والیبال ملی را دریابید

شرایط والیبال ایران آنقدر بحرانی است که خیالمان حتی از بابت بازی‌های آسیایی نیز راحت نیست. تنها نکته امیدوار‌کننده‌ای که اخیراً به گوش‌مان رسیده، حضور تیم دوم ژاپن در هانگژوست.
گذشت آن زمان که برای شکست امریکا، ایتالیا و دیگر قدرت‌های برتر دنیای والیبال برنامه‌ریزی می‌کردیم. متأسفانه تیم بزرگسالان چنان روی دور پسرفت افتاده که هر حریفی به خود اجازه می‌دهد به شکست ایران فکر کند یا از ما امتیاز بگیرد. وضعیتی که نه تنها در لیگ ملت‌ها حاکم بود، بلکه در قهرمانی آسیا نیز به رغم صعود به فینال نتوانستیم تیم اول آسیا و پنجم جهان را شکست دهیم. همان ژاپنی که آرزوی گرفتن یک ست از تیم ما را داشت، حالا خودش یکی از بهترین‌های دنیاست و به سطحی رسیده که بازی‌های آسیایی را برای تیم اصلی خود کوچک می‌داند. رقیب اصلی ما در قاره‌کهن فرصت بازی‌های هانگژو را در اختیار تیم دومش می‌گذارد تا آن‌ها نیز خیلی زود مهیای درخشش در تورنمنت‌های جهانی شوند.
با این شرایط باید دید ما چه برنامه‌ای برای بازی‌های آسیایی و پس از آن داریم. اینکه تیم اول آسیا ترکیب اصلی‌اش را راهی هانگژو نخواهد کرد قطعاً به سود ماست. در این صورت استرس تیم برای موفقیت در بازی‌ها کمتر خواهد شد. عملکرد ضعیف در لیگ ملت‌ها با ناکامی در قهرمانی آسیا همراه شد و عملاً جای هیچ توجیهی را باقی نگذاشت. تیم‌ملی با هدایت مربی ایرانی روز‌های سختی را سپری می‌کند. بازی‌های ضعیف در لیگ ملت‌ها و شکست‌های متوالی تنها انتقاد‌های وارده به تیم بهروز عطایی نیست. شاگردان او در چند دیدار با اختلاف زیاد از حریف پیش می‌افتادند، اما با اشتباهات مکرر و نداشتن اعتمادبه نفس و روحیه جنگندگی، نتیجه را واگذار می‌کردند. ضمن اینکه برابر ژاپن نه در لیگ ملت‌ها توانستیم از آن‌ها ست بگیریم و نه در قهرمانی آسیا. این یعنی اینکه بحران جدی‌تر از این حرف‌هاست. با اینکه فدراسیون کماکان از نتایج تیم و کادرفنی دفاع می‌کند، اما اگر دیر بجنبیم والیبال ملی از دست می‌رود.
عملکرد ضعیف بوده و نتایج به دست آمده همه را مأیوس کرده است؛ این واقعیت را هم مردم می‌دانند و هم کارشناسان روی آن صحه می‌گذارند. منکر تلاش‌های کادرفنی و فدراسیون نیستیم، ولی به جای کتمان واقعیت بهتر است عطایی و داورزنی نیز این مسئله را بپذیرند و به جای پافشاری روی مواضع خود و مطرح کردن توجیه‌های مختلف برای برون‌رفت از بحران تلاش کنند. شاید حضور تیم دوم ژاپن کارمان را در هانگژو راحت کند، اما اگر از زاویه دیگر به آن بنگرید، می‌بینید که تصمیم کشور رقیب به خاطر پیشرفت زیاد والیبال‌شان در سطح بزرگسالان و بها دادن هرچه بیشتر به جوان‌ترهاست. بازی‌های آسیایی تنها رویداد مهم پیش‌رو نیست، بلافاصله پس از هانگژو، تیم‌ملی رقابت‌های انتخابی المپیک را در کشور برزیل خواهد داشت. در شرایط کنونی فعلاً باید همه تمرکزمان روی این دو تورنمنت باشد تا ان‌شاءالله با جبران نتایج گذشته، والیبال ملی بار دیگر به عرصه موفقیت بازگردد. والیبال در سال‌های گذشته همواره یکی از محبوب‌ترین رشته‌های غیرفوتبالی در بین عموم مردم بوده است. به‌علاوه اینکه ورزش کشور نیز با توجه به پیشرفت قابل توجه والیبال، حساب زیادی روی آن باز کرده و در وهله نخست منتظر مدال خوشرنگ تیم والیبال در بازی‌های آسیایی هستیم. در عین حال این انتظار می‌رود که مدیریت فدراسیون مسیر آینده تیم بزرگسالان را مشخص کند. داورزنی تأکید دارد که فعلاً خبری از اعمال تغییرات روی نیمکت نخواهد بود. مهم‌ترین نکته‌ای که باید برای خانواده والیبال و دوستداران این رشته روشن شود، آینده کاری بهروز عطایی و دستیارانش است. با توجه به وضعیت پیش‌آمده و بالا بودن انتظارات، فدراسیون باید مشخص کند که در آینده نیز مسئولیت تیم‌ملی در اختیار کادر وطنی خواهد بود یا برای خروج از بحران و بازگشت به جمع مدعیان این وظیفه دوباره به مربیان خارجی سپرده خواهد شد. پس از آن است که می‌توان در مورد برنامه‌های آتی تیم‌ملی صحبت کرد.