خبری، خیلی تفاوتی با نشست‌های قبلی نداشت. او تنها دو موضوع اختیارات رئیس جمهور و نظارت انتخاباتی و محدودیت‌ها را مطرح کرد. این راهم باید اضافه کرد که مصاحبه‌های آقای روحانی در این شش سال همیشه فاقد یک ویژگی اصلی بوده است که ما در مصاحبه‌های حرفه‌ای می‌بینیم وآن اینکه در برابر روحانی یک کارشناس چموش مسلط برامور به دوراز کنترل شدن صحبت‌هایش نداریم که با رئیس جمهور بحث و مناظره بکند. این مصاحبه‌های تشریفاتی که خبرنگاران تعیین می‌شوند و سوالات مشخص دارند خیلی افکار عمومی را در این شرایط اقناع نمی کند، چون مردم تمام دغدغه‌شان آن چیزی است که به عینه در سیاست و بر سر سفره‌شان در حوزه اقتصاد می‌بینند.