باید و نبایدهای مجلس یازدهم

 
 
 
 


 
مجلسي که در حال حاضر دوره آن روبه پايان است، نقصي بزرگ داشت و آن هم وجود افراد زيادي بود که در مجلس به دنبال دلالي و سوءاستفاده‌هاي مالي بودند و طبق بررسي‌هاي انجام شده تعداد اين افراد به 90 نفر هم مي‌رسد. اين بررسي را شوراي نگهبان انجام داد و طبق اعلام اعضاي شوراي نگهبان افرادي که به دنبال منافع خود در بهارستان حضور داشتند تعداد قابل‌توجهي هستند. بنابراين نقص بزرگ مجلس گذشته آلودگي آن بود. مجلس جديد قبل از اينکه مواضع سياسي خود را اعلام کند يا برنامه‌هايي را براي روش کاري خود مدون کند، بايد خاطره آلودگي برخي از نماينده‌هاي پيشين را در مجلس از بين ببرد. اصلي‌ترين ماموريت مجلس آينده اين است که مجلس را از آلودگي‌هاي دوره قبل منزه کند. البته نمي‌توان پيش‌بيني کرد که آيا تمامي افراد آلوده دوره پيشين مجلس دفع شده‌اند يا باز هم توانسته‌اند با تبليغات گسترده به مجلس وارد شوند؟ چراکه برخي افرادي که رد‌صلاحيت شده بودند و دليل رد‌صلاحيت آنها مسائل مالي عنوان شده بود، بعضا توانستند باز هم به مجلس وارد شوند. بعضي از اين افراد بقاياي آلودگي دوره قبل مجلس هستند و من فکر مي‌کنم مهم‌ترين اقدام مجلس جديد بايد اين باشد که قداست اين نهاد را بازگرداند و آلودگي‌ها را بزدايند. نمايندگان دوره يازدهم مجلس شوراي اسلامي بايد روي انتظاراتي که مردم از انقلاب اسلامي دارند متمرکز شوند و خاطره ناهنجاري‌هاي برخي نمايندگان را از بين ببرند. خاطرات بدي که از برخي نمايندگان در ذهن عموم جامعه وجود دارد حرمت مجلس را از بين برده و نهاد مجلس را در ذهن افکار عمومي بي‌منزلت کرده است. اشکالي که در دوره‌هاي رياست‌جمهوري روحاني در مواجهه با مجلس پيش آمده اين است که به نمايندگان اين اجازه داده شد که بيش از حدود قانوني‌اي که دارند در امور مداخله کنند و همين موضوع باعث فساد شد. به نمايندگان اجازه داده شد در عزل و نصب‌ها دخالت کنند و در اين مداخلات راه کجي پيش گرفته شد. بنابراين مهم‌ترين تغيير در ساختار سياسي کشور اين است که همه بايد سرجاي خود برگردند؛ مجلس در جاي خود فقط به قانونگذاري و نظارت بر اجراي قوانين بپردازد؛ چراکه اگر دوباره در انتصابات و عزل و نصب‌ها دخالت کند به همان آلودگي سابق دچار خواهد شد.