روزنامه جهان صنعت
1397/10/17
تکلیف خانه پدری و زورخانه تختی را روشن کنید
هفدهم دیماه یادآور اتفاق مهمی در تاریخ معاصر ایران است. مرگ غلامرضا تختی، شمایل قهرمانی مردمی و کوچهبازاری. کشتیگیری که خیلی زود توانست از ورزشکاری موفق به الگویی دستیافتنی تغییر ماهیت دهد. جدا از تمام بحثهایی که در مورد مرگ مشکوک او وجود داشته و قرار هم نیست پایان یابد، حفظ میراث به یادگار مانده از او اهمیت فراوانی دارد.خانه پدری و زورخانهای که تختی در آن تمرین میکرد روزگار خوشی ندارند. سال گذشته محمدجواد حقشناس عضو شورای شهر تهران در سخنانی از لزوم ثبت ملی این دو یادگار تختی سخن گفته بود. او با اشاره به 17 دی ماه و سالمرگ تختی گفته بود: 17دیماه سالروز درگذشت جهان پهلوان تختی، اسطوره ورزش و نماد پهلوانی در ایران معاصر است اگرچه تختی پیش از آنکه به سرمایهای نمادین برای کشور بدل شود مایه افتخار شهر تهران بوده متاسفانه دو یادگار باقیمانده از او در تهران این روزها وضعیت مناسبی ندارند.
او افزود: خانه پدری تختی که میتوانست به عنوان موزه تختی و یکی از جاذبههای گردشگری تهران تبدیل شود به تریکوبافی تبدیل شده و به دلیل قرارگیری در بافت فرسوده محله خانیآباد قدیم در معرض تخریب است.
حقشناس تاکید کرد: زورخانه فولاد که تختی در آنجا به ورزش زورخانهای میپرداخت به یک انبار تبدیل شده است این ظرفیت را داراست که طی هماهنگی با دستگاههای ذیربط به موزه فرهنگ زورخانهای و پهلوانی با همکاری فدراسیون ورزشهای زورخانهای و پهلوانی تبدیل شود.»
دقیقا یک سال از آن تاریخ گذشته و این بار عضو دیگر شورای شهر تهران، یعنی حجت نظری از لزوم ثبت ملی این دو ساختمان صحبت کرده است. یک سال گذشت و هیچکدام از متولیان امر، از شورای شهر و شهرداری تهران تا سازمان میراث فرهنگی قدمی برای ساماندهی این بنا برنداشتهاند.
تبدیل خانه به کارگاه تریکوبافی!
حجت نظری در صدودوازدهمین جلسه شورای شهر تهران گفت: مرحوم غلامرضا تختی که به حق لقبی شایستهتر از جهانپهلوان را نمیتوان بر او گذاشت، یکی از اسطورههای ورزش ایران و نماد فرهنگ اصیل پهلوانی است که با کسب افتخارات جهانی، نامش در خارج از مرزهای کشور نیز درخشیده است.
عضو شورای شهر تهران افزود: هفدهم دیماه سالروز وفات این ورزشکار محبوب کشورمان، بهانهای است برای یاد کردن از آن بزرگمرد و راه و رسمی که باید به بهانههایی مدام یادش کنیم. متاسفانه اما این روزها دو یادگار باقیمانده از غلامرضا تختی در شهر تهران، یعنی خانه پدری تختی در محله خانیآباد قدیم (خیابان تختی) واقع در منطقه12 و زورخانه پولاد در خیابان وحدت اسلامی واقع در منطقه11 شهرداری تهران وضعیت مناسبی ندارند. خانه پدری تختی که میتواند به عنوان موزه تختی و یکی از جاذبههای گردشگری ورزشی شهر تهران برای گردشگران داخلی و خارجی تبدیل و مورد بهرهبرداری قرار گیرد، متاسفانه امروز به تریکوبافی تبدیل شده است و از دیگر سو، زورخانه پولاد که تختی در آنجا به ورزش باستانی میپرداخت، امروز تبدیل به باشگاه بیلیارد شده است.
نظری ادامه داد: این درحالی است که شورای اسلامی شهر تهران، در مصوبه بودجه سال 1397 شهرداری تهران، مبالغ 20 و 15 میلیارد ریال را برای تملک زورخانه پولاد و خانه تختی اختصاص داد و مناطق 11 و 12 مکلف شدند این دو ملک را تملک کنند که متاسفانه این مهم تحقق نیافته است. حال به عنوان رییس کمیته ورزش شورای اسلامی شهر تهران، از شهرداری تهران میخواهم که در زمان باقیمانده تا پایان سال 1397، نسبت به تحقق این دو ردیف اعتباری اقدامات لازم را انجام دهد.
رییس کمیته ورزش شورای شهر تهران با بیان اینکه متاسفانه در بازدیدهایی که از محلاتی که زورخانه پولاد و خانه پدری تختی در آن واقع شده داشتم، متوجه شدم که بسیاری از ساکنان آنها بهخصوص نسل جوان و کودکان هیچ اطلاعی از پیشینه محله خود ندارند، گفت: یقینا اطلاع از قدمت و پیشینه یک محله، در افزایش حس تعلق و ارتقای مشارکتهای شهروندی نیز موثر است. همچنین از مسوولان محترم سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز میخواهم تا نسبت به ثبت این دو بنای ارزشمند، اقدامات لازم را انجام دهند.
سایر اخبار این روزنامه
قطعا رییس قوه قضاییه نمیشوم
تکلیف خانه پدری و زورخانه تختی را روشن کنید
واکنش شرکت ملی نفت به بودجه 600 هزار میلیارد تومانی؛
«خطا» به جای حمایت از تولید
خدمات دولت الکترونیک از طریق پیامرسانهای داخلی انجام میشود
تالار روی مدار آرامش
بیتوجهی، مشکل را نابود نمیسازد
تقابل ایران و یمن در نخستین گام در جام ملتهای آسیا 2019
شنبههای سیاه سینمای ایران!
شوک نا بهنگام
قطارهای پرسرعت کشور به دلیل زیاندهی از شبکه سیر حذف شد
جبران کمبود سرمایه در گردش تولید با سیاستهای یکجانبه دولت
جلسات پیدر پی بانک مرکزی با صادرکنندگان
نشنال اینترست: فشار بر ترامپ افزایش مییابد
امیدی به اصلاح نظام بانکی نیست
فرصتسوزی در تبریز 2018
ریشهیابی اعتراض کارگران
تولید، چند قدم به عقب