روزنامه آفتاب یزد
1397/10/06
تشکیل زنجیره انسانی در علوم و تحقیقات
آفتاب یزد- گروه اجتماعی: با هزار امید و آرزو فرزندشان را بزرگ کرده بودند که درس بخواند و برای خودش کسی شود، حالا دیگر زمان لذت بردن از زندگی بود، زمانی که بنشینند و به ثمره زندگیشان نگاه کنند که چگونه پله‌های ترقی را طی کرده، به او افتخار کنند که با سر بلندی در بهترین دانشگاه آزاد کشور درس می‌خواند و یا با موفقیت از پایان نامه اش دفاع می‌کند. شب مثل همیشه همه اعضای خانواده به خواب می‌روند و روز بعد مادر، فرزندش را راهی دانشگاه می‌کند اما ظهر خبر فوت فرزندش را به او می‌رسانند و روز بعد به جای مدرک تحصیلی جنازه سرد فرزندش را به او هدیه می‌دهند! به همین راحتی ثمره عمر یک پدر و مادر به باد می‌رود و یک جوان رعنا زیر خروارها خاک می‌رود! جوانانی که آینده ساز این مرز و بوم هستند به همین راحتی یا در اتوبوس‌های غیر ایمن می‌میرند یا در مدارس آتش می‌گیرند و همچنان هیچ کس پاسخگو نیست! نه کسی استعفا می‌دهد و نه مدیری عذرخواهی می‌کند! تنها اتفاقی که می‌افتد این است که مسئولین متوجه می‌شوند که اتوبوس‌های علوم تحقیقات که یکی از بهترین و معتبرترین دانشگاه‌های تهران به شمار می‌آید، نامطمئن هستند و در این بین چند نفر از مسئولین هم به عیادت دانشجویان بستری شده در بیمارستان می‌روند! پیکر سرد دانشجویان در سکوت به خانواده‌ها تحویل داده میشود و دانشگاه حتی مراسم تشییع هم برای آنها برگزار نمی‌کند! احتمالا بعد از چند روز هم همه چیز به روال قبل بر می‌گردد و هر کس پشت میز مدیریت خودش می‌نشیند و این بار هم مثل ماجرای کودکان زاهدانی که مقصر بخاری نفتی بود احتمالا مقصر اصلی اتوبوس است!>دانشگاهی که قرار بود بهترین باشد
اما قتلگاه شد!
قرار بود این دانشگاه یکی از بهترین دانشگاه‌های تهران باشد، تجهیزات زیادی برای آن در نظر گرفته شود و چون در دامنه کوه قرار دارد، قرار بود داخل دانشگاه برای دسترسی ساده تر به دانشکده‌های مختلف تله کابینی راه اندازی شود؛ البته این موضوع هنوز هم جای سوال است که چرا باید بهترین دانشگاه آزاد تهران در منطقه ای قرار داشته باشد که برای عبور و مرور در آن نیاز به تله کابین است!؟ اما رضا مسعودی رئیس واحد علوم تحقیقات
در این باره می‌گوید در خلال احداث تله کابین
به یک سری مشکلات زیست محیطی برخورد کرده اند
که در صورت حل این مشکلات حتما احداث
پروژه تله کابین از سر گرفته میشود! از طرف دیگر محمد مهدی طهرانچی، رئیس دانشگاه آزاد در رابطه با تله کابین می‌گوید: «ترجیح می‌دهم
به قضیه تله‌کابین ورود نکنم. برخی درباره
تله کابین حرف‌هایی می‌زنند که به دور از عقل است.
