مدعیان امروز ،فاجعه‌آفرینان دیروز

آرمان ملي: مشکلات اقتصادي اين روزها اصلي‌ترين مشکل مردم در زندگي روزمره است که سبب شده نارضايتي‌ها بطور ويژه‌اي در جامعه بروز پيدا کنند. موج اين نارضايتي‌ها اما باعث شده يک سري از نيروهاي سياسي که در سال‌هاي اخير بهره‌اي جز شکست از انتخابات‌ها نبرده‌اند، تصور کنند که مي‌توانند دوباره بر مرکب قدرت سوار شوند. بااين وجود نگاهي به کارنامه مديريت يکپارچه اين جريان سياسي نشان مي‌دهد که مشکلات امروز کشور از کجا ناشي مي‌شوند و راه حل آن مشکلات را بايد در چه تفکري جست. در سال 1384، کانديدايي ظهور کرد که با شعار عدالتخواهي، حمايت اصولگرايان را به خود جلب کرد و وعده‌ يک «رجايي» جديد را به مردم داد. در آن سال‌ پرونده هسته‌اي ايران در حال ورود به فاز تازه‌اي بود و اين امکان وجود داشت که با مذاکرات مستمر و مفيد، از بحراني شدن اين پرونده جلوگيري کرد. دولت وقت اما ترجيح داد که با به راه انداختن و ترسيم راه و روشي نوين براي مذاکره که حاصل آن جز تشديد تنش ميان ايران و تقريبا تمام کشورهاي دنيا نبود، کار را به شوراي امنيت بکشاند. تحريم‌هايي عليه ايران وضع شد که وضعيت اقتصادي مردم را به مرز فاجعه رساند و رئيس دولت دهم در آن شرايط تنها به بيان اينکه تحريم‌ها «کاغذپاره‌«هستند، اکتفا مي‌کرد. همه اين اتفاقات در شرايطي رخ داد که رشد بي‌سابقه قيمت نفت، درآمد ارزي دولت را به بالاترين حد ممکن رسانده بود و با اين حال دولت و مجلس وقت که به روش خاص سياسي از همان سال 84 تا پايان 92 همگي اصولگرا بودند، ترجيح مي‌دادند به جاي «توسعه» به تنش با جهان بپردازند. در آن دوره ايران در انزوا قرار گرفت و سياست‌هاي دولت ايران راه را براي تندروها در سراسر جهان باز مي‌کرد. همه دنيا عليه اظهارات رئيس‌جمهور ما موضع مي‌گرفتند و کسي ديگر حاضر نبود به توسعه روابط با ايران فکر کند. به عنوان نمونه در يک مورد آقاي احمدي‌نژاد در خصوص هولوکاست به اظهار نظر پرداخت و به سبب آن از شوراي امنيت سازمان ملل گرفته که با صدور قطعنامه واکنش نشان داد تا پارلمان اروپا که به انتشار بيانيه عليه ايران پرداخت موضع گرفتند. در پرونده هسته‌اي به راحتي چندين قطعنامه به خصوص قطعنامه 1929 عليه ايران صادر شد و حتي کشورهاي چين و روسيه نيز با اين قطعنامه‌ها مخالفت نمي‌کردند. همين قطعنامه‌ها امروز دوباره عامل تهديد اروپا عليه ايران است و اروپايي‌ها بزرگترين تهديدي که عليه جمهوري اسلامي مي‌توانند مطرح کنند، بازگشت همين قطعنامه‌هايي است که محمود احمدي نژاد آن را کاغذپاره مي‌خواند.
حافظه تاريخي مردم ايران
پرويز سروري عضو شوراي ائتلاف نيرو‌هاي انقلاب با اشاره به اهميت مجلس آينده در زمينه حل مشکلات اقتصادي مردم گفت: نيرو‌هايي بايد ساکن بهارستان شوند که براي حل معضلات اقتصادي مانند مسکن، گراني‌ها، ماليات و اولويت‌هايي که طبق نظرسنجي مردمي استخراج شده، برنامه‌ريزي دقيق داشته باشند. عضو شوراي ائتلاف نيرو‌هاي انقلاب، اصلاح طرح بنزيني در مجلس آينده را يکي از اهداف و اولويت‌هاي اين شورا خواند و گفت: نيرو‌هاي انقلاب در مجلس آينده براي سياست غلط بنزيني دولت، مبارزه با قاچاق و قانون ماليات‌ها، برنامه مدوني دارند تا بتوانند به نوعي چرخ‌هاي اقتصادي کشور را بچرخانند و مردم نيز از اين سياست‌ها سود ببرند. آنگونه که پيداست اصولگراياني که معجزه هزاره سوم را بر کرسي رياست جمهوري نشاندند بر روي حافظه تاريخي کوتاه مدت مردم حساب باز کرده‌اند، اما مسأله اين است که هنوز خاطره سال‌هاي 84 تا 92 براي مردم ايران آن قدر کمرنگ نشده که فراموش کنند چه شرايطي را تجربه کرده و چه مصيبتي را از سر گذراندند؛ اقتصاد ايران از دوران شکوفايي و رشد حدودا 7 درصدي، در سال 1392 به رشد منفي 7درصدي رسيد، در فضاي سياسي ايران که به سبب سال‌ها تلاش با گشايش‌هايي روبه‌رو شده بود چنان شد که تا سال‌ها بعد هنوز اثرات آن پابرجاست، روابط حسنه ايران با کشورهاي دنيا از بين رفت و با به وجود آمدن اجماعي جهاني عليه جمهوري اسلامي شديدترين تحريم‌ها بر ملت ايران تحميل شد. هرچند نمي‌توان منکر ناکارآمدي‌هاي دولت دوازدهم شد اما لازم به ذکر است ريشه اصلي مشکلات اقتصادي امروز ايران به نبود برجامي بازمي‌گردد که اصولگرايان هر کار توانستند عليه آن انجام دادند و امروز در قامت مدعي حل همه مشکلات از جمله مشکل معيشتي مردم ظاهر مي‌شوند.