دانشجو، دیده‌بان حقوق ملت!

محی الدین حسینی
روزدانشجو،‌ با همه اتفاقاتش گذشت. دانشجو در ایران بیش از آنکه عنصری کاملاً علمی و پژوهشی باشد فردی بیشتر اجتماعی و سیاسی و دیده‌بان حقوق ملت است. همه می‌دانیم که دانشجویان را با سکون و سکوت میانه‌ای نیست. آنان پیوسته و همواره به دنبال تحرک بخشیدن به امور و در پی تغییر و تحول‌اند و عمده مطالباتشان در مسأله پیشرفت کشور با نگاه به اینده و بهبود وضع موجود است. جنس اعتراضات دانشجویان هم از نوع مطالبه‌گری به نفع کشور و مردم است و صد البته که باید حساب دانشجویان پیشرو و اهل درک و منطق را از حساب دانشجونما‌یان منفعل و تمامیت خواه جدا کرد.. اگر گفته شود بخش اعظمی از تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی ایران بویژه از دهه سی تا به اکنون منشأء آن حضور فعال دانشجویان پیگیر در امور مهم کشور بوده و هست سخنی به گزاف نبوده و نیست. داشتن روحیه عدالتخواهی وتحولگرایی در کنار پرسشگری از ارکان حاکمیت و کنشگری در مسیر مطالبات عمومی از مدیران ارشد مملکت از بالاترین مقام مملکتی تا مدیران محلی جزء لاینفک آداب و رسوم و اخلاق و مسلک و شئون دانشجویی است و لذا با توجه به نقطه نظرات صائب و دیدگاه‌های موکد رهبر فقید انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی و رهبر معظم انقلاب اسلامی راه و مسیر دانشجو در کشورما راهی روشن و مطابق باخواست و اراده ملت است. با چنین اوصافی، هیچ وصله ناجور و ناچسبی به ساحت مبارک دانشجوی پیرو امام و رهبری و مردمشان نمی‌چسبد. اما اینکه محیط‌های مقدس دانشجویی بنا به دلایل معلوم و تلاش‌های بدخواهانمان ایران گاه و بیگاه لکه دار می‌گردد، خواسته و اراده دانشجویان جویای حق و حقیقت و طالبان واقعیت گرایی و روشنگری نیست بلکه خواست و اراده بدخوا‌ها ن ملت و دانشجویانیست که می‌خواهند هر بار به هر بهانه‌ای کشور و نظامشان را وارد امور ناخواسته و چالش‌های سخت و سنگین کنند. اعتراضات سالیان گذشته دانشجویان ایرانی، هرگاه در راستای مطالبات عمومی و همراهی با مردم و به نیت اصلاح امور و ممانعت از یک جانبه نگری و مخالفت با استبداد و استعمار و استکبار و بیداد زمان بوده به توفیقات خوبی دست یافته است. نظیر جنبش خونرنگ دانشجویان پیرو خط امام(ره) در سال‌های اخر به پیروزی رسیدن نهضت مردمی ایران به رهبری امام خمینی که در ۲۲بهمن۵۷ به ثمرنشست و پس از آن لانه جاسوسی و فساد آمریکا را به اشغال خود در آوردند اما آنجا که این اعتراضات رنگ و بوی صرفاً سیاسی به خود گرفته و نقد‌ها و پرسشگری‌هایی که به نام دانشجو انجام و به کام ضد انقلاب داخل و خارج از کشور می‌شود، شکست می‌خورد. به نظر می‌رسد دانشجو‌یان دانشگاه‌های مهم و معتبر و مستقر در کلانشهر‌ها باید تجدید نظر جدی در نوع و شیوه بیان مطالبات و ارائه اعتراضات خود نمایند و مسیر اعتراضات منحرف شده را به سمت و سویی که سرانجام راه به جایی نبرده و نمی‌برد، طی نکنند، زیرا اگر اعتراضات محیط‌های دانشگاهی اعم از اعتراض استاد و اعتراض دانشجو تحت تأثیر مخالفان وطن و دشمنان ایران باشد، دانشجو و دانشگاه‌های ما را از آرمان‌ها و رسالت‌های پیش رویشان دور می‌سازد و گذشته از آن هزینه‌هایی هم برای کشور و نظاممان به دنبال داشته و تحمیل خواهد نمود. جنس اعتراض دانشجویان هم از جنس شفافیت و روشنگری، مطالبه‌گری و آرمانخواهی است و لذا بر عموم مدیران دانشگاهی و تمامی استادان دانشگاه‌ها، مدیران اجرایی و نخبگان اجتماعی است تا کلام دانشجو را به خوبی بشنوند و خواسته‌های مشروع و دلسوزانه‌اشان را آویزه گوش خود کرده و تا حد ممکن برآورده و نظر و دیدگاهشان در مسیر اصلاح امور کشور را به ارکان بالا دستی کشور و حاکمیت منتقل کنند تا مباد این عنصر پاک و بی‌آلایش که هدف نهایی‌اش ارتقا و سربلندی وطن عزیز است از همه جا و از همه کس مایوس و نومید گردد. دانشجویان و استادان دانشگاه‌ها با برگزاری جلسات مناظره و گفتگو‌های سالم و سازنده با مؤثرین کشور و برگزاری کرسی‌های آزاد‌اندیشی و برپایی انواع تجمعات صنفی دارای مجوز و فاقد حواشی، می‌توانند از اول پیشقراولان و پیشگامان ر‌هایی مردم از هرگونه قید و بند‌های غیر ضرور و ازهر نوع زشتی‌ها و پلیدی‌ها باشند.
روزنامهنگار