در حال حاضر نمی‌خواهم به بحث تله کابین ورود کنم. تله‌کابین در چند جای خاص می‌ایستد که هیچ ربطی به دانشکده‌ها ندارد. تله‌کابین برای هتل طراحی شده است، چرا حرفی می‌زنند که درد ما را بیشتر می‌کنند. آقایانی که این دانشگاه را طراحی کردند، بدون گاردریل طراحی کردند، پیچ آنچنانی گذاشته‌اند، تله‌کابین برای آن محیط مناسب نیست. اگر در باز شود و دانشجو به پایین پرت شود
مسائل خاص خودش را دارد. چرا حرف‌های
غیر کارشناسی می‌زنند. مسائل دیگری پشت آن وجود
دارد.» اما محمدعلی کرونی، مدیر سابق کنترل پروژه سامانه حمل ونقل کابلی علوم و تحقیقات می‌گوید: « از سال ۱۳۹۲، طرح جایگزینی سیستم جابه‌جایی دانشجویان وکارمندان واحد علوم و تحقیقات از اتوبوس به حمل ونقل کابلی مطرح شد. بر اساس این طرح ، مسافت حدود هفت کیلومتری کوهستانی و خطرناک واحد علوم وتحقیقات با احداث یک سامانه حمل ونقل کابلی به کمتر از یک چهارم مسیر ، یعنی ۱۸۰۰ متر و چهار ایستگاه در مکان‌های دانشجویی کاهش پیدا می‌کرد و یک سیستم حمل ونقل سریع، ایمن، سازگار با محیط زیست و مدرن بر جابه‌جایی دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه آزاد ایجاد می‌شد. با تصویب این طرح در دانشگاه، مناقصه‌ای بین المللی در سال ۱۳۹۳ برگزار شد و مشارکت «دوپل مایر» معتبرترین سازنده تله‌کابین در جهان و شرکت تام ایران‌خودرو به عنوان تامین کننده تجهیزات این سامانه انتخاب و عملیات اجرایی تله‌کابین در سال ۱۳۹۴ آغاز شد تا تله کابینی با ظرفیت
۷۲ کابین هشت نفره مدرن که امکان جابه‌جایی چهار
هزار نفر را در هر ساعت به صورت رفت و برگشت ظرف 10 دقیقه فراهم می‌آورد. در تابستان سال ۱۳۹۵ در حالی که کلیه تجهیزات سامانه حمل ونقل کابلی واحد علوم وتحقیقات وارد کشور شده و از نظر تجهیزاتی تکمیل شده و مورد تست قرار گرفت و پیشرفت پروژه به حدود ۸۰ درصد رسیده بود و می‌توانست ظرف سه ماه راه اندازی شود و با تغییر مدیریتی دانشگاه آزاد این پروژه متوقف شد و همچنان پس از گذشت 30 ماه متوقف است و تجهیزات مدرن آن، در انبار واحد علوم وتحقیقات رها شده است.» با این اوصاف باز هم هیچ‌کس پاسخگو نیست که چرا باید پروژه ای که 80 درصد آن انجام شده، 30 ماه رها شود! از طرف دیگر طبق اعلام ستاد معاینه فنی شهرداری تهران، اتوبوس حادثه دیده، فاقد معاینه فنی بود! پلیس نیز اعلام کرده که این اتوبوس از سال 1391، جزو خودروهای فرسوده بوده است! البته گویا اتوبوس حادثه دیده، تنها اتوبوس فرسوده دانشگاه نبوده و طبق اظهارات دانشجویان این واحد، بقیه اتوبوس‌های دانشگاه نیز حال و روز مناسبی ندارند و ممکن است در آینده چنین حوادثی تکرار شود! تاسف بار است که وقتی نوبت گرفتن شهریه میشود، باید تا ریال آخر بپردازی تا اجازه امتحان و دفاع و کسب مدرک بدهند اما وقتی نوبت به خدمات دهی می‌رسد، اتوبوس قدیمی‌و بدون معاینه فنی به دانشجویان می‌دهند و آنها را این گونه به کام مرگ می‌فرستند.سوالی که در این بین مطرح میشود این است که اگر مدیران مربوطه معتقدند که تله کابین شایسته دانشگاه نیست و با مشکلات زیست محیطی همراه است چرا هزینه ساخت 80 درصد این پروه را صرف بهبود وضعیت اتوبوس‌های دانشگاه نکرده اند؟
دانشجویان چه می‌خواهند؟
