دیروز، امروز و آینده برجام

دهقان‪-‬ آنچه روبروی میز مذاکره ما در وین است نباید همان پیش‌نویس اردیبهشت ماه باشد! از آن تاریخ ۱۰ ماه گذشته که هر روزش تضرر منافع ملی محسوب می‌شود همانطور که اعضای تیم از نظر کیفی و کمی تغییر پیدا کرده، نیاز‌ها هم تغییر یافته و پیش شروط و شروط در بند بند‌های برجام باید تغییر یابد همانطور که قبلا هم گفتم در هر دولت نحوه رفتار با هر طرف در عرصه بین‌الملل از توافق تا تعهد متفاوت است؛ امروز این مسئله را نیز تکرار می‌کنم پیش‌نویس توافق تیم دولت جدید نباید همان پیش‌نویس تعهدات دولت قبلی باشد. مسلما شرایط متفاوت شده است چه از نظر تکنیک مذاکره و چه از لحاظ وقایع اخیر منطقه و جهان که می‌تواند به ما مرتبط یا غیر مرتبط باشد ناظر بر این موضوع که اگر کشور‌های محل توافق برجام از هر منظری برجام را گروگان با مسائل بین خود کنند این میز مذاکره محل اعرابی از باب تداوم رایزنی و هزینه ندارد و اگر این اتفاق‌ها من جمله مسائل اوکراین و تایوان بخواهد محل بحث قرار گیرد غیر از استفاده برای منافع ملی ما نباید سودی برای طرف‌های دیگر داشته باشد و انشاءالله نباید خللی در موضوع ایجاد کند. روی هم رفته تکنیک مذاکرات را باید نسبتاً خوب ارزیابی کرد اما نکته اصلی که باید بدان در توافق نهایی تاکید کرد دو مسئله است: یک-در کلیات توافق با دقت مضاعف بر دستور العمل اجرایی توجه کرد و دو- در جزئیات بر متوازن بودن تعهدات طرفین محل بحث، سیال عمل کرد یعنی توافق هر بند با زمان‌بندی، فرصت انقضا و جایگزینی هر کنش را مکتوب قید کرد به قول ما ایرانی‌ها «ما در کار به خود شک نداریم». لیکن منافع ملی ایران در برجام و هر مسئله دیگری نباید محل بحث هیچ کشور و هیچ حزبی و جریانی قرار گیرد. مخلص کلام تیم محترم مذاکره برجام، آنچه نباید‌ها بود را نوشتیم آنچه دیگران استفاده نکردند، شما استفاده کنید شاید به نتیجه نرسیدن بهتر از نتیجه بد باشد و یک نکته اساسی در پایان؛ منطقه خاورمیانه تحت مدیریت نظام است، جمهوری اسلامی ایران بعد از چهار دهه هیچ نوع توافق، تعهد فی مابین، تعرض را در کارنامه عرصه بین‌الملل نداشته ‌ و همچنان مستقل رفتار کرده است آنچه کشور‌ها باید بدانند ما حرفمان نه با جنگ بر کشور دیگری بلکه با منطق و مقاومت پیش برده‌ایم، کشور‌های عربی، اروپایی، آسیایی و آمریکایی با ثبات‌تر از این رفتار کشور ما در هیچ جای دیگر در دنیا نخواهند دید.