انتخابات 1400 و جوانگرایی

داریوش قنبری‪-‬ انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 به عنوان یکی از بزنگاه‌های سیاسی محسوب می‌شود که می‌تواند نقطه عطفی در صحنه سیاسی ایران باشد. با توجه به اینکه تاکنون روسای جمهور نقش مهمی در ابتدای یا دهه اول انقلاب داشته‌اند این گمانه زنی مطرح است که در انتخابات آتی ریاست جمهوری شاهد حضور رئیس جمهوری از نسل جدید مدیران کشور باشیم. در همین زمینه توجه به جوانگرایی در سطوح بالای مدیریتی کشور در حدود دو سال اخیر بیش از پیش بوده است و حتی از آن به عنوان یک گفتمان سیاسی جدید نیز نام برده می‌شود. ذیل همین شرایط است که احتمال حضور گزینه‌های جدی از میان جوانان یا نسل جدید‌های سیاسی برای رقابت در کارزار انتخاباتی 1400 بسیار است. با این حال هنوز زود است که قضاوت کنیم آیا چنین امری یعنی حضور یک رئیس جمهور نسل جدید در 1400 امکان پذیر است و یا بهتر است این سوال را مطرح کرد که آیا مردم استقبالی از این گزینه جدید یعنی رای به پدیده‌های جوان خواهند کرد یا خیر. به هرحال گزینه‌هایی که در این باره مطرح می‌شود هرکدام سطوحی از تجربه را نیز با خود به همراه دارند. با این حال به نظر می‌رسد در بحث جوانگرایی نباید موضوع مهم تجربه را فراموش کنیم. مدیریت اجرایی یک کشور امری بسیار پیچیده و دشوار است و باید نامزدهای انتخاباتی از توان و تجربه لازم برای دستیابی به آن بهره مند باشند.
درباره مجلس یازدهم که انتخابات آن در اسفند 98 برگزار شد نیز گمانه زنی‌های بسیاری وجود داشت که ترکیب جوانی مجلس یازدهم را تشکیل خواهد داد اما با مشخص شدن لیست‌های انتخاباتی روشن شد که معدودی از نفرات همچون دوره‌های قبلی جوان هستند و مابقی را چهره‌های قدیمی‌تر تشکیل
داده‌اند.
یکی از نکاتی که درباره حضور جوانان در سطوح بالا مطرح است اینکه مبادا فقدان تجربه کافی آنها را به سمت آزمون و خطا بکشاند.


به طور کلی با وجود گزینه‌های جوانی که برای 1400 مطرح است نکته مهم دیگر این است که همه سلایق و طیف‌های سیاسی بتوانند گزینه‌های مورد نظر خود را به رقابت بفرستند تا از طریق آن مشارکت افزایش یابد و در این صورت سلیقه مردم روشن می‌کند که نامزدهای جوان تا چه حد مورد پسند افکار عمومی
هستند.