جای خالی انصاف

درحالی که ایالات متحده در چند ماه اخیر همه تلاش خود را برای ضربه زدن به یکی از بندهای برجام یعنی پایان تحریم تسلیحاتی ایران انجام داده بود اما شورای امنیت با اکثریت آرا با نظر آمریکا مخالفت کرد. در واقع در حالی که توافق هسته‌ای تحت شدیدترین فشارها از سوی آمریکا است اما بازهم دستاوردی را به نام خود ثبت کرد. با این حال برخی واکنش‌ها در ایران به نتیجه رای‌گیری شورای امنیت به نوعی جای شگفتی دارد که علت را به چین و روسیه پیوند زده اند! به نظر می‌رسد برخی رسما شعار نه شرقی نه غربی را زیرپا گذاشته‌اند و به دنبال این هستند تا آنچه را که با تلاش و برنامه ریزی دیپلماسی کشور از طریق برجام بدست آمده را به مسکو و پکن مرتبط کنند. این درحالی است که اگر روسیه یا چین تصمیمی اتخاذ کرده‌اند نیز طبیعتا در راستای منافع خودشان است و به ایران لطف نکرده اند! در واقع آنچه بدست آمده بخشی از دستاوردهایی است که توافق هسته‌ای برای کشور رقم زده است اما برخی چندان تمایلی به اذهان به این مسئله ندارند. جای تعجب است کسانی که خود را داعیه‌دار ارزش‌ها می‌دانند چگونه دستاورد کشور را به بیگانه نسبت می‌دهند؟! متاسفانه نگاهی که در واکنش به ماجرای پایان تحریم تسلیحاتی ایران از برخی جریان‌ها شاهد هستیم در واقع نادیده انگاری توان و استقلال دیپلماسی
کشورمان است. درحالی که در سال پایانی دولت حسن روحانی هستیم نیز همچنان برخی در همان حال و هوای ابتدایی مخالفت با دولت قرار دارند و نمی‌خواهند اگر اقدام خوبی بوده منصفانه با آن برخورد کنند. این درحالی است که اگرچه انتقاداتی به عملکرد دولت وارد است اما در عمل زمانی که یک اقدام صحیح از سوی دولت انجام شده یا نتیجه‌ای مثبت ناشی از فعالیت‌های دولت را شاهد هستیم به دور از انصاف است که آن را نادیده بگیریم یا به کشورهای خارجی نسبت دهیم. عملکرد چین و روسیه در گذشته نیز وجود دارد و البته چندان عملکرد قابل دفاعی نیز در تاریخ نداشته اند. در واقع این دو کشور همانطور که ذکر شد به دنبال منافع خود هستند! از سوی دیگر شاهد بودیم که در این رای‌گیری کشورهای اروپایی با آمریکا همراهی نکردند! بنابراین عدم موافقت اروپایی‌ها با قطعنامه آمریکا را نیز باید به دلیل نقش چین و روسیه بدانیم یا واقعیتی به نام برجام؟!