آوار بی تدبیری مدیران؛ این بار بر سر دانش آموزان میناب

آفتاب یزد- گروه اجتماعی: چند روزی است که کلیپی در فضای مجازی منتشر شده است، کلیپی که در آن چند دختر بچه دبستانی، با چشم‌هایی پر از ترس و مبهوت به سقفی که بر سرشان آوار شده است نگاه میکنند، آن‌ها ناباورانه در حالی که اشک از چشمانشان روان است به آوار فرو ریخته می‌نگرند. لباس‌هایشان خاکی است و روی نیمکت‌هایشان آوار بی تدبیری مدیران ریخته است و آن‌هانا باورانه به آنچه که رخ داده است نگاه می‌کنند. این چندمین بار است که در سال‌های اخیر آوار بی‌تدبیری مدیران بر سر دانش آموزان هوار می‌شود و آن‌ها در بهت ناباوری تنها نظاره گر اتفاقی هستند که در حال وقوع است.
>سکوت مدیران ادامه دارد
روز شنبه بخشی از سقف یک کلاس درس در مدرسه شهید «پور ولی» در روستای راونگ از توابع میناب بر سر دانش آموزان تخریب و موجب وحشت زدگی دانش آموزان شد. این حادثه موجب اعتراض اولیا و حتی شورای روستای راونگ شد. با گذشت یک روز از حادثه هنوز مدیران آموزش و پرورش هرمزگان و شهرستان میناب و همچنین مدیران نوسازی مدارس هرمزگان واکنشی نسبت به این حادثه نشان نداده‌اند. گفته میشود این مدرسه در سال 1348 تاسیس شده است و تا کنون نیز اقدامی برای بازسازی و نوسازی آن اتفاق نیفتاده است.
ادامه سکوت مدیران آموزش و پرورش هرمزگان باعث نگرانی‌ها از ادامه اینگونه حوادث در سیستم آموزشی استان شد؛ در ماههای اخیر هم واژگونی سرویس‌های مدارس روستایی با سکوت مدیران آموزش و پرورش هرمزگان روبرو شده بود. عبدالحسین بهرامی راونگی، رئیس شورای اسلامی روستای راونگ در واکنش به این حادثه گفت: «روز شنبه بطور سرزده وارد مدرسه شهید پورولی این روستا شدم که به محض ورود متوجه جیغ و فریاد دانش آموزان یکی از کلاس‌ها شدم. بلافاصله خود را به کلاس رساندم و دیدم بخشی از سقف کلاس بر روی سر دانش آموزان ریزش کرده و این امر باعث ایجاد رعب و وحشت بین آنان شده است. مدرسه شهید پورولی ۴۴سال قدمت دارد و اکنون بیش از ۱۵۰دانش‌آموز در آن مشغول به تحصیل هستند. بارها درخواست نوسازی این مدرسه تخریبی به نهادهای مربوطه ارسال شده اما متاسفانه تاکنون هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است. بعد از ریزش قسمت‌هایی از سقف مدرسه تخریبی شهید پورولی روستای راونگ اولیای دانش آموزان از ادامه تحصیل فرزندانشان در این آموزشگاه ترس و دلهره دارند.»


این در حالی است که فخرالدین‌هاشمی، مدیرکل نوسازی هرمزگان در واکنش به این خبر اظهارداشت:« به هیچ عنوان سقف مدرسه ریزش نکرده است. بر اساس اطلاعات کسب شده، اولیای مدرسه اقدام به تعویض مهتابی کلاس درس کرده‌اند، اما گویا مهتابی درست نصب نشده و با جایگاهش از سقف پایین آمده که به همراه آن مقداری از گچ سقف نیز جدا شده و ریزش کرده است. متاسفانه این اتفاق باعث ترس دانش آموزان شده اما هیچ صدمه‌ای به آنها وارد نشده است.»
وی با بیان اینکه این مدرسه طی دو سال گذشته جزو لیست اولویت دار آموزش و پرورش برای تخریب و بازسازی به ما معرفی نشده است، گفت:
«هرچند قدمت مدرسه بالاست اما این اداره کل بر اساس نیازسنجی آموزش و پرورش و اعلامی که از طرف آنها صورت می‌گیرد نسبت به تخریب و بازسازی پروژه‌ها اقدام می‌کند. شهرستان میناب دومین شهرستان استان هرمزگان است که در مجموع ۸۰ مدرسه تخریبی دارد. هم اکنون ۳۰پروژه دولتی فعال در دست اجرا دارد که از ۲۰تا ۹۰ درصد پیشرفت دارند. از ابتدای سال ۹۸ تا کنون نیز ۲۰ پروژه تحویل شده است.»
