حفره‌های مضر یک طرح مفید

قانون منع بکارگیری بازنشستگان، پس از تصویب از سوی مجلس، موجی از امید برای جوانسازی فضای اجرایی کشور را خلق کرد و از این حیث کاربزرگی است. این قانون مثبت چون با استقبال رسانه‌ها‌ و مردم و گروه‌ها‌ی سیاسی و اجتماعی روبه رو شد، برخی نواقص در این فضای هیجان زده و رسانه‌ای مورد غفلت قرار گرفت. یکی از مهم‌ترین این نواقص کمک به کاهش سن بازنشستگی است. بر اساس آمار مراجع مربوطه هم اکنون در دنیا میانگین سن بازنشستگی ۶۵ سال است و این در حالی است که در ایران متوسط سن بازنشستگی به ۵۱ سال رسیده است. به‌طوری‌که آقای ربیعی وزیر سابق کار به وجود بازنشسته‌هایی با سن ۴۵ سال در ایران نیز اذعان کرده است. بدون تردید خروج افرادی در این سن از چرخه کار و تولید و ارائه خدمات، چندان به نفع کشور نیست و این در هیاهوی رسانه‌ای و البته هیجان زدگی ناشی از تصویب طرح قانون منع بکارگیری بازنشستگان گمشده است. در این میان برخی از مشاغل که برای تاثیرگذاری افراد شاغل در آن تجربه مهم‌ترین ملاک است نیز مشمول این قانون شده و بخش‌ها‌یی از نظام اجرایی، قضایی و امنیتی کشور را با مشکلاتی مواجه کرده است. به طور مثال برخی مقامات امنیتی که در سنین نزدیک به بازنشستگی و یا پس از بازنشستگی می‌توانند در نظام امنیتی کشور حضور داشته باشند و تجربه گرانبهای خود را در اختیار امنیت کشور قرار دهند در این مورد باید بازنشسته شوند و در حالی که هنوز کارایی لازم و حتی بیشتر از آن را دارند، موقعیت خطیر خود را ترک کنند و به جمع بازنشستگان و
از کار افتادگان بپیوندند که بدون تردید خسران بزرگی دربرخواهد داشت.
یکی دیگر از موقعیت‌ها‌یی که سن بازنشستگی و مصوبه جدید مجلس آن را با خطر مواجه کرده است بازنشستگی قضات دیوان عالی کشور است موقعیتی که کشورهای دیگر به خوبی متوجه آن شده و از آن استفاده می‌کنند. چندی پیش جنجال اقدام ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای بازنشستگی یکی از قضات دیوان عالی آمریکا فضای سیاسی و رسانه‌ای این کشور را در بر گرفت.



آقای آنتونی کندی که در دوره رونالد ریگان انتخاب شده بود در ۸۲ سالگی در کانون جنجالی قرار گرفت که یک طرف آن دونالد ترامپ و تلاش وی برای بازنشستگی او بود و در طرف دیگر موافقان استفاده از تجربه این قاضی کارکشته حضور داشتند. در برخی از کشورها قضات
دیوان عالی کشور به صورت مادام العمر منصوب می‌شوند و تنها با استعفا و یا مرگ، ماموریت آنان پایان
می گیرد. یکی دیگر از موقعیت‌های خطیری که مورد توجه برنامه ریزان و تصمیم‌گیران نظام‌های حکومتی در جهان قرار گرفته است موقعیت شهردار پایتخت است. در کشورهای آمریکا، فرانسه و انگلیس نیز به این موقعیت توجه شده است. شهردار پاریس هم اکنون 59 سال دارد و شهردار پیش از او که تا سال ۲۰۱۴ حضور داشت تا ۶۴ سالگی در این موقعیت بود. آقای ژاک شیراک که تا سال ۱۹۹۵ شهردار پاریس بود نیز تا ۶۵ سالگی شهردار
بود و پس از آن در مقام رئیس ‌جمهور ظاهر شد . نگاهی به فهرست شهرداران لندن نیز نشان
می دهد که از فاکتور سن و تجربه در این موقعیت به خوبی استفاده می شود. آقای کن لوینسون که تا سال ۲۰۰۸ شهردار لندن بود با 63 سال در این جایگاه بود رئیس و در آخر اینکه نباید مزایای فراوان طرح منع به کارگیری بازنشستگان و استقبال جامعه جوان و رسانه های کشور از آن، سبب غفلت نمایندگان تصویب کننده از برخی حفره‌های خطرناک و نامطلوب این طرح برای نظام های قضایی، امنیتی و خدماتی
کشور شود.