اکران فیلم «3رخ» بدون حضور جعفر پناهی؛

سرانجام جعفر پناهی نتوانست در جشنواره کن حضور فیزیکی داشته باشد. با وجود آنکه بسیاری از هنرمندان و کارگردانان در نامه‌های جداگانه به رییس‌جمهور یا قوه قضاییه خواهان تعلیق حکم ممنوع‌الخروجی پناهی شدند ولی نتوانستند نظر مثبت مراجع ذی‌صلاح را جلب کنند.
«3 رخ» نهایتا بدون حضور کارگردانش اکران شد و تماشاچیان در انتهای فیلم برای صندلی‌های خالی دست زدند.
تعمقی دوست‌داشتنی از جعفر پناهی
فیلم «۳ رخ» تازه‌ترین اثر جعفر پناهی در جشنواره کن شنبه شب بیست و دوم اردیبهشت‌ماه به نمایش درآمد و پس از نمایش مرورهای مختلفی بر فیلم نوشته شد. در یکی از این نقدها نشریه اسکرین‌دیلی به فیلم جعفر پناهی پرداخته است.


تیم گریرسون در اسکرین‌دیلی نوشت: «در فیلم «۳ رخ» که تعمقی دوست‌داشتنی و تاثیرگذار از جعفر پناهی است، جست‌وجو برای دختری گمشده ما را به دل روستایی کوچک می‌برد و پرسش‌های مهمی درباره دیدگاه‌های مردسالار برخی ایرانیان طرح می‌کند. این فیلم نیز همانند آثار اخیر پناهی به آرامی و یکنواخت از معمایی ساده به سوی بررسی موضوعی درباره زنان به ویژه بازیگران زن حرکت می‌کند‌.»
پناهی و جعفری در نقش خود
جعفر پناهی و بهناز جعفری در این فیلم در نقش شخصیت خود در دنیای واقعی ظاهر شده‌اند که برای یافتن دختری به نام مرضیه با بازی مرضیه رضایی راهی منطقه‌ای در آذربایجان می‌شوند. مرضیه برای بهناز جعفری پیامی ویدئویی فرستاده است. مرضیه در ویدئو بسیار پریشان است. او آرزو دارد بازیگر شود‌ اما خانواده‌اش مخالف هستند. بهناز جعفری و جعفر پناهی پس از دیدن ویدئو جست‌وجوی خود را با امید زنده یافتن این دختر آغاز می‌کنند.
منتقد نشریه اسکرین‌دیلی معتقد است که شاید به سختی بتوان عنوان فیلمی را که شما را به هیجان می‌آورد به «۳ رخ» داد‌ اما در برخی تصاویر فیلم اضطرابی شبح‌وار حضور دارد و البته طیفی مبهم از خشونتی بالقوه در افق موج می‌زند.
گریرسون می‌نویسد: «بنابراین «3 رخ» حس یک تراژدی خاموش را دارد که همیشه ناظر و در انتظار است.»
گدار در کن
ژان لوک گدار کارگردان فرانسوی- سوییسی دیگر چهره‌‌ای بود که فیلمش در جشنواره کن به نمایش درآمد و حواشی زیادی به راه انداخت.
«کتاب تصویر» جدیدترین فیلم از یکی از چهره‌های پیشگام موج نو سینمای فرانسه است که به عنوان یکی از ۲۱ فیلم بخش رقابتی جشنواره کن روی پرده رفت و با بازخوردهای گرمی از سوی منتقدان همراه شد.
‌گدار‌ ۸۷ ساله درست ۵۰ سال پیش و در سال ۱۹۶۸ یکی از چهره‌هایی بود که در حمایت از دانشجویان معترض در سراسر فرانسه در ناتمام‌ ماندن جشنواره فیلم کن نقش عمده‌ای ایفا کرد. در آن سال جشنواره ناتمام ماند و هیچ فیلمی نخل طلا نگرفت چون از مجموع ۲۷ فیلم بخش رقابتی، تنها هفت فیلم روی پرده رفتند.
