روحانی و سخنرانی تحویل سال!

انگار برخی مدیران ما انتظار دارند روزنامه‌ها‌ و رسانه‌ها‌ همانند شِکرپاش سر سفره صبحانه باشند و چایِ تلخ مشکلات را با آنها شیرین کنند امااین مدیران شیرین پسندی که جز شرح شکر نمی‌پسندند، دیوار بلندی بالا برده اند که مشکلات ما در پس پُشت آنها پنهان مانده است. اما با این همه اگر بشود مشکلات را از رسانه‌ها‌ حذف کرد، در جامعه معضلات به قوت خود پایدار هستند و به این آسانی‌ها‌ از جامعه ناپدید نخواهند شد. امسال اگر از حق نگذریم، سال بسیار دشواری برای مردم بود و مشکلات اقتصادی چنگ و دندان تیزش را به مردم نشان داد و حتی به سفره ولقمه نان کشکین طبقه فرودست نیز رحم نکرد. در حوزه مبارزه با فساد هم دولت محترم کارنامه درخشانی از خود بر جای نگذاشت ونمره بالایی از مردم نمی گیرد.در حوزه حقوق شهروندی و تدوین و پیگیری جدی آن که جزو شعارهای بزرگ دولت بود، انگار دچار سنگسار حوادث شد و به طاقچه نسیان سپرده شد.بیمه همگانی دولت هم با نحیف شدن بدنه اقتصاد روز به روز از کارایی افتاد و امروز کمتر سودی برای مردم مریض دار و گرفتار دارد. همگان می‌دانیم که قشر کوچکی از آب گل آلود این روزها ماهی‌ها‌ی میلیاردی گرفته و ضربه‌ها‌ی بزرگ به بیت‌المال زده اند و بسیار بعید به نظر می‌رسد که
دولت محترم از اسم و رسم آنها بی‌اطلاع باشد. رییس جمهور محترم هم به جای افشاسازی رانت‌خواران و سودجویان در سخنرانی‌ها‌ بیشتر به «چغولی» کردن از این و آن پرداختند و کار نمایانی
از پیش نبردند. و باز همگان می‌دانیم که گشودن گره بسیاری از مشکلات ما نیازمند هماهنگی سایر نهادها هم هست. امروز شاید تنها فرصتی که برای دولت باقی مانده به کارگیری تمهید «خلاف سیاست» باشد. خلاف سیاست تمهیدی است که سیاستمداران در دوره‌ها‌ی بحران از آن سود می‌جویند و به سیاست‌ها‌ و گفته‌ها‌یی اشاره دارد که بدون ملاحظه کاری و صادقانه مشکلات جاری با مردم در میان گذاشته می‌شود. در این چند ماهی که به پایان دولت تدبیر باقی مانده به‌نظر نمی‌آید ازدولت محترم شق القمر خاصی سر بزند اما رییس محترم جمهور می‌تواند در سخنرانی روز نخست سال از تعارفات عیدانه و آرزوی خیر و برکت بکاهد وبر مبلغ بیفزاید ومردم را مستقیم خطاب قرار دهد و مشکلات پیش روی دولت را با آنها صادقانه در میان بگذارد. سخنرانی روز تحویل سال شاید واپسین مجال دولت برای بیدار کردن امید در دلِ طرفدارانش باشد که به تدبیردولت ایشان امید فراوان بسته بودند.