ادامه سیاست با ابزاری دیگر!

گویا رئیس جمهوری محترم عزم خودشان را جزم کرده اند که هر از گاهی بَری از باغ برخی سخنان جنجال آفرین‌شان به عرصه سیاست برسانند. تازه‌ترین آن، قیاس گرفتن شرایط رقابت های
انتخاباتی با شرایط امروز است که ایشان
از «شرایط جنگی» برای شرح آن بهره برده‌اند، که به حرف و سخن‌های نه چندان کمی در محافل سیاسی و رسانه‌ها دامن زد. در باب سخنان رییس جمهوری محترم چند نکته درخور تامل است: نخست اینکه وعده‌هایی مثل مبارزه با فساد، رونق بخشی به رسانه‌ها و سر و سامان دادن به برخی گوشه‌های اقتصادی کشور،
ربط واضحی به شرایط جنگ و صلح ندارد و ای بسا اگر در اولویت قرار می‌گرفتند امروز که به تعبیررییس جمهوری در وضعیت جنگ قرار گرفته‌ایم
می‌توانستند از دولت دستگیری کنند. جوانگرایی در دولت که از شعارهای دولت تدبیر بود، چه ربطی به شرایط جنگی دارد؟ راه دادن به جوان‌های متخصص به بوروکراسی کشور و سد کردن راه فسادهای کلان، در شرایط جنگی چه میزان فشار بر دولت محترم می آورد که به ثمر رساندن آن را ناممکن کند؟ حمایت از رسانه‌ها و تشویق آنها به سرک کشیدن به کنج و کنار سیاست، آیا با شرایط جنگی همبسته است؟! مگر نه این است که بسیاری از ابتکارها و کاردانی‌ها‌ در شرایط جنگی تولد یافته‌اند؟ اگر مقصود از جنگ، جنگ در حوزه اقتصاد و تحریم و.. است که به راستی مسئله تازه‌ای در میان نیست و کشور سال‌ها‌ است با پیامدهای آن در جدال است و انصاف باید داد که امروز فشار بیشتر و حتی می‌شود گفت بی‌سابقه‌ای بر شانه مسئولین آورده است. برخی اصلاحات در کشور هیچ وابستگی ای به شرایط جنگی یا صلح ندارد. مبارزه با فساد و ارتشاء و تزریق خون تازه در مدیریت کشور، چه در آرامش و چه در غوغای جنگ نباید پُشت گوش انداخته شود و خدای ناخواسته دستاویزی برای کم کاری‌ها‌ به شمار آید. دولت هرچه از ضعف‌هایش فاصله بگیرد، هرچه از بوروکراسی نیرومندتری برخوردار باشد و در یک کلام، اراده استواری به تصحیح امور و مشکلات مزمن شده داشته باشد، هم در هنگامه جنگ پایداری و کارآمدی بیشتری از خود نشان خواهد داد و از خسارت‌های هنگفت دوری خواهد جُست و هم در صلح، نیکروزی بیشتری نصیب مردمان خواهد کرد. سوگمندانه جنگ‌ها‌ همیشه در درازنای «تاریخِ بی‌خردی» بشر وجود داشته‌اند و جنگ اقتصادی و مالی کشورها نیز آنچنان که از شواهد بده‌بستان‌ها‌ی بین‌المللی برمی‌آید، هرگز تمام نخواهد شد؛ عُمده اما این است که از اصلاح برخی روش‌ها‌ی ناکارآمد و اصرار بر به کارگیری روش‌ها‌ی مردود دست بشوییم. سیاست ابزار اداره جامعه است و دانشمندان علوم سیاسی و محققان علوم اجتماعی جنگ را ادامه سیاست با ابزارهای دیگر دانسته‌اند. کشوری که در صلح نیرومند باشد، در هیچ جنگی بازنده نخواهد بود .