همراهى با حسین (ع) در عمل

عاشوراى امسال هم مثل هر سال گذشت. بدون شک مراسم عزادارى در قالب هیات‌ها، روضه ها ودسته‌هاى سینه زنى وزنجیر‌زنى وانواع مراسم سنتى ومحلى از نظر شکل وظاهر ومشارکت مردم گسترده تر از گذشته برقرار بود. بدون تردید مراسم عزادارى امام حسین(ع) درایران بی نظیرترین مراسمى است که با مشارکت کاملا مردمى در جهان طى چند روز در سراسر ایران برگزار می‌شود. حال سوال بزرگ این است که چرا این مراسم که به نحوى تجدید عهد با امام وراه و آرمان اوست ...آثار روحى ومعنوى وعملى بر رفتار ومنش واخلاق ما نمی‌گذارد؟ این موضوع نیاز به آسیب شناسی دارد. چرا بسیارى از کسانی که براى امام بر سر وسینه مى‌زنند و در مجالس اشک می‌رزند وگاه ضجه می‌زنند باگذشت یکى دو روز در هر کار وشغلى که هستند دوباره نوعا به رفتارها وروشهاى نادرست خود ادامه می‌دهند ومتاسفانه بعضا توسعه هم می‌دهند. دلیل روشنش هم رشد فساد، تخلف، سرقت، تجاوز، اعتیاد، تجاوز به حقوق دیگران، طلاق، رشوه و سوء استفاده از بیت المال وقدرت ومقام دردستگاه‌هاى دولتى وتخریب‌ها ورقابت‌هاى نا سالم در اداره امور وناکارآمدى در مدیریت‌ها و موارد مشابه دیگر بوده که حاصل آن تبعیض، بیکارى، فقر ونارضایتى است.
متاسفانه در این نارسایی‌ها همه به نوعى مشارکت دارند یکى کمتر یکى بیشتر. یکى خود خلافکار است یکى شریک. یکى ناظر. یکى با بی‌تفاوتى ویکى با ضعف مدیریت ویکى با مشارکت. همه دلت به دست هم می‌دهند وحاصلش این می‌شود که جامعه‌اى که افتخار پیروى از حسین وزینب وعلى (علیهم‌السلام) رادارد ومدعى است که به این بزرگان وعزیزان عشق می‌ورزد کمترین تبعیت را از راه این عزیزان در صداقت، خدمت به مردم، رزق حلال، پاکى ودرستى،
عدالت وظلم ستیزى، انفاق وکمک به محرومین ومقابله با فساد وتبعیض ندارد. باید تامل نمود چرا ارزشهاى اخلاقى در جامعه حسینى افت پیداکرده؟ چرا تقلب وتخلف وفریبکارى رشد یافته؟چرا برخوردهاى قضایى وزندان وجریمه وشلاق بى‌اثر است؟ چرا به یکدیگر احترام نمی گذاریم؟ چرا همدیگر را تخریب می کنیم و به راحتى آبروى انسانها برده می‌شود؟ چرا عده‌اى براى رسیدن به پست ومقام حاضرند هر خلافى انجام دهند؟چرا غیبت ودروغ وتهمت، کالایى رایج شده است؟
مگر اینها هم منکر نیستند؟ ومگر حسین(ع) براى نهى از منکر واصلاح در امت جدش قیام نکرد؟ صادقانه باید همه اعتراف کنیم که اى حسین عزیز واى شهید بزرگ و اى الگوى آزادگان تاریخ جامعه حسینى ما امروز بیش از هر زمان به فریاد وهشدار هدایتگر تو نیازمند است.اى امام شهید متاسفانه غفلت‌ها. خودخواهی‌ها. فرصت طلبی‌ها ودنیاگرایى آنچنان جامعه مارا با خود درگیر ساخته است که سرمایه‌هاى اجتماعى بزرگى که امام وانقلاب وشهدا نیز آفریدند موجب فراموشى و افول گشته‌اند. اى حسین و اى زینب ای پیام آور قیام عاشورا نهیبى حیاتبخش بر سر ما غفلت زدگان وخوابان برکش تا بیدارمان سازد وغیرت وحمیتمان به جوشش درآید تا ازضلالتهاى گوناگون درآییم و ازتابش مصباح الهدى بهره گیریم وبر کشتى نجات تو درآییم تا ازسقوط در گردابها وتوفانهاى ویرانگر در امان مانیم.


اى حسین عزیز واى رحمت واسعه خداوندى! مباد که غربتت از شورهاى بدون شعور از شعارهاى بدون عمل واز ضجه هاى بی‌حاصل واز رفتارهاى ظاهرى ریایى وفریبنده واغواگر ماباشد.
جامعه امروز ما مردان وزنان وجوانان درهر مسند وکسوتى امروز نیازمند چراغ هدایت تو هستند. از نور هدایت خود بر مابتاب تا عاشوراى امسال مارا ازغفلتها بیدار سازد. تابه سوى وحدت ومحبت وهمکارى حرکت کنیم. تا دشمنی‌ها و زشتی‌ها وتخریب‌ها وتهمت‌ها را کنار نهیم وهمدل ویکپارچه به اصلاح خود وجامعه بپردازیم ودوباره به اسلام آنگونه که تو می‌پسندى برگردیم وشیعه شما شویم.