نگاه سیاسی داخلی و خارجی به سیل اخیر

سیل جاری شده در نقاط مختلف کشور یک فاجعه ملی بود. اما باید توجه داشته باشیم که اینگونه حوادث حدو مرز نمی‌شناسد و محدود به یک محدوده جغرافیایی نیست. بنابراین، این که سیل اخیر را متعلق به ایران بدانیم و اکتفا به کمک‌ها‌ی داخلی کنیم معقولانه نیست البته تاجایی که بشوداین مشکل را در داخل کشور حل کرد خیلی هم خوب است.
سازمان‌ها‌ی مهم بین المللی در چنین مواقعی به کمک همدیگر می‌شتابند بدون اینکه به مسائل سیاسی توجه کنند. اما باید صادقانه گفت که متاسفانه در ماجرای سیل اخیر هم در داخل کشور و هم در خارج این موضوع برای معدود دفعات رنگ وبوی سیاسی
به خود گرفت.
اینکه ما بخواهیم تلاش کنیم یک کشور را با این عنوان که ورود دارو و تجهیزات پزشکی و غذا و مایحتاج سیل زدگان را محدود کرده است، مورد هجمه قراردهیم، چندان به موقع نبود. در حالیکه یک سیاستمدار زبده باید بداند با فرض اینکه حتی اگر کشوری چنین محدودیتی برای کشورش ایجاد کرده است می‌بایست در مقابل آن به قواعد بین‌المللی استناد کند.


اکنون هم جامعه بین الملل نپذیرفته است که کشوری محدودیت‌ها‌یی در ارسال مواد غذایی و دارویی و... به ایران ایجاد کرده است؛ هر چند این موضوع با واقعیت همراه است.
اما در طرف مقابل، غرب نیز در زمینه سیل اخیر سیاسی کاری‌ها‌یی کرده است، آن‌ها‌ هم از یک سو طوری وانمود می‌کنند که در قالب کمک‌ها‌ی انساندوستانه و اقلام ضروری به ایران کمک می‌کنند و محدودیتی دراین زمینه ندارند و از سویی دیگر نیز می‌بینیم که تمهیدات و کمک‌ها‌یی که می‌شود کمک‌ها‌ی ناقابل و غیر قابل قبولی است، این امر نشان می‌دهد اروپاییان نیز برخلاف مواضع ظاهری‌شان درچنین مواقعی جانبدارانه و مغرضانه
عمل می‌کنند.
بنابراین شاهد آن هستیم که هم در داخل و هم در خارج در بحث سیل، سیاسی کاری شده است. درچنین شرایطی باید سازمان‌ها‌ی بی‌طرف مثل صلیب سرخ جهانی واکنش نشان دهند و این ابعاد گسترده فاجعه سیل رخ داده را به نمایش بگذارند و متناسب با آن بدون نگاه سیاسی و نسبت به ارسال کمک‌ها‌ی فوری و لازم اقدام کنند.