م .عبدلی شاعر

چه با شتاب گذشت
آن سپید رویایی
چه با شتاب گذشت
آن چموش غوغایی


چه با وقار
چه زیبا
چه خوش رکاب و شکیبا
گذشت از نظرم
آن سمند دانایی
چه شد که کند می رود اکنون
چه شد که تلخ
چه شد که ساکت و سنگین و سرد
می‌گذرد اسب پیر تنهایی!