شوراي نگهبان مشاركت مردم را مي‌خواهد؟

 
 
 
 


9 ماه به انتخابات رياست‌جمهوري مانده و در اين مدت کانديداهاي مختلفي مطرح مي‌شوند و بستگي دارد چه افرادي به ميدان بيايند و رقابت‌ها چگونه شروع شود. افراد چه وزني داشته باشند و موقعيت، جايگاه و ديدگاه آنها چگونه باشد و چگونه به مساله ورود کنند. آيا قدرت کشاندن مردم به پاي صندوق‌هاي راي وجود خواهد داشت يا نه؟ اين موارد از جمله مواردي است که بايد بعدها به آن پرداخته شود و به نظرم الان زود است که در مورد اين مساله بحث کنيم. شايد امروز انگيزه‌اي براي حضور پاي صندوق‌هاي راي وجود نداشته باشد ولي اگر در آن زمان کانديداي شاخصي از هر دو جناح مطرح شود و شوراي نگهبان به‌خوبي در اين مرحله ورود کند، همين مي‌تواند زمينه‌ساز ايجاد مشارکت و رقابتي خوب در عرصه سياسي کشور باشد و زمينه حضور مردم پاي صندوق‌هاي راي حتي بيش از پيش فراهم شود. از طرفي در مورد انتخابات مساله حيثيت نظام مطرح است و مشارکت نبايد کم باشد. مردم به‌خاطر اعتبار و حيثيت نظام در انتخابات رياست‌جمهوري شرکت خواهند کرد؛ چرا که انتخابات رياست‌جمهوري مثل انتخابات منطقه‌اي و محلي يک حوزه انتخابيه نيست و مساله بازتاب در سطح جهان مطرح است. از اين‌رو بايد موارد مشخصي مورد توجه قرار بگيرند به عوامل مشارکت بالاي مردم توجه شود. اگر کانديداهاي مطرح‌شده از شخصيت‌هاي قابل‌قبول و موجه سياسي باشند حضور آنها حتما به مشارکت مردم کمک خواهد کرد. شعارهاي پوپوليستي به مردم نشان داده که نتيجه‌اي در اين رفتار‌هاي عوام‌فريبانه نيست و به دليل همين بي‌ثمر بودن مردم از چنين شعارها و رفتارهاي پوپوليستي زده شده‌اند و قشر فرهيخته و تحصيلکرده جامعه به عملکرد و سوابق افراد مي‌نگرند. امکان دارد بخشي از مردم از چنين فضاهايي تاثير بگيرند ولي قشر فرهيخته و جريان‌ساز کشور کمترين توجهي به اين رفتار‌ها و شعارهاي عوام‌فريبانه ندارند و به رفتار و سابقه کانديدا در آينده نگاه خواهند کرد. در آينده نزديک سوابق کانديدا‌ها و عملکرد آنها مورد توجه مردم خواهد بود و جامعه ديگر صرفا بر اساس شعارها و وعده‌هاي کانديداها راي نخواهد داد. بلکه زين پس مردم با توجه به سابقه، عملکرد و برنامه‌هايي که از نامزدهاي انتخاباتي دارند نسبت به انتخاب يا عدم انتخاب آنها تصميم‌گيري مي‌کنند. مهم اين است که شرايط به نحوي پيش برود که جامعه به مشارکت گسترده روي بياورد. اين مساله هم جز با ايجاد رضايت در جامعه از طريق بهبود وضعيت معيشتي و رفاه نسبي به‌دست نمي‌آيد.