اختلافات ارضی دو همسایه ایران

دو کشور آذربايجان و ارمنستان وارد يک درگيري جديد شده‌اند و به سمت هم موشک‌ و راکت شليک مي‌کنند و در اين بين چند راکت‌ سرگردان هم نزديک برخي از روستاهاي آذربايجان ايران اصابت کرده است. گويا خطر آغاز جنگ ميان اين دو کشور که از زمان تجزيه شوروي دشمني ديرينه داشته‌اند، با اين درگيري‌هاي جديد، از هميشه جدي‌تر شده است. در روزهاي اوليه درگيري‌ها به جز ترکيه که مستقيما به دفاع از آذربايجان برخاست، دو کشور ديگر همسايه يعني روسيه و ايران همچون سازمان ملل متحد خواستار خويشتنداري طرفين و شروع مذاکره شده‌اند، ايران نيز آمادگي خود را به‌عنوان ميانجي اعلام کرده است. به لحاظ تاريخي قره‌باغ در آذري يعني باغ سياه و ناگورنويي که در ابتداي‌ آن مي‌آيد يعني کوهستاني و اسم ارمنستاني‌ اين منطقه را هم کمتر شنيده‌ايم که آرتساخ است که در هزاره اول پيش از ميلاد استاني در ارمنستان بزرگ بوده که به سوارکارانش شهره بوده است. ارمنستان، 14درصد خاک آذربايجان را اشغال کرده و همين باعث شده آذربايجان قره‌باغ را به‌عنوان طرف سوم به رسميت بشناسد تا اين زخم همچنان باقي بماند که پس از گفت‌وگوهاي فراوان آتش‌بس اعلام و هر هفت‌ منطقه قره‌باغ؛ که براي ارمنستاني‌ها جمهوري آرتساخ‌ است، در اشغال ايروان باقي بماند؛ کنترلي ‌که البته در چهار قطعنامه شوراي‌امنيت ملل‌متحد از ارمنستان خواسته شد از اشغال آن مناطق دست بردارد. جنگ دوساله اين دو کشور، ميدان يک جنگ نيابتي بين روسيه و ترکيه شد؛ جنگي که ايران خود به‌دليل خروجش از جنگ سخت هشت ساله، نقشي در آن ايفا نکرد ولي آيا جنگ امروز هم مانند 26 سال پيش است؟ جواب روشن است چرا که ايران قدرتمند امروز در عرصه بين‌الملل و منطقه، هرگز اجازه شيطنت در نزديکي مرزهاي خود را نخواهد داد و اين را در عمل با حمله به داعشي که با کمک اتحاديه عبري، عربي، غربي خود را به مرزهاي ايران نزديک کرده بود، نشان داد. امروز بايد دستگاه ديپلماسي کشور، وزارت امور خارجه و دستگاه امنيتي کشور، شوراي امنيت کشور (شاک) و نهادهاي نظامي همچون سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و ارتش جمهوري اسلامي ايران‌ با نگاه به نقش فعال ترکيه، وضعيت حضور تروريست‌هاي ارتش آزاد سوريه در آذربايجان، فعاليت تخريبي برخي از ارامنه در جمع‌آوري کمک به ارمنستان‌، نقش سفارت اسرائيل در باکو و... را لحظه به لحظه رصد کنند. اما مهم‌ترين فراز اين مطلب به هموطنان عزيزمان است: به قره‌باغ که مي‌انديشيم، به تاريخي بايد نظر کنيم که بوي ارس مي‌دهد. نمي‌شود ايراني بود و دغدغه قره‌باغي نداشت که روزي جز خاک ايران بوده است. همه ايرانيان و به‌خصوص آذري‌هاي عزيز ايران اسلامي در پس همه فراز و نشيب‌هاي تاريخ ايران اسلامي همواره و جوانمردانه تکيه‌گاهي بزرگ براي دلواپسي‌هاي قره‌باغ بوده‌اند. موضوع اصلي، ايران و هويت ايراني ما با حفظ حريم همه قوميت‌ها است نه بيشتر و نه کمتر و به اين هويت تاريخي خود مي‌باليم، همچنان که تاکنون و از پس حوادث تلخ و شيريني که براي اين کشور رخ داده است، اين‌گونه بوده و خون‌هاي بي‌شماري که براي حفظ اين آب و خاک بر زمين ريخته شده نشان آن است که نمي‌توانند تن ايران واحد را پاره پاره کنند .