این روزها دانشجویان دانشگاه علوم وتحقیقات با هر تریبونی که در دسترس دارند اعتراض می‌کنند، در صفحه اینستاگرام‌شان می‌نویسند یا توئیت می‌کنند، با روزنامه‌ها مصاحبه می‌کنند یا در کانال مربوط به دانشگاه منتشر می‌کنند اما حرف همه آنها یک چیز است؛ چون این دانشگاه روی یک کوه و دامنه آن ساخته شده و به حدی بزرگ است که برای جابه‌جایی در داخل آن، اتوبوس‌های متعدد تعبیه شده به طوری که گفته میشود مساحت این دانشگاه 9 هزار هکتار است، از آن جایی که محل وقوع حادثه، یک پیچ بسیار تند در یک جاده شیب دار در داخل محوطه دانشگاه بود که شباهت بسیاری به گردنه‌های معروفی چون حیران دارد، دانشجویان معتقدند که دانشگاه باید ناوگان اتوبوسرانی را تجهیز کند و راه‌ها و جاده‌های دانشگاه باید مجهز به علائم راهنمایی و رانندگی شوند! طبق گفتگوی‌های صورت گرفته با دانشجویان این دانشگاه، آنها می‌گویند که روز شنبه برای اعتراض به وضع موجود زنجیره‌های انسانی تشکیل خواهند داد تا از حرکت اتوبوس‌های فرسوده دانشگاه جلوگیری کنند! تاریخ ثابت کرده که این قبیل اعتراضات دانشجویی همیشه به نتایج مثبتی ختم میشود برای مثال در سال 94 هم در پی حادثه واژگونی اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه
نجف آباد اصفهان که مصدومیت 36 نفر و فوت دو دانشجو را به همراه داشت، دانشجوهای دانشگاه آزاد نجف آباد به مدت یک هفته هر روز اعتراض کردند تا مسئولین اتوبوس‌های فرسوده را جمع آوری کرده و ریاست این دانشگاه نیز تغییر کرد؛ با این حال آنچه که مسلم است این است که دانشجویان جان باخته دیگر به آغوش گرم خانواده باز نمی‌گردند و داغ آنها همیشه بر دل پدر و مادرشان سنگینی خواهد کرد.
> دانشگاهی که مراسم تشییع برگزار نکرد!
روز گذشته پزشکی قانونی استان تهران از تحویل اجساد جانباختگان حادثه واژگونی اتوبوس در دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد علوم و تحقیقات خبر داد و پس از آن اعلامیه جان باختگان یکی پس از دیگری در فضای مجازی منتشر شد، با این حال دانشگاه مراسم تشییعی برای دانشجویان جانباخته برگزار نکرد و آنها در سکوت، راهی دیار باقی شدند. با این حال دانشجویان خانواده‌های قربانیان را تنها نگذاشتند و در یک اقدام خودجوش روز گذشته برای همدردی با خانواده قربانیان تجمعاتی در محیط دانشگاه تشکیل داده و برای یادبود عزیزان از دست رفته شمع روشن کرده اند. شنیده‌ها حاکی از آن است که روز شنبه نیز قرار است دانشجویان برای یادبود عزیزان از دست رفته به محل حادثه بروند و یاد آنها را گرامی‌بدارند. در این بین تنها اقدامی‌که دانشگاه انجام داده است این است که قرار است امروز مراسم یادبودی برای دانشجویان جانباخته در مسجد نور ولایت واقع در سوهانک برگزار کند! با این اوصاف خبر‌ها حاکی از آن است که حال برخی از دانشجویان مصدوم بستری در بیمارستان مساعد نیست و دوستانشان هر لحظه التماس دعا دارند. سوالی که مطرح میشود این است که چرا حتما باید اتفاقی رخ دهد و افرادی قربانی شوند تا مسئولین به این نتیجه برسند که باید رسیدگی‌های لازم را انجام دهند؟ آیا عیادت از مجروحین دردی را دوا می‌کند؟ بهتر نیست هر مدیر در حیطه اختیاراتش بی مسئولیتی‌هایش را بپذیرد و میز مدیریت را به فرد لایقی تحویل دهد؟ این طور که معلوم است در حال حاضر تحصیل در کشور ما جزو مشاغل سخت به شمار می‌آید و کسانی که از این سیکل جان سالم به در ببرند بازماندگان تحصیلی محسوب می‌شوند و مسلما بخت با آنها یار بوده است.
سایر اخبار این روزنامه
جنگ فرهنگی
60 خانوار گاز ندارند که دنبال حل آن هستم
لازمه تغییر و تحول در مدیریت
پروژه جدید مخالفان ناامیدی مردم
پدرم کار درستی کرد که در انتخابات 92 انصراف نداد
تایید رسمی گفت‌وگوی ایران و طالبان
مردم یزد تاوان کدام چهره ی سیاسی را پس می‌دهند؟!
نمی‌شود به مردم از تحریم بگوییم و خودمان شاسی‌بلند سوار شویم
معاف از مالیات‌ها دقیقا چه معافیتی دارند؟
تشکیل زنجیره انسانی در علوم و تحقیقات
آقای درازهی! از نماینده کره جنوبی یاد بگیرید
مدیران لواسان‌نشین علاقه‌ای به تهران ندارند
