مل گیبسون مستند قاچاق کودکان اوکراینی را نمی‌سازد!

قاچاق کودکان در کشور‌های غربی از موضوعاتی است که به شدت اخبار و حقایق آن بایکوت شده و هیچ رسانه‌ای اجازه ورود به حواشی و متن آن را ندارد. در واقع کشور‌های غربی ترجیح می‌دهند به شکلی کاملاً غیررسانه‌ای با این پدیده مواجه شوند تا عواقب منفی آن در میان افکار عمومی دامنگیر آن‌ها نشود. همین مسئله به‌طور عادی باعث می‌شود ابعاد و گستره این پدیده در غرب صرفاً به شکلی محرمانه در کنترل دستگاه‌های امنیتی باشد و رسانه‌ها کمتر اطلاعی از ابعاد آن در دست داشته باشند.
با این حال قاچاق کودکان در کشور‌های غربی چیزی نیست که بتوان آن را به‌طور کامل انکار کرد و گاه‌به‌گاه خبر‌هایی هرچند مبهم از فعالیت سیستماتیک این پدیده در غرب به بیرون درز می‌کند، فعالیت‌هایی که به‌طور قطع نمی‌تواند مافیایی نباشد و از کمک‌های چندلایه و زیرزمینی دولتی نیز بهره نبرد.
دخالت امنیتی‌ها در ماجرا
همین که نام سینماگر مشهوری، چون مل گیبسون در تولید مستندی با این موضوع مطرح می‌شود خود گویای این است که ماهیت ماجرا ابعاد امنیتی وسیعی دارد. گیبسون همان کارگردانی است که فیلم مصائب مسیح را کارگردانی کرده که در زمان اکران رکورد‌های فروش فیلم در تاریخ سینما را جابه‌جا کرد تا لابی یهودیان علیه او حساس شود تا جایی که شکایت قضایی موجب وضع محدودیت‌هایی برای او شد. گیبسون به دلیل اظهارات یهود‌ستیزانه‌اش در دهه ۲۰۰۰ مدت‌ها از سوی هالیوود بایکوت شده بود.‌


می‌توان درک کرد که نگاه امنیتی به ساخت یک مستند درباره قاچاق کودکان اوکراینی به چه دلایلی صورت گرفته است. غرب امروز خود را درگیر یک جنگ نیابتی با روسیه در اوکراین می‌بیند و ناگزیر است افکار عمومی را علیه روسیه متمرکز نگه دارد و تولید چنین مستندی زیر نام ستاره‌ای، چون گیبسون نه‌تن‌ها آبروی کشور‌های غربی را نزد افکار عمومی می‌برد، بلکه خشم عمومی را از روسیه به سمت سیاستمداران غربی هدایت می‌کند. طبیعی است که قاچاق زنان و کودکان برای کارگری جنسی در کشور‌های غربی تحت بیشترین تدابیر رسانه‌ای و کنترل اطلاعاتی قرار داشته باشد.
کنترل شبکه‌های اجتماعی در غرب
جالب است که خبر تولید مستند ذیل نام مل‌گیبسون اولین بار از سوی شبکه‌های اجتماعی مخابره شد. ناظران رسانه‌ای در غرب ریشه‌های جنجال قضایی و رسانه‌ای علیه شبکه‌های اجتماعی در امریکا و کشور‌های غربی را مبتنی بر همین افشاگری‌ها می‌دانند که می‌تواند مدیریت و کنترل اخبار را به تدریج از دست رسانه‌های رسمی خارج کند و موجب یک جریان رسانه‌ای و اطلاعاتی آزاد و مردمی در جهان شود. برای مثال تیک‌تاک، شبکه اجتماعی ویدئومحور چینی پس از افزایش محبوبیت در میان کاربران امریکایی از سوی دولت و مجلس امریکا بار‌ها تحت فشار قرار گرفت تا رضایت مقامات امریکایی را کسب کند. امریکایی‌ها تیک‌تاک را به جاسوسی، دخالت در انتخابات و مسائلی از این دست متهم و در نهایت تهدیدی برای امنیت ملی این کشور معرفی کردند. در واقع حقایقی از نوع قاچاق زنان و کودکان در غرب امروزه تنها از طریق رشد شبکه‌های اجتماعی قابلیت بروز، ظهور و انتشار گسترده را دارد و سیاستمداران غربی از همین زاویه می‌کوشند شبکه‌های اجتماعی را به شدت تحت کنترل خود درآورند تا اخبار غیررسمی در آن‌ها قابلیت انتشار نداشته باشد.
