آغاز حمله به ظریف

پس از مخالفت با استعفای دکتر ظریف از طرف آقای روحانی و ادامه به کار او در وزارت خارجه، برخی دوباره علم مخالفت با ظریف را بلند کرده‌اند و حمله به او را به بهانه‌های گوناگون از سرگرفته‌اند. صدا و سیما جزء یکی از اولین نهادهایی بوده است که موج حملات خود را به ظریف از سرگرفته و این حملات همزمان شده است با افزایش هجمه‌ها‌ی اصولگرایان تندرو به ظریف. نکته‌ای که در این رابطه باید به آن اشاره کرد این است که جریان‌ها‌یی مثل اصولگرایان تندرو ذاتا با شخصیت و منش ظریف مشکل دارند و نمی توانند چنین افرادی را در راس کارهای کشور تحمل کنند. محمدجواد ظریف فردی است که از سواد بالا در حوزه کاری خود برخوردار است و به قواعد دیپلماسی جهانی آشنا است. شاید بتوان گفت که دکتر ظریف بهترین فردی است که در شرایط فعلی می‌تواند کشتی سیاست خارجی مارا هدایت کند و حداقل رابطه تهران را با کشورهای اروپایی حفظ کند. ما از طرف آمریکا تحریم شده‌ایم و برخی از کشورهای عربی هم دشمن ما هستند و در این شرایط رابطه با اروپا می‌تواند بسیار مفید و موثر باشد. ظریف از تکرار شعار تندروها پرهیز می‌کند و این موضوع از چشم مخالفان وی
دور نمی‌ماند.
رد استعفای ظریف به شدت به دلخوری این تندروها افزوده و این موج حملات هم حاصل همین دلخوری است. اصلی‌ترین دلیل کناره‌گیری وزیر خارجه از سمت خود، دعوت نشدن به جلسه با بشار اسد، رئیس جمهور سوریه بود؛ دیداری که در آن متولی اصلی سیاست خارجی ایران در آن حضور نداشت. این رفتار برای ظریف قابل تحمل نبود و آن را توهین به وزارت خارجه تلقی کرد و از سمت خود استعفا داد. البته برخی سعی کردند این عدم حضور را ناشی اختلافات درونی دولت و ناهماهنگی‌ها‌ی حاصل از آن بدانند. تندرو‌ها‌ توقع داشتند ظریف بخاطر این رفتار از خود واکنشی به این تندی نشان ندهد و اگر هم می‌خواهد کناره گیری کند تا بعد از خروج بشاراسد دست نگه‌ دارد. درواقع آنها این رفتار را نوعی بی‌احترامی به محور مقاومت می‌دانند و ظریف را فردی ناسپاس معرفی می‌کنند. تندروها با افزایش فشار به ظریف به دنبال این هستند تا او سخنی علیه محور مقاومت بگوید و آنها این سخن را علیه خود استفاده کنند.گفته‌ای که به گمان آنها نیت بد ظریف نسبت به محور مقاومت را آشکار می‌کند. اصولگرایان تندرو برای رسیدن به این خواسته‌ها‌ مجبور به افزایش فشار به ظریف هستند و در این راه از تمام ابزارهای خود استفاده می‌کنند.
در سیاست خارجی ما دکتر ظریف و همفکران ایشان دغدغه منافع ملی ایران را دارند و این نگاه برای طرف مقابل قابل تحمل نیست و در پی راهکار است تا بتواند این نگاه را از بین ببرد.