اعتیاد به فضای مجازی را جدی بگیرید

آفتاب یزد- گروه اجتماعی: در هفته گذشته با قطعی اینترنت خیلی‌ها به اعتیاد خودشان نسبت به فضای مجازی پی بردند و در این بین کار کاسبی خیلی از هکر‌ها هم داغ شده بود. افراد زیادی در روزهای اولیه قطعی اینترنت سر در گم شده بودند و در روزهای بعد برای سرگرمی شروع به فعالیت‌هایی کردند که به گفته خودشان تا زمان وصل بودن اینترنت هیچ وقت انجام نمی‌دادند. عده‌ای به کتاب خواندن رو آوردند و برخی دیگر تماشای فیلم و سریال را جایگزین گشت و گذار در فضای مجازی کردند اما چیزی که به وضوح مشهود بود سردرگمی قشر عظیمی از جامعه در نبود اینترنت بود. در اینکه اینترنت و فضای مجازی در عصر حاضر یکی از نیاز‌های اساسی محسوب می‌شود هیچ شکی نیست اما سوالی که مطرح می‌شود این است که این نیاز تا چه حد طبیعی است واعتیاد به فضای مجازی از کجا نشات می‌گیرد؟
>همه راه‌ها را برای وصل شدن به اینترنت
امتحان کردم
کامیار یک گیمر است، او در این یک هفته اخیر به قول خودش هر راهی را برای وصل‌شدن به اینترنت امتحان کرده است، از پرداخت هزینه‌های گزاف به هکر‌ها گرفته تا وی‌پی‌ان‌های گران قیمت، او همه راه‌ها را امتحان کرده است و در بیشتر این راه‌ها هم به در بسته خورده است. او در رابطه با این موضوع به آفتاب‌یزد گفت:«انگار یک چیزی گم کرده باشم. از همان ساعت‌های اولیه مدام تلفن همراهم را چک می‌کردم، وای فای خانه را خاموش و روشن می‌کردم و باور نمی‌کردم که اینترنت قطع شده است.


شب اول به سختی گذشت و سعی کردم با دیدن فیلم خودم را سر گرم کنم اما از فردای آن روز دیگر نتوانستم تحمل کنم. سراغ همه هکر‌هایی که می‌شناختم و معرفی کردند رفتم و خیلی از آن‌ها با تلاش‌های زیاد باز هم نتوانستند من را به اینترنت وصل کنند. بعد از دو روز بالاخره توانستم توسط یک هکر به اینترنت وصل شوم اما وقتی وصل شدم غم دنیا به دلم نشست. باورم نمی‌شد هیچ کس نیست! همه پیام رسان‌ها را زیر و رو کردم اما هیچ‌کس نبود. حتی توی بازی‌های گروهی هم هیچ‌کس نبود. این مدت خیلی سخت گذشت اما من لحظه شماری می‌کردم برای اینکه دوباره اینترنت سراسری وصل شود.» او در رابطه با اعتیاد به فضای مجازی می‌گوید:«من خودم را معتاد نمی‌دانم، فضای مجازی لازمه زندگی در عصر تکنولوژیه و همه زندگی ما تحت تاثیر اون قرار داره.»
>من به فضای مجازی اعتیاد دارم
لیلا یک کارمند بانک است. او درباره تاثیر قطعی اینترنت بر زندگی شخصی‌اش می‌گوید:«روز اول برای من خیلی سخت گذشت چون عادت داشتم معمولا در زمان رفت و آمدم به محل کار، در فضای مجازی جست و جو کنم و اخبار را دنبال کنم، اما از روز دوم سعی کردم سرگرمی دیگری به جای آن پیدا کنم پس به سمت کتاب خواندن رو آوردم و کتاب‌هایی که در قفسه ام خاک می‌خورد را بیرون آوردم و در طول مسیر مطالعه کردم.
بد هم نشد اما بدترین شرایط آن جایی رخ‌می‌داد که می‌خواستم درباره مسئله‌ای بیشتر بدانم یا مثلا معنی کلمه‌ای را پرس و جو کنم. آن وقت بود که به وضوح جای خالی فضای مجازی را احساس می‌کردم. با این همه من حس می‌کنم زندگی همه ما بیش از حد به فضای مجازی وابسته شده است. این درست است که در عصر حاضر اینترنت یکی از ملزومات محسوب می‌شود اما دلیل نمی‌شود که ما تا این حد خودمان را به فضای مجازی وابسته کنیم. من واقعا نوعی اعتیاد در خودم نسبت به فضای مجازی حس می‌کنم و تصمیم دارم این اعتیاد را تا حد زیادی رفع کنم.»
