فرصت دیپلماسی در بحران کرونا

محمد علی بصیری‪-‬ در شرایط عادی کشورها ما یک نوع سبک دیپلماسی داریم و در شرایط بحران ناشی از حوادث غیر مترقبه طبیعی یا مقوله‌های بیماری‌های جهانگیر یک نوع دیگر . در این مواقع دیپلماسی تغییر میکند و از حالت قبل به نوعی دیپلماسی به منظور مدیریت بحران تبدیل می‌شود . بیماری کورونا اگرچه درایران فراگیر شده است اما 120 کشور را درگیر گرده است. مقوله کرونا و اپیدمی اتفاقات ناشی از آن محدود به مرزهای ایران نیست که بخواهند با همان سبک گذشته تحریم ها و یا فشارهای حداکثری با ایران رفتار کنند.
خود آمریکایی ها که تحریم ها علیه ایران را وضع و به نوعی فشارها را حداکثری کردند، در تهدید این ویروس هستند متحدین آنها نیز همین طور. این موضوع گشایش های دیگری را در صحنه جهانی از جمله برای ایران می تواند رقم بزند. این گشایش‌ها خصوصا در حوزه بهداشتی، دارویی و حتی مالی و تجاری خواهد بود. هرچند ظاهر چراغ سبزهایی در این زمینه نیز به ایران داده شده است. اینکه آمریکایی‌ها اکنون به ظاهر هم که باشد گفتند که حاضر هستیم گشایش هایی را برای ایران ایجاد و یا به کشو رهای دیگر کمک کنیم در شرایطی است که عدم توجه به این ویروس در ایران، دامن خود آن ها را نیز می‌گیرد و گسترش آن می‌تواند به خود آنها آسیب بزند، از همین رو باید تلاش کرد تا همه کشورها این بحران را حل کنند و مشکلات سیاسی‌شان فعلا مسکوت بماند.
از این جهت اکنون فرصت خوبی برای سیاست خارجه ایران است. باید خسارت‌ها را کاهش داد و از این بحران با حداقل هزینه عبور کرد. لازمه این زمینه هم تداوم دیپلماسی کنونی با کشورهای جهان و غرب با موضوع کرونا و تلاش برای رفع تحریم‌ها و بهبود ارتباطات است.
تداوم دیپلماسی در برهه کنونی می‌تواند منجر به ایجاد دریچه‌ای شود و فرصت‌های آتی را هم برای ایران در این زمینه رقم بزند و روند نامطلوب این چند ساله را تعدیل کند و فشار حداکثری علیه ایران را کاهش دهد. در دیپلماسی مبتنی بر منافع بلندمدت باید این تغییرات رخ دهد.
اکنون زمینه‌های خاصی برای دولت در امر دیپلماسی مهیاست، چراغ سبزهایی از سوی برخی کشورها به ایران داده شده است و دولتمردان باید از این فرصت استفاده کنند.