عزم ملی برای مبارزه با مفاسد اقتصادی

قطعاً مفاسد اقتصادی یک شبه پدید نیامده اند بلکه به مرور زمان و اندک اندک ریشه دار و سازمان یافته شده اند و به عنوان یک ویروس درون سیستم رخنه کرده و فراگیر گشته اند، اینک که قوه قضائیه اراده راستینی را برای مبارزه با مفاسد اقتصادی دارد باید با عزم ملی از این اقدام فوق العاده مبارک حمایت کرد و به شکل فراگیر آن را به تمام قوای سه گانه تسری داد، اگر دو قوه دیگر به خصوص قوه مجریه در کنار قوه قضائیه نباشد قطعا نمی‌توانیم موفقیت شایان توجهی را در این خصوص مشاهده کنیم. برای ایجاد موفقیت کامل در این بخش پیشنهادمان مردمی سازی مبارزه با مفاسد اقتصادی است. یعنی مردم را باید دخالت داد و از آن ها کمک گرفت تا مبارزه با فساد را به نوعی با همکاری مردم محقق سازیم.
این موضوع را باید به همه مکان ها تسری دهیم و به عنوان یک عنصر نا گسستنی در همه ارکان جامعه تبدیل کنیم و آن را با فرهنگ اصیل و ناب ایرانی- اسلامی پیوند دهیم. به عبارتی برای ماندگاری این امر مقدس باید امر مبارزه با مفاسد اقتصادی را نهادینه سازی کنیم و آن را قداست ببخشیم. از طرف دیگر باید شرایطی را فراهم کنیم که جامعه از فاسد متنفر باشد. برای ریشه کنی فساد در هر حوزه ای باید آن را به همه ارکان جامعه تسری دهیم. پاک سازی جامعه از فاسد و مفسد در هر نوع، سطح و موقعیتی که مفسد داراست باید قاطعانه، منطقی و منطبق با قوانین اتفاق بیفتد. این منطقی سازی مبارزه تضمینی است برای تداوم آن و قداست بخشی مبارزه
زمینه ای است برای فراگیری و مردمی سازی آن.
باید نظارت ها بر امور مختلف را تقویت کنیم تا بتوانیم سر چشمه های اصلی فساد را شناسایی کنیم و آن ها را بخشکانیم و از بین ببریم. باید امر مبارزه را به عنوان یک رفتار قالب و اندیشه ای برتر در افراد ارکان جامعه مستقر کرد؛ مهم کردن امر مبارزه با فساد و فاخر نمودن این فعالیت مقدس باید حرمت شمرده شود و کم کم تبدیل به یک اقدام اعتقادی شود. همین موضوع می تواند در جامعه همه را تبدیل به مبارزین با فساد کند. وقتی فاسد با عامل مفسدانه خودش رسوا شود آن زمان مبارزه می تواند شکل عزم ملی را به خودش بگیرد. قطعا قداست بخشی می تواند باعث تضمین صداقت، راستی و درستی امر مبارزه با مفاسد اقتصادی باشد. ما اگر آثار فساد را در جامعه تبیین کنیم آن موقع می توانیم به همه افراد جامعه انگیزه بدهیم که این کار باید


خستگی ناپذیرانه ادامه پیدا کند. قطعا بهره گیری از تجارب جهانی و استفاده از مدل های بین المللی می تواند به ما کمک کند تا در این امر، موفق عمل کنیم. البته باید روش های موفق جهانی را بومی کنیم، در چنین حالتی است که جامعه می تواند روش های بومی را با شیوه های جهانی در هم تنیده و شیوه درست مبارزه با مفاسد را در کشور انجام دهد تا فساد در کشور ریشه کن شود.
ما باید با جرم انگاری شدید اجتماعی فساد را بسیار قبیح و ضد بشری تلقی کنیم و برای انجامش مجرم را در شرایطی قرار دهیم که هزینه بسیار سنگینی را پرداخت کند. یکی از آن مجازات ها می تواند مجازات های بازدارنده سنگین باشد که هم تفکر و اندیشه انجامش و هم در فکر تکرارش را از سر مجرم بیرون کند. باید تلاش کرد و جامعه را با تمام ظرفیت های موجودش به خدمت گرفت تا شرایطی
فراهم ساخت که شاهد یک جامعه پاک و بدور از هر گونه فساد باشیم.