گفته می‌شود خبر تولید مستند با موضوع قاچاق کودکان اوکراینی اولین بار از سوی بنیانگذار یک سازمان غیرانتفاعی ضدقاچاق در یوتا به مل گیبسون پیشنهاد شده بود تا او از این مستند در حال ساخت حمایت کند و تلویحاً وی توانسته بود حمایت این سینماگر امریکایی را جلب کند، اما اکنون عنوان می‌شود گیبسون در ساخت این فیلم دخالتی ندارد! خبری که افکار عمومی در شبکه‌های اجتماعی غرب آن را ناشی از فشار دستگاه‌های اطلاعاتی می‌دانند که مل گیبسون را به محدودیت‌های سابق ناشی از اظهارنظر درباره یهودی‌ها ارجاع می‌دهد.
کاربران شبکه‌های اجتماعی با طرح اینکه مل‌گیبسون در حال ساخت مستندی برای افشای صنعتی غیرقانونی است از او تمجید می‌کنند. در همین حال آلن نیروب، خبرگزار قدیمی گیبسون در ایمیلی به آسوشیتدپرس نوشت: او هیچ مستندی نمی‌سازد!
این در حالی است که تیم بالارد، بنیانگذار یک سازمان غیرانتفاعی ضدقاچاق جنسی کودکان که پروژه‌های سینمایی مختلفی از جمله یک مستند را در دست ساخت دارد، چندی پیش گفته بود گیبسون از این سازمان برای بیرون آوردن ده‌ها کودک یتیم از اوکراین درخواست کمک کرد و وی هم از گیبسون برای فیلمبرداری از این تلاش‌ها درخواست کمک مالی کرده و این بازیگر نیز پذیرفته است.
بالارد گفته بود: مل گیبسون به او اعلام کرده بود «مشکلی نیست» و به ما کمک کرد تا فیلمبرداری را شروع کنیم و چهار ماه بعد، چیزی که فکر می‌کردم مستندی درباره وضع مردم اوکراین باشد به یک سریال مستند چهار قسمتی تبدیل شد که تقریباً کامل شده است.
البته آسوشیتدپرس مدعی است این اخبار از آنجا ریشه گرفته که در فیلم «صدای آزادی» که درباره بالارد و سازمانش است، به صورتی اتفاقی جیمز کاویزل، بازیگر نقش عیسی در «مصائب مسیح» که سال ۲۰۰۴ توسط گیبسون ساخته شد، ایفای نقش می‌کند.
گیبسون رسماً تکذیب نمی‌کند!
آنچه می‌تواند عمق تدابیر امنیتی را درباره تولید این مستند نشان دهد، این است که نیروب از اظهارنظر درباره اظهارات بالارد یا توضیح بیشتر درباره روابط گیبسون با این سازمان غیرانتفاعی مبارزه با قاچاق خودداری کرد و گفت از امور خیریه اطلاعی ندارد و این بازیگر تأمین مالی هیچ مستندی را برعهده نگرفته است!
نکته اصلی ماجرا که می‌تواند سرنخ مناسبی درباره اصل ماجرا باشد این است که شخص مل گیبسون از اظهارنظر رسمی درباره این موضوع و تکذیب آن پرهیز می‌کند تا احتمالاً از این طریق نشان دهد که او به علت فشار‌های بیرونی از ادامه فعالیت در تولید مستند منصرف شده است.
جالب است که آسوشیتدپرس از سازمان فعال در امور خیریه مستقر در یوتا که مستند درباره قاچاق کودکان اوکراینی را در دست تولید دارد با عنوان «سازمان‌هایی که در سال‌های اخیر با تأکید بر «تئوری‌های توطئه» موفق به جمع‌آوری کمک‌های مالی شده‌اند» یاد کرده است.
آنچه مشهود است اینکه افکار عمومی در غرب و جریان‌های مستقل در کشور‌های غربی به شدت تحت فشار‌های امنیتی قرار داشته و شبکه‌های اجتماعی رسمی در این کشور‌ها مدام در حال سانسور و کنترل اظهارنظر‌هایی هستند که از کانال‌های رسمی عبور نکرده باشند.