روزنامه آفتاب یزد
1396/05/28
مجیزگویی به جای نقد!
مجلس شورای اسلامی در میان قوای موجود در سپهر سیاست ایران به جهت آنکه اعضای تشکیل دهنده آن از نقاط مختلف کشور انتخاب می‌شوند، در بین ارکان سیاسی و اجرایی به خواست مردم نزدیک‌تر است که متاسفانه پس از مجلس ششم، تا حدودی مجالس بعدی بهدلیل آنکه به شدت درگیر نظارت شدند، از آن جایگاه نقادانه و پرسشگر خود فاصله گرفتند . ضمن احترام به نمایندگان، باید بگویم که قد و قواره مجلس دهم نسبت به دوره‌های گذشته خصوصا مجلس ششم به شدت کوتاه شده است و از میزان پرسشگری‌شان کاسته میشود. بسیاری از نمایندگان مجلس از ابتدای شروع فعالیت‌شان برای دوره بعد تلاش می‌کنند. این تلاش دارای 2 جنبه است.
یک سوی آن به حوزه سیاسی مربوط میشود به گونه‌ای که سخنان تندی گفته نشود که مبادا برای شرکت در انتخابات‌های آتی برایشان مشکل ایجاد شود. حوزه بعدی آن است که با اینکه جزء وظایف نمایندگی نیست اما همه بهارستانی‌ها تلاش می‌کنند تا در حوزه انتخابیه‌شان پروژه‌ها یا کارهای عمرانی را به سرانجام برسانند تا بتوانند برای دوره بعد افکار
عمومی را با خود همراه کنند و در بزنگاه انتخابات بگویند که برای آن شهر یا منطقه به اصطلاح کاری انجام داده‌اند. طبیعی است که در راستای این امر می‌بایست به تعامل با وزرا بپردازند تا بتوانند تصمیمات و بودجه‌هایی را متوجه حوزه انتخابیه خودشان کنند.
به همان میزان که نمایندگانمان، کلان نگر نباشند و به مسائل کلی کشور نگاه نکنند و محدود به حوزه انتخابیه خودشان شوند، از وظیفه اصلی خود دور می شوند و نمایندگان بیش از آنکه به دنبال دو وظیفه اصلی خود یعنی قانون گذاری و نظارت باشند، به دنبال پیگیری مشکلات حوزه انتخابیه خود می شوند. در این رابطه طبیعتا بهترین چیزی که جواب خواهد داد،
رفاقت با مسئولان اجرائی است برای
انجام دادن پروژه‌های اجرایی. به عنوان مثال، ممکن
است در پی این باشند که در حوزه انتخابیه خود یک رشته دانشگاهی ایجاد کنند یا آنکه در بخش صنعت بخواهند به ایجاد کارخانه‌ای بپردازند، وارد یک سری تعاملات خواهند شد. اگرچه این مسائل الزاما به معنی نفع شخصی آنها نیست اما با آن رسالت اصلی نمایندگی فاصله دارد. متاسفانه در مجلس دهم این اتفاق شکل گرفته است و کسانی در شهرهای بزرگ به بهارستان ورود کرده‌اند که در قامت یک نماینده مجلس رفتار نمی‌کنند. به همین دلیل ما شاهد برخی رفتارهایی هستیم که دون شان نمایندگی است که در برخورد با کابینه اوج یافته است مثل نمایندگانی که چند روز پیش از بررسی صلاحیت‌های وزرا به بیان انتقاداتی می‌پردازند و بعد از برگزاری چند جلسه با آنها نقطه نظراتشان تعدیل میشود یا آن دسته
از افرادی که به عنوان نماینده مخالف
برای ایراد نطق ثبت‌نام می‌کنند اما با رودربایستی در حمایت از وزیر صحبت می‌کنند.
جای تاسف است این فضایی است که در کلان کشورر ایجاد شده است و افراد در تلاش هستند تا به جای پرسشگری و نقد با «مجیزگویی» و «حمایت» به جلب اعتماد بپردازند.
سایر اخبار این روزنامه
مجیزگویی به جای نقد!
چرا حملات تروریستی به بارسلون
عده‌ای به دروغ می‌گویند شاد باشید
مردم از آقای نخست‌وزیر جانانه حمایت می‌کردند
مجلس آرام
عده‌ای به دروغ می‌گویند شاد باشید
پیرزنی عشوه‌گر درخور تکریم نیست!
بازگشت تروریسم به اروپا؛ این بار، اسپانیا
روز تعریف و تمجید
حسن خمینی : باید قبل از رحلت ، خیابانی به نام آیت اله هاشمی نامگذاری می شد
توهین تماشاچیان لبنانی در زمین بسکتبال
صدا و سیما تبلیغ اعتیاد می‌کند؟!
بدن‌شان را با اره‌برقی تکه تکه کردم
خدایار سعیدوزیری
ارسطو شهابی
چرا حملات تروریستی به بارسلون
