طعم گس انحصار

نوید ایران بهار ‪-‬ هفته گذشته یکی از مدیران مطرح کسب و کارهای نوآورانه از تجربه‌ی تلخی گفت که او را مجبور به دادخواهی از شورای رقابت کرده است. علیرضا صادقیان نوشت چگونه کسب و کار آنلاین سفارش غذای تحت مدیریت‌اش با انحصار طلبی یکی از رقبا تهدید می‌شود و با ارائه مطالبی در این رابطه، ادامه انحصار طلبی در بخش اقتصادی کشور را مسبب بسیاری از مشکلات آتی ارزیابی کرد.
آنچه مسلم است انحصارطلبی به عنوان یکی از آفت‌های جدی و خطرناک در بخش‌های اقتصادی، صنعتی و ... کشور می تواند، پویایی و ارزش آفرینی اقتصاد را مورد تهدید جدی قرار دهد.
انحصار طلبی می‌تواند باعث دلسردی بخش زیادی از مردم جامعه شود تا آنجا که آن‌هانمی‌توانند کالا یا خدمت مورد نیاز خود را در فضایی آزاد و منطبق با کیفیت حداکثری انتخاب کنند و به ناچار باید بین گزینه‌های محدود و گاهی بی‌کیفیت دست به انتخاب زنند.اگر بخواهیم ابعاد گوناگون موضوع را بررسی و تحلیل نماییم با مواردی روبرو می‌شویم که هرکدام به تنهایی می‌تواند دلیل بسیار موثری باشد برای پایان دادن به انحصار طلبی در بخش‌های گوناگون اقتصادی و غیر اقتصادی کشور؛ تولید و ایجاد بسترهای مناسب رشد و ارتقاء سطح علمی کسب و کارهای جدید و نوآورانه تنها در سایه قانون‌های حمایتی اتفاق می‌افتد؛ ‌فضایی که دست اندرکاران کسب و کارهای آنلاین و فناورانه احتیاج دارند، فضایی عاری از تنش و برخوردهای ناعادلانه‌ است؛ متخصصین علوم نوین و پیشرفته تنها زمانی می‌توانند حداکثر خلاقیت و استعداد خود را به نمایش بگذارند که آرامش آنان از هر نوع فراهم باشد؛‌ کارآفرینی که هر روز در تلاش باشد تا حقوق اولیه خود را به کرسی بنشاند دیگر امید و انگیزه‌ای برای ادامه کار نخواهد داشت و شاید با تکرار موانع و مشکلاتی که راه او را سد کرده‌اند تصمیم به تعطیلی کسب و کار خود بگیرد؛ تعطیلی کسب و کارهای جدید می‌تواند منجر به سرخوردگی بسیاری از جوانانی شود که با هزاران امید و آرزو در کشور خود مانده‌اند تا خدمت کنند و مسیر موفقیت در وطن را به مسیر مهاجرت به کشورهای بیگانه ترجیح داده‌اند؛ فریب زرق و برق شرکت‌های خارجی و چند ملیتی را نخورده‌اند و با تمام وجود و عشق به کشورشان، مانده‌اند و خالصانه خدمت می‌کنند.
البته این موضوع کاملا روشن است که قوانین حمایتی و مبارزه با انحصار‌طلبی در کشور موجود است و تنها می‌بایست به درستی و روشنی اجرا شوند.


دیگر وقت آن رسیده که تمامی تصمیم‌گیران در سطوح خرد وکلان، اهمیت موضوع را بیش از پیش دریافت کنند و برای
ریشه‌کن کردن انحصار طلبی در کشور قدم‌های موثر و کارآمدی را بردارند.
دست‌اندرکاران اقتصادی اعم از افراد
در سطوح اجرایی و سطوح برنامه ریزی
نیز باید خود به عنوان ناظری دقیق موارد انحصار را شناسایی و از تداوم این روند جلوگیری کنند.