مجلس و پاسخگویی به موکلانش

امیر عباس نخعی ‪-‬ بعید به نظر می رسد که حتی کنار کشیدن اصلاح طلبان رقابت‌های بی حاصل جناحی و سیاسی را به پایان برساند، بلکه طیف جوان و
خاص اصولگرایان از این پس با انگیزه ای تازه پا
به عر صه سیاست می گذارد تا این پیام را به
کهنه کاران هم طیف بدهد که وقت کنار رفتن است.


آنچه که بنظر می رسد طیف تازه ای از اصولگرایان برای مجلس آماده می شوند که کمتر شناخت سیاسی و اجتماعی نسبت به آنها وجود دارد و ...
حتی هم طیفان سیاسی آنها نمی دانند که در آینده با حضور آنها در مجلس چه رخ خواهد داد.
آیا در بزنگاه‌های سیاسی چهره ای مانند لاریجانی
هست تا بتواند کلیت متفرق آرا را بر یک نمط کند.
یا هرکس ساز خود را خواهد زد و نه تنها ریاست‌های فراکسیون‌ها که در مجلس نیز کسی را یارای هدایت سیاسی آنها نیست.
صد البته منظور از این هدایت این نیست که مجلس رای و استقلال خود را از دست بدهد بلکه منظور این است که مجلس خواهد توانست صدای واحد و پیامی مشخص و نه سردر گم درباره منافع ملی ارسال کند تا بتواند در بزنگاه‌های تاریخی تصمیمی بر اساس منافع ملی و نه متشتت ارائه کند.
البته این سخنان مربوط و منوط به این نکته نیست که رد صلاحیت اصلاح طلبان این شرایط را بوجود آورده است بلکه مقتضیات حاضرین برای شرکت در انتخابات و چگونگی وابستگی‌های سیاسی و بعضا عدم هرگونه وابستگی و نداشتن خط فکری و ریشه سیاسی مشخص از سوی آنان نشان دهنده این نکته است که ترکیب همگونی در آینده از مجلس شکل نمی گیرد و در واقع همه رییس و همه در عین حال هیچکاره اند. البته این خود یکی از نواقص انتخاباتی است که در شرایط غیر حزبی برگزار می شود و احزاب با کارنامه و ریشه مشخص کاندیدای انتخاباتی معرفی نمی کنند تا مردم بدانند به کدام راه و مشی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی رای بدهند بلکه مردم باید به چهره‌ها و افراد رای دهند افرادی که به دلیل نداشتن پشتوانه حزبی می توانند مسیر خود را در بزنگاه‌ها تغییر دهند و به هیچکس حتی موکلان خود پاسخگو نباشند.
تردیدی نیست که اگر دولت در برابر مجلس پاسخگو است باید شرایطی فراهم باشد که مجلس نیز در برابر موکلان خود پاسخگو باشد و تنها راه این پاسخگویی فراهم آوردن شرایط انتخاباتی بر پایه احزاب است تا آنها بواسطه عملکردشان از مردم رای و تایید مطالبه کنند.