این کارگردان فرانسوی- سوییسی که همواره از رسانه‌ها فراری بوده و اغلب در جشنواره و رویدادهای سینمایی حضور نمی‌یابد به شکلی عجیب و از طریق موبایل و سرویس ویدئویی «فیس تاریم» در نشست خبری شلوغ فیلمش در هفتادویکمین جشنواره کن شرکت کرد.
او در سال ۲۰۰۵ نیز در نشست خبری فیلمش در جشنواره کن شرکت نکرد و یکی از بازیگران را به عنوان نماینده خود فرستاد.
‌گدار‌ در نشست خبری امسال در جشنواره کن نیز سینماگران بزرگ را شبیه آنارشیست‌ها توصیف کرد و صحبت‌هایی را نیز درباره روسیه و آینده سینما مطرح کرد.بسیاری گمان می‌کردند فیلم جدید ‌گدار‌ به دلیل همزمانی با پنجاهمین سالگرد ناآرامی‌های دانشجویی در فرانسه و تعطیلی جشنواره کن، برای بخش رقابتی انتخاب شده به ویژه اینکه پوستر جشنواره امسال نیز تصویری از فیلم «پی‌یرو خُله» ساخته ‌گدار‌ در سال ۱۹۶۵ است‌ اما نمایش فیلم در کن با بازخوردهای نسبتا گرمی مواجه شد.
فیلم «کتاب تصویر» مجموعه‌ای از عکس‌ و تصاویر ویدئویی آرشیوی از جنگ و مرگ به همراه تصاویری برگزیده شده از فیلم‌هایی با بازی ‌لارنس اولیویه‌، ‌هنری فوندا‌، ‌جوآن کراوفورد‌ و... است که البته این تصاویر تعمدا از هم‌گسیخته و نامتجانس به نظر می‌رسند.
چندین منتقد پس از تماشای این فیلم متقاعد شدند که ‌گدار‌ همچنان حرف‌هایی برای گفتن دارد. ‌دائنا جائو‌ منتقد سینمایی از یک نشریه سینمایی چینی در پاریس گفت: فیلم «کتاب تصویر» نشان‌دهنده دید کنونی او از جهان از زاویه سینماست.
‌پیتر بردشاو‌ منتقد گاردین نیز با دادن چهار ستاره از پنج ستاره به این فیلم آن را پازلی از کلیپ‌ها و عکس‌ها توصیف کرد که القا‌کننده حس فوریت و ترس فیلم‌های ژانر وحشت است.
قرار است این فیلم در قالب نمایشگاهی از عکس‌ها در شهرهای پاریس، مادرید، نیویورک و سنگاپور و در مساحتی بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ مترمربع در معرض دید عموم قرار گیرد.
گدار درباره سبک فیلمسازی‌اش توضیح می‌دهد: نحوه فیلمسازی من همانند شیوه‌ای است که دو یا سه نوازنده جاز آهنگ می‌سازند. در واقع لزوما هیچ سناریوی نوشته‌ شده‌ای وجود ندارد، بلکه ما موضوعی را انتخاب می‌کنیم سپس بازیگران آن را ایفا می‌کنند و در نهایت فیلم سازمان یافته و تدوین می‌شود. هیچ دیالوگ از پیش تعیین‌شده‌ای در کار نیست و تنها چند کُلاژ و یادداشت وجود دارد که پیوند آنها به ساخت یک فیلم می‌انجامد.
سینمای ‌گدار‌ در عرصه سینمای جهان منبعی برای سایر کارگردانان دیگر محسوب می‌شود‌ اما گدار نیز در فیلم‌هایش تلاش کرده از سکانس‌های فیلم‌های پیش از خود و علاوه‌بر آن نقاشی نقاشانی چون ‌رنوار‌ و دیگر نقاشی‌های معروف در طراحی صحنه‌های فیلم‌هایش بهره ببرد.