زن‌ها «عصبانی» نیستند

بابک خطی‪-‬ طبق ماده یکم اعلامیه حقوق بشر تمام افراد بشر آزاد زاده می‌شوند و از لحاظ حیثیت و کرامت و حقوق با هم برابرند.هیچ عاملی چون نژاد، رنگ، جنس، زبان و...نیز طبق ماده دوم همین اعلامیه مایه برتری کسی بر دیگری نمی‌تواند باشد.
یکی از مسائلی که خصوصا در برخی محیط‌های کاری مشاهده می‌شود این است که به زنانی که استقلال رای داشته، به دنبال احقاق حقوق خود هستند برچسب «عصبانیت»!
زده می‌شود.
گویی استقلال رای و داشتن نظریه مستقل، خارج از تحمل افراد ناآگاه جامعه بوده و چنان بر قسمت مردسالار آن گران می‌آید که در صدد مقابله بر می‌آیند و از آنجا که ظاهرا از برخورد مستقیم نیز واهمه دارند به تهمت پراکنی و انگ زدن متوسل می‌شوند و از چنین زنانی تصویری «خشن»، «غرغرو» یا «عصبانی»به جامعه ارائه می‌دهند تا باعث منکوب‌ کردن، تسلیم یا انزوای آنان گردند و تا جای ممکن جلوی موفقیت و پیشرفت‌ آنها گرفته شود.


از قضا شدت این برخورد غیرمنصفانه و مزورانه با درجه شایستگی و موفقیت نسبت مستقیم دارد.
نکته متاثرکننده این است که بخشی از افراد جامعه نیز زیر فشار سنگین این انگ‌زنی‌های فرافکنانه تا حدی تحت تاثیر قرار گرفته و در این تله‌ی آدرس غلط دادن گرفتار می‌شوند.جامعه برای پیشرفت نیازمند نیروهای کارآمد و موفق است و برای سپردن کارها به کاردانان راه بلد و سپردن موقعیت‌های شغلی به بهترین گزینه‌ها، تنها راه این است که هیچ عامل مخدوش ‌کننده‌ای بر ملاک اصلی انتخاب افراد که همانا شایستگی ‌است برتری
پیدا نکند.
در نهایت باید توجه کنیم این انگ‌زنی و نسبت دادن خشم و عصبانیت به زنان مستقل بسیار زیرپوستی و به تدریج اعمال می‌گردد، چنانکه هیچ‌کس به طور مطلق از تاثیر گرفتن از این روش غیرعادلانه واکسینه نیست و تنها چراغ راه جدا کردن سره از ناسره و مقابله با این روش برچسب‌زنی دقت در عملکرد افراد و تیز شدن گوش و جمع شدن حواس در مواردی است که زنی بدون قرینه‌ای روشن «عصبانی»، «غرغرو» یا «خشن»خطاب می‌‌گردد.