ضرورت صیانت از شأن آستان‌های مقدس

تصویر پذیرایی از میهمانان اجلاسیه آستان‌های مقدس که در هتل کرامت شهرری برگزار شده بود، در فضای مجازی و رسانه‌ای بازتاب قابل توجهی داشت که ناشی از نگاه انتقادی و حتی منفی نسبت به نوع پذیرایی از میهمانان روحانی جلسه بود که در جایگاه تولیت این آستان‌ها قرار دارند. شاید از نگاه میزبانان و حتی میهمانان، پذیرایی با پسته و موز از شرکت‌کنندگان که چندین ساعت مشغول گفت‌و‌شنود هستند، متعارف و معمولی تلقی شود، اما واقعیت این است که این نوع پذیرایی در پیوند با موارد زیر، دور از شأن شرکت‌کنندگان و مغایر با انتظارات و افکار عمومی بوده است و از این رو در فضای مجازی و رسانه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد:
۱- در شرایط فعلی که گرانی و تورم بر گرده مردم فشار آورده و بخشی از جامعه در تأمین معیشت جاری در زندگی در رنج و زحمت به سر می‌برند، تصویر پذیرایی با موز و پسته که لوکس و تجملاتی است، بازتاب منفی پیدا می‌کند.
۲- شرکت‌کنندگان در اجلاسیه که تولیت آستان‌های مقدس را بر عهده داشته‌اند و از روحانیون شاخص به حساب می‌آیند، علاوه بر اینکه از آنان انتظار می‌رود زی‌علمایی و ساده‌زیستی داشته باشند، به عنوان متولی و امانتدار، مواظبت بر هرگونه هزینه بی‌مورد از آنچه به عنوان امانت در اختیار دارند نیز مورد انتظار است و چنین تصاویری نه متناسب شأن قشری و نه جایگاه امانتداری آنان محسوب می‌شود و با هر دو مغایرت دارد.
۳- از آنجا که شرکت‌کنندگان روحانیون و چهره‌های شاخص به حساب می‌آیند و در سطحی از مدارج علمی و معنوی شناخته می‌شوند که در جایگاه الگو و شاخص در سیره و رفتار نیز قرار دارند، انتظار می‌رود پایبندی عملی به ساده‌زیستی داشته و هرچند این نوع پذیرایی حتی در سطوحی بسیار بالاتر در اجلاسیه‌ها و همایش‌های دیگری وجود داشته باشد، اما شایسته بود از پذیرش آن امتناع می‌ورزیدند، البته نمی‌توان از این واقعیت هم غافل بود که متأسفانه، این نوع حواشی که نادر هم به شمار می‌آید، بیشتر مورد توجه قرار گرفته و بازتاب می‌یابد و رفتار و سیره کریمانه و مناعت طبع شخصیت‌هایی از جنس شرکت‌کنندگان در این اجلاسیه کمتر به چشم آمده یا به افکار عمومی منتقل نمی‌شود، مثلاً مرحوم آیت‌الله واعظ طبسی که سال‌ها تولیت آستان قدس را بر عهده داشت، نه تنها در زندگی شخصی بسیار ساده‌زیست و اهل زهد بود، بلکه حق تولیت خود را برای توسعه کتابخانه آستان قدس رضوی خرج کرده و از حقی که شرعی و قانونی به او تعلق داشت، عملاً از آن به نفع توسعه همان آستان گذشت. با وجود این در زمان حیاتش، چه بسا برخی ذهنیت‌سازی‌ها علیه آن عالم وارسته از روی غرض‌ورزی یا ناآگاهی صورت می‌گرفت، با این وجود نمی‌توان توقع و انتظار جامعه از اشخاص، موقعیت‌ها و مناصب آنان را نادیده گرفت و از پیامد‌های تصاویر و ذهنیت‌هایی که هرچند با شیطنت و غرض‌ورزی از رفتار و سیره آنان ساخته می‌شود نیز غافل بود. اینجاست که هم برگزارکنندگان اجلاسیه و میزبانان و هم شرکت‌کنندگان و میهمانان باید بر فضای اجتماعی و توقعات و انتظارات معمول در جامعه نسبت به جایگاه و شأن تولیت‌های آستان‌های مقدس عنایت می‌داشتند و برای پاسداشت این جایگاه مراعات تمام جوانب را می‌کردند. از سوی دیگر از اصحاب رسانه و فعالان فضای مجازی نیز انتظار می‌رود در بازتاب واقعیت‌ها انصاف نگه دارند و به پیامد‌های برخی تصویرسازی‌ها بر اذهان و افکار عمومی توجه داشته باشند چراکه صیانت از تقدس این آستان‌ها در جامعه دینی ما یک وظیفه همگانی است.