بسم‌ رب الشهدا

تا امروز از بزرگترها زیاد درباره چمران‌ها‌ و همت‌ها شنیده بودم...زیاد از رشادتهاشون تعریف کرده بودند و منم همیشه بهشون ارادت داشتم.
آره... من اسم اُسطوره‌ها رو شنیده بودم اما فقط شنیده بودم همین!
من ندیده بودم، من معنی اُسطوره رو درک نکرده بودم اما حالا من خودم یه اسطوره رابا چشمای خودم دیدم درکش کردم.
حاج قاسم تو فرمانده قلب ملت بودی. اینقدر بزرگ بودی که از سر باور بهت اعتماد کردیم ودلمان به شما قرص بود. باشما بود که از داعش نترسیدیم.


شما واسه من که جنگ رو ندیده و نا امنی رو درک نکرده معنی امنیت و اقتدار بودی. شما اهل همت بودی نه اهل صحبت! یار مردم بودی و در مشکلات همیشه پشت مردم بودی فقط صد افسوس که ما تو را دیر شناختیم...
در این یکسالی که بی‌شما گذشت،
هزار جمله درباره شهادتت شنیدم اما نمیدونم چرا هنوزنمیتونم باور کنم چون ایمان دارم تو زنده‌ای، تو در فکر و عقیده من جاودانه شدی.
افتخار می‌کنم در عصری زندگی کرده‌ام که تو توش نفس کشیدی.
خوشحالم که اسطوره‌ای شبیه تو میان خاطراتم هست. حالا منم میتونم از چمران زمانه خودم از سردار محبوب برای نسل آینده بگم...
ای سردار دلها، نامت در ذهنم جاودان است و اقامتگاه ابدی تو قلب من است.
سالروز شهادتت مبارک
دل نوشته: مریم خادمی