فوریت مذاکرات وین؛ کالبد شکافی از راهبرد غرب

وزیر خارجه امریکا می‌گوید که زمان برای احیای برجام خیلی خیلی خیلی کوتاه شده است و مشاور امنیت ملی امریکا نیز برای بازگشت به برجام منطبق با توافق ۲۰۱۵ ظرف چند هفته ابراز تردید کرده است. چنانچه به این اظهارات، رفتار منفعلانه و غیر‌سازنده طرف‌های غربی مذاکرات وین در دور هفتم هم اضافه گردد آنگاه می‌توان درکی واقعی‌تر از انگیزه اروپا و امریکا از مذاکرات وین داشت. به‌طور خلاصه امریکا و اروپا در تلاشند تا با «مقصر نمایی» شانه از زیر بار مسئولیت خالی کنند. تاکتیکی که آنها در مذاکرات در پیش گرفته‌اند حاکی از آن است که ابتدا با جوسازی‌های رسانه‌ای و سیاسی این نکته را القا کنند که زمان برای مذاکره بسیار محدود است، در نتیجه جمهوری اسلامی باید به خواست غربی‌ها تن داده و از خطوط قرمز خود عدول کند که چنین نخواهد شد و غرب بخوبی می‌داند که عدم تأمین خواسته‌های ایران در مذاکرات ازجمله رفع تحریم‌ها و تضمین عدم خروج و مهار امریکا، پیشاپیش به معنای یک توافق شکست خورده است که به هیچ وجه مدنظر مذاکره کنندگان ایرانی نیست. البته غربی‌ها از این واقعیت آگاهند و بعید است برای رسیدن به این هدف این قدر تلاش بیهوده کنند. دلیل پیچیده‌تر برای چرایی این سیاست و تاکتیک مذاکراتی می‌تواند آن باشد که جمهوری اسلامی را به این جمع‌بندی برسانند که گام‌های برداشته شده هسته‌ای برای حصول نتیجه کافی نیست و باید اقدامات فنی بیشتری اتخاذ کرد تا مذاکرات در زمان کوتاه به نتیجه برسد.
با این روش، غربی‌ها انتظار دارند تا صحنه افکار عمومی جهانی که علیه آنهاست را به ضرر ایران تغییر داده و عملاً آنچه را که بعضاً از آن به‌عنوان گزینه سوم نام می‌برند عملی سازند. در این گزینه آنها می‌خواهند ایران را کشوری در آستانه هسته‌ای (Threshold State) معرفی سازند که توانایی خود را به‌طور نامشروع و خارج از توافق کسب کرده است و لذا باید در سطح جهانی محکوم و‌حداقل مورد تحریم قرار گیرد. از سوی دیگر با معرفی این تهدید جدید، حضور نظامی خود را در منطقه تشدید و تقویت کنند. این گزینه و توطئه عملاً با هوشیاری و دقت بالای جمهوری اسلامی در پایبندی به اصول خود از جمله فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر حرام بودن تولید و به‌کارگیری سلاح هسته‌ای به‌طور کامل خنثی شده است. تمامی گام‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی تا کنون بر اساس نیازهای صلح‌آمیز بوده و هیچگاه نیز از آن فراتر نخواهد رفت.
گزینه دیگر باقیمانده برای غرب دستیابی به یک توافق موقت است و برای رسیدن به آن نیز تلاش می‌کنند تا با مقصرنمایی و برجسته کردن عامل محدودیت زمانی زمینه حصول آن را فراهم سازند. آنها با آگاهی از این واقعیت که در شرایط کنونی یعنی تحولات منطقه، مخالفت افکار عمومی جهانی با آنها و ابتکارعمل سازنده و جدیت دولت جدید در ایران برای رسیدن به توافق و اجرای کامل تعهدات برجامی، دست برتر خود را در مذاکرات از دست داده‌اند، به‌دنبال خرید زمان برای احیای اعتماد به نفس و تغییر شرایط پیرامونی مذاکرات هستند. جمهوری اسلامی نیز با آگاهی از این ترفندها با هرگونه پیشنهاد انحرافی در مذاکرات مخالفت کرده و تنها گزینه پیش رو را همانا بازگشت به تعهدات برجامی معرفی کرده است.
زمان برای مذاکره محدود است اما نه از آن جهت که غربی‌ها ادعا می‌کنند بلکه از این منظر که توافق خوب برای ایران در حال حاضر در دسترس قرار دارد و مذاکره کنندگان ایرانی به چیزی کمتر از رفع تمامی این تحریم‌ها رضایت نخواهند داد. زمان مواجهه با حقیقت و صداقت فرا رسیده و راه گریزی برای اروپا و امریکا باقی نمانده است.