به نظر می‌رسد باز هم مسئولین به جای رسیدگی به موضوع سعی در تکذیب ماجرا دارند و این موضوعی است که پیش از این هم از مسئولان آموزش و پرورش دیده بودیم.
>تکرار یک فاجعه
آذر ماه سال جاری در پی ریزش بخشی از سقف مدرسه ابتدایی حضرت فاطمه زهرا(س) در منطقه۱۰ آموزش و پرورش شهر تهران، یک دانش‌آموز دختر این مدرسه را روانه بیمارستان کرد. مهر ماه سال گذشته هم دنیا، دختر بچه 6ساله‌ای در کردستان قربانی بی تدبیری مسئولان شد و دیوار مدرسه بر سرش هوار شد و خانواده‌ای داغدار از دست دادن فرزندشان شدند. البته این اولین باری نبود که آوار بی تدبیری‌ها‌ بر سر شخصی فرود می‌آمد. سال 95 را از یاد نبرده‌ایم وقتی حمیدرضا کنگوزهی معلم فداکار خاشی زیر آوار خشت و گل مدرسه مدفون شد تا کودکان آسیب نبینند و این گونه بود که جور مسئولان بی تدبیر را بر دوش کشید. معلمی که حقوقش 450هزار تومان بود و قبل از حادثه 7ماه بود که حقوقی دریافت نکرده بود! حمیدرضا رفت و کودکانش یتیم شدند اما باز هم مسئولی دست نوازش بر سر فرزندان این معلم نکشید!
>مدارس فرسوده، خطری که
همچنان در کمین دانش‌آموزان است
مدارس فرسوده با ساختمان‌هایی که عمر مفید خود را سال‌ها پیش از دست داده‌اند همچنان در بیشتر مناطق کشور وجود دارد و خطر ریزش و تخریب آنها همچنان ادامه دارد، تعدادکلاس‌های فرسوده خیلی بالاتر از تصور ما است و مهر تایید آن هم این که چندی پیش رئیس آموزش و پرورش شهر تهران از ناایمن بودن 700 مدرسه از 2500 مدرسه دولتی تنها در پایتخت (28درصد) خبر داده و گفته بود که این مدارس باید تخریب و بازسازی شوند. 1000 مدرسه یا به عبارتی 9900کلاس درس نیز تنها در تهران نیاز به مقاوم‌سازی دارند. بطحائی وزیر سابق آموزش و پرورش هم بارها اعلام کرده بود که حدود ۲۵درصد مدارس کشور ناایمن و نیازمند تخریب و بازسازی مجدد هستند! با این اوصاف تا کنون اقدامی برای بازسازی‌ها‌ انجام نشده و تنها به اخطارهای اینچنینی بسنده شده است!
>آوار بی تدبیری
فعالین صنفی حوزه آموزش بر این اعتقادند که داستان نوسازی مدارس مساله‌ای مبهم است، چراکه هیچ‌وقت آمار دقیقی از مدارس کپری، خشتی و گلی و همچنین تخصیص بودجه و برنامه‌ریزی برای برچیدن آنها ارائه نمی‌شود. سهم آموزش در ایران از تولید ناخالص ملی نسبت به میانگین دنیا کمتر است و با وجود سهم کم آموزش از تولید ناخالص ملی نمی‌توان ادعا کرد که مشکل یک‌سوم مدارس را که نیاز به نوسازی دارند می‌توان حل کرد.
مشکل نوسازی مدارس فقط مربوط به روستاها و مناطق دورافتاده نیست،خطر جانی دانش‌آموزان و مسئولان آموزشی حتی در شهرهایی مثل تهران هم وجود دارد. وقتی امکانات مدارس از جمله تجهیزات، سیستم گرمایشی، سرمایشی و... مهیا نباشد مسلما مثل سال‌های پیش با فجایعی مثل آتش سوزی در مدارس رو به رو خواهیم بود و همین امر سبب می‌شود تا خانواده‌ها برای حفظ جان فرزندانشان در مناطق کمتر برخوردار با تحصیل آن‌ها مخالفت کنند. هر سال با فجایعی این چنینی رو به رو هستیم که یا دیواری بر سر دانش آموزان خراب می‌شود یا سقف مدرسه‌ای بر سرشان آوار می‌شود یا جانشان را در آتش‌سوزی‌های مربوط به بخاری‌های نفتی از دست می‌دهند اما طی این سال‌ها هیچگاه مسئولان عملکرد درستی در این مشکلات نداشته‌اند.