شکست رقیب را به فرصت بدل کنیم

علی عادلیفرد*- حس برتری‌جویی برنده انتخابات و طعم تلخ شکست بازنده، سریال ادامه‌دار فضای مجازی شده است.
نشسته‌ایم و با شمشیر انتقام، نگاه می‌کنیم اگر مدیری یا فعال سیاسی از کنار ستاد رییسی عبور کرد او را مهدورالدم بدانیم و فتوا به حذفش دهیم یا از خاطرات روزهای رقابت رجز می‌خوانیم و گذشته‌های دور و نزدیک رقیب را به محاکمه می‌نشینیم.
اصلاح‌طلبی روند رو به رشد ملتی است که در طول دو دهه تلاش دارد به نخبگان و کنشگران سیاسی و تحصیلکردگان از صندوق رای گریزان، بیاموزد که راه توسعه کشور چیست. می‌شود به جای عبور از بیراهه‌های سخت و دشوار، از راه‌های هموار و راحت عبور کنیم که کف جامعه به ما در دو دهه اخیر نشان داده تا به توسعه پایدار برسیم.
آتش انتقام و کینه وقتی شعله‌ور شود به تعبیر عین‌القضاه: هر چیز و همه چیز، غیر خود را می‌سوزاند.


باید قدمی به عقب برویم و رقیب بازنده را حرمت نگه داریم، آنگاه می‌توانیم در ادامه راه، صدها قدم به جلو حرکت کنیم، رقیب شکست‌خورده ما اگر ببیند فضایی برایش وجود دارد که می‌تواند طعم تلخ شکست را فراموش کند در میدان بازی سیاست سنگ نمی‌اندازد و همراه می‌شود.
با همین رقیب شکست‌خورده می‌توانیم از حصر سخن بگوییم و فرصت‌های دیگر را فراهم آوریم تا بتوانیم در امور سیاست داخلی و خارجی همراه و هم‌آوا با ما باشد، رقبای سال ٩٢ روحانی در سال ٩۶ با روحانی به تقابل نبوده‌اند. علی لاریجانی در انتخابات سکوت کرد و جلالی و باهنر... اگر دست‌گیری نکرده‌اند، پایمان را هم نگرفتند. امروز اعتدال روحانی، نوشدارویی برای درمان لاعلاج دردهای ماست.
در مقایسه با گذشته دور و نزدیک، رقبای اصلاح‌طلبان کمتر هستند و تنها راه که سخن و نگاهشان به ما نزدیک شود، تعامل است و تعامل ایجاد نمی‌شود مگر آنکه یک قدم عقب برویم. اعتدال رفتن به راه میانه نیست، اعتدال، یکی به نعل و یکی به میخ زدن نیست، اعتدال، نزدیک کردن دوسوی مخالف است به همدیگر با احترام به خطوط قرمز و اصول یکدیگر.
* دبیر آموزش و پرورش نوشهر