آقایان مخالف چگونه از یکسو لوایح چهارگانه را به محاق می‌برند اما از سوی دیگر ناراحت صف بستن مردم هستند؟

محسن جلال‌پور فعال اقتصادی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: این‌روزها که حال عمومی کشور مساعد نیست و آمارها و شاخص‌ها وضعیت خوبی را انعکاس نمی‎دهند و حوادث و اتفاقات نگران کننده زیادی رخ می‌دهد، یک پرسش مهم در ذهن مردم نقش می‌بندد؛مردم این روزها بیشتر از گذشته شاهد نابسامانی اوضاع جامعه و اقتصاد هستند اما احساس می‌کنند از یک‌سو توان کارشناسی دولت به قدری تنزل پیدا کرده که قادر به حل مسائل کشور نیست و از سوی دیگر گروه‌های سیاسی مخالف هم نمی‌گذارند دولت به وظایفش عمل کند.تحلیل‌گران سیاسی به این وضع «بی‌دولتی» می‌گویند و معتقدند این اواخر شرایط کشور به گونه‌ای پیش رفته که جایگاه دولت از یک نهاد سیاستگذار به یک نهاد اجرایی منفعل تنزل یافته است.
او درادامه می‌افزاید: در ساختار سیاسی ما دولت پاسخ‌گوترین نهاد است اما وقتی از پدیده بی‌دولتی سخن می‌گوییم منظورمان فقط دولت نیست. این روزها گروه‌های مخالف دولت تلاش می‌کنند به هر شکل ممکن بر آتش بی‌دولتی بدمند اما غافلند که این آتش ممکن است دامن فراتر از دولت را هم بگیرد.انگار متوجه نیستند که ناگوارترین اتفاقات سیاسی در تاریخ معاصر ایران آن جا رخ داده که دولت‌ها تضعیف شده‌اند.
به گزارش عصرایران، جلال پور درادامه تصریح کرد: اخیرا یکی از سیاستمداران مخالف دولت گفته: «شایسته این ملت نیست در صف گوشت منجمد بایستند». نظر کاملا درستی است اما باید از ایشان و مجموع مخالفان دولت پرسید چطور به لطایف الحیلی در حال ناکام کردن دولت در عرضه کالای عمومی هستید اما در افکار عمومی به خاطر ضعفش در عرضه کالای خصوصی (گوشت، برنج، گوجه فرنگی و... که اصولا جزو ماموریت‌هایش نیست، تخطئه‌اش می‌کنید؟چطور با تمام توان علیه برجام صف می‌بندید و لوایح چهارگانه را به محاق می‌برید اما هزینه آثار اقتصادی و سیاسی‌اش را گردن دولت می‌اندازید؟