>وقتی وای فای وصل شد از شوق گریه کردم
نسیم یک زن خانه دار است. او درباره تاثیر قطعی اینترنت در زندگی شخصی‌اش می‌گوید:«مدام احساس می‌کردم چیزی را گم کرده ام. روز اول هر ثانیه تلفن همراهم را چک می‌کردم و منتظر بودم تا وصل شود. هر چه در این چند روز خانه تکانی کردم و شیرینی و غذای آن چنانی پختم باز هم نتوانستم حواس خودم را از نبود فضای مجازی پرت کنم. در حین همه این کار‌ها مدام تلفن همراهم را چک می‌کردم و از دیگران می‌پرسیدم که اینترنت وصل شده است یا نه. وقتی وای فای وصل شد از شوق گریه می‌کردم. انگار همه دنیا را به من داده بودند. اصلا نمی‌توانم زندگی بدون اینترنت را تصور کنم و همیشه برایم سوال است زمان قدیم بدون اینترنت مردم چطور زندگی می‌کردند؟» او درباره اعتیاد به اینترنت می‌گوید:«بحث اعتیاد نیست. فضای مجازی برای ما یک تفریح و سرگرمی است و هیچ چیز هم نمی‌تواند جای آن را پر کند. اگر کسی تجربه استفاده از اینترنت را نداشته باشد متوجه حرف من نمی‌شود. نمی‌دانم شاید فضای مجازی و اینترنت اعتیاد آور است و واقعا من هم یک معتاد به فضای مجازی
محسوب شوم.»
>تنهایی بزرگترین عامل اعتیاد
به فضای مجازی
محمود حریرچی، جامعه شناس و آسیب‌شناس اجتماعی در رابطه با اینکه الزام فضای مجازی در زندگی ما تا چه حد طبیعی محسوب می‌شود و از چه زمانی وابستگی به فضای مجازی نوعی اعتیاد به شمار می‌آید، به آفتاب‌یزد گفت:«اینترنت و دسترسی به آن در دنیای امروز یکی از ضروریات اولیه محسوب می‌شود. ضروریات اولیه انسان‌ها خوراک، پوشاک، آموزش، بهداشت و درمان، رفت و آمد و تفریحات بود اما آخرین ضرورت اولیه که با شروع قرن جدید به ضروریات قبلی اضافه شد دسترسی به اینترنت است که از آن تحت عنوان دنیای اطلاعات یاد می‌کنند. بنابر این دسترسی به اینترنت هم جزوی از ضروریات اولیه انسان‌های امروزی شناخته می‌شود؛ اما در سایر کشور‌ها که اینترنت وجود دارد آموزش‌های مختلفی در باره آن به شکل‌های مختلف به جامعه داده می‌شود که این آموزش‌ها معمولا از خانواده‌ها هم شروع می‌شود. در واقع به کاربران فضای مجازی آموزش داده می‌شود که تا چه اندازه باید در فضای مجازی فعالیت داشته باشند که احساس تنهایی نداشته باشند. اعتیاد به فضای مجازی یعنی اینکه جوانان ما تنهایی‌هایشان را با فضای مجازی پر می‌کنند و این موضوع سبب شده تا ارتباطات آنها، ارتباطات مجازی باشد. این امر سبب شده تا وقتی به ناگهان تنها ابزار ارتباطی‌شان از آن‌ها گرفته شود به طور کلی به هم می‌ریزند و واکنش نشان می‌دهند چون فکر می‌کنند همان ارتباطات مجازی هم که داشته از او گرفته شده و دیگر کاملا تنها شده است.»
او تاکید کرد:«پیش از این ما با معتادین به تلفن همراه هم مواجه بودیم یعنی تلفن همراه را ازشان می‌گرفتید همه زندگیشان به هم میریخت. باید به خانواده‌ها آموزش داده شود که ارتباطاتشان را چهره به چهره انجام دهند. این امر سبب می‌شود تا حد زیادی از اعتیاد جوانان به فضای مجازی کاسته شود. خانواده‌ها باید از هر فرصتی برای مشارکت و گفت‌‌و‌گو با فرزندانشان استفاده کنند تا آنها احساس نکنند که تنها هستند و در تنهایی خودشان غرق شوند و نتیجه‌اش هم بشود اعتیاد به فضای مجازی. به غیر از آن ما با پدر‌ها و مادرهای زیادی هم مواجه هستیم که به فضای مجازی اعتیاد دارند و آن هم از تنهایی و بیکاری این افراد نشات می‌گیرد. به طور کلی هر چه ارتباط بین اعضای یک خانواده بیشتر باشد اعتیاد به فضای مجازی در آن خانواده‌ها کمتر حس می